itpc
itpc
خواندن ۶ دقیقه·۴ سال پیش

نقد و بررسی بازی Metro 2033 Redux

۴ای‌گیمز(4A Games) با اقتباسی از رمان مترو 2033 اثر دیمیتری گلوخوسکی (Dmitry Glukhovsky)، قصد به تصویر کشیدن فضایی ترسناک مترو، پس از جنگ هسته‌ای بزرگ را داشت؛ آیا در این راه موفق بوده است؟ با من در بررسی بازی مترو 2033 ریدوکس همراه باشید.

فضای مترو به خودیه‌خود وهم انگیز است، چه برسد که انسان دیگر در مترو تنها نیست و باید با موش‌هایی که بر اثر تشعشعات رادیو‌اکتیو به غول‌های عظیم‌الجثه تبدیل شده‌اند زندگی کند؛ این داستان گونه‌ی انسان پس از جنگی اتمی است که مترو را به تنها خانه‌ی امن انسان تبدیل کرده است.

این بازی ریمستری از نسخه‌ی اصلی بازی است، که در تاریخ ۲۶ اوت ۲۰۱۴ توسط دیپ‌سیلور (Deep Silver) و کخ‌مدیا (Koch Media) منتشر شد.

داستان از این قرار است که در سال ۲۰۱۳ جنگی‌جهانی رخ می‌دهد و در آن کل دنیا به وسیله‌ی سلاح‌های هسته‌ای تقریبا نابود شده‌است. ۲۰ سال بعد یعنی در سال ۲۰۳۳ فردی به نام آرتیوم، ماجراجویی خود را در مترو آغاز می‌کند؛ همچنین تعداد زیادی از حیوانات و انسان‌ها براثر تشعشعات هسته‌ای نابود شده‌اند. انسان‌های جهش‌یافته به موجوداتی به نام دارک‌وان (Dark Ones)، تبدیل شده‌اند و ماموریت نهایی ما در بازی این است که تصمیم بگیریم دارک وان‌هارا نابود کنیم یا نه؛ دشمن بعدی انسان در این بازی، حیواناتی هستند که دچار جهش ژنتیکی شده‌اند و به غول‌های بزرگی تبدیل شده‌اند که بدون هیچ سلاحی، فقط با پنجه‌های خود می‌توانند انسان را از پا درآورند؛ البته در طول بازی هنگام مبارزه با دشمنان من با چند مورد مشکل (باگ)، مواجه شدم مثلا بدون هیچ دلیلی دشمنان در محیط بازی بی‌حرکت بودند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دادند؛ یا مثلا بعد از کشته شدن، دشمنان در محیط بازی فرو می‌رفتند یا بدون این که تیری به دشمنان برخورد کند خود‌به‌خود می‌مردند؛ البته که این مشکل‌ها در تجربه‌ی کلی بازی بی‌تاثیر نیستند ولی از نظر من مشکل آنچنان بزرگی به حساب نمی‌آیند که بتوانند اعصاب گیمر را خورد کنند.

دشمنان آرتیوم، درون بازی به لطف هوش‌مصنوعی نه‌چندان قوی که برای آنها به کار گرفته شده‌است کمی گیج می‌زنند. ولی حتی بازی در درجه سختی متوسط هم می‌تواند برای گیمر چالش برانگیز باشد، چون در طول بازی مهمات زیادی در اختیار گیمر قرار نمی‌گیرد و باید در مصرف مهمات به شدت صرفه‌جویی کرد. برای پیدا کردن مهمات، بازی شما را مجبور به گشتن کامل محیط می‌کند؛ چرا که ممکن‌است در جای‌جای محیط بازی شما تیر یا جعبه‌ی کمک های اولیه (Medkit) یا فیلتر ماسک برای دور بودن از تشعشعات رادیو اکتیو پیدا کنید؛ همچنین آرتیوم نوار سلامتی ندارد. اگر فقط کمی صدمه ببیند مانند سری کال‌اف‌دیوتی (Call of Duty) بعد از زمان کوتاهی دوباره وضعیت سلامتی به حالت اول برمیگردد، ولی اگر به صورت جدی صدمه ببیند باید در استفاده از مدکیت (Medkit) کمتر خساست به خرج داده تا بتوانیم به راه ادامه دهیم وگرنه با ضربه‌ی بعدی که از طرف دشمنان دریافت کنیم خواهیم مرد.

همچنین در بازی شما با نگه داشتن کلید Tab، می‌توانید تمام چیزی که با خود حمل می‌کنید را ببنید؛ شما سه اسلحه با خود حمل می‌کنید پنج مدکیت و زمانی که با موجودی فیلتر های ماسکی که در اختیار دارید زنده می‌مانید را نیز میتوانید ببینید، تعداد تیرهایی که دارید، نارنجک‌هایی که در اختیار دارید ( نارنجک انفجاری و آتش‌زا و...).

مترو 2033 ریدوکس تا حدودی واقع‌گرایانه ساخته شده است؛ برای مثال شما در طول بازی نیاز دارید که ماسک خود را تعویض کنید چرا که در مبارزه با دشمنان ماسک قبلی آسیب می‌بیند و برای زنده ماندن و ادامه ماجراجویی مجبور به تعویض ماسک هستید. برای مثال شارژ چراغ‌قوه‌ای که شما همراه خود دارید به مرور تمام می‌شود و بازی برای شارژ کردن دوباره‌ی آن، دستگاهی‌ در اختیار شما قرار می‌دهد که شما بتوانید چراغ‌قوه‌ی خود را شارژ کنید. در مثالی دیگر اسلحه‌ای در بازی وجود دارد که وقتی پمپ آن را به طور کامل پر می‌کنید تیرها با قدرت بیشتری به هدف برخورد کرده، در نتیحه با تعداد تیرهای کمتری می‌توان در مبارزات پیروز شد اما اگر پمپ آن را شارژ نکنید، باید تعداد بیشتری تیر به هدف بزنید تا هدف نابود شود و ممکن کل مهمات‌تان را هدر دهید.

در مترو 2033 ریدوکس تنوع سلاح‌ها اصلاً کم نیست و گیمر می‌تواند از انواع سلاح‌های دست‌ساز تا سلاح‌هایی که در همه‌ی بازی‌ها معمول است پیدا کند؛ همچنین سیستم لوت‌کردن (جمع‌آوری منابع ) به شما این امکان را می‌دهد که فرق بین سلاحی که در دست دارید و سلاحی که روی زمین افتاده را به راحتی متوجه شوید، و در صورت نیاز سلاحی که روی زمین افتاده را بردارید و با آن به ادامه‌ی مسیر خود بپردازید؛ همچنین شما هنگام لوت‌کردن، چیزی را از روی زمین بر می‌دارید که مثل پول در بازی عمل می‌کند. با جمع‌آوری آنها می‌توانید سلاح‌های خود را ارتقاء دهید یا مهمات اضافه بخرید. (برای خرید مهمات یا ارتقاء سلاح وقتی به ایستگاه‌های امن مترو رسیدید می‌توانید این کار را انجام دهید) وقتی در محیط بازی در حال گشت‌وگذار هستید اگر کمی دقت کنید متوجه می‌شوید که در بعضی محیط‌ها روی زمین تله‌هایی کار گذاشته شده‌است، که اگر آنها را ببنید و خنثی کنید می‌توانید از نارنجک تله‌ها استفاده کنید؛ اما اگر به این تله‌ها دقت نکنید، به راحتی می‌توانند شما را به هلاکت برسانند. اگر میخوایید در استفاده از مهمات‌تان صرفه‌جویی کنید، می‌توانید بازی را به صورت مخفی‌کاری جلو ببرید که البته به نظر من جلو بردن بازی با مخفی‌کاری، آن حس ترسی که سازندگان دنبال آن بودند را خیلی بهتر می‌تواند به گیمر القاء کند.

همچنین ۴ای‌گیمز به خوبی توانسته با موتور ۴ای انجین (4A Engine) فضایی پساآخرالزمانی را چه از نظر گرفیک هنری، چه گرافیک بصری به تصویر بکشد. وقتی آرتیوم ماسک بر سر دارد قطره‌های آب را به زیبایی هرچه تمام تر می‌توانید روی شیشه‌ی ماسک ببینید، یا وقتی شیشه‌ی ماسک ترک میخورد این ترک ها به زیبایی به تصویر کشیده شده‌اند. با اینکه وقتی از فضای مترو خارج می‌شوید، هیچ وقت نمی‌توانید خورشید را ببینید چراکه هوای مسکوی پساآخرالزمانی همیشه ابری است، ولی در حالت کلی نورپردازی در محیط بازی چشم‌نواز است و دیدن محیط بازی بسیار لذت‌بخش است. ۴ای‌گیمز حتی به کوچک‌ترین جزییات هم دقت ‌کرده‌است. وقتی شما به دور ترین محیط‌های بازی می‌روید، می‌توانید محیط با جزییات بالای گرافیکی ببیند؛ همچنین در طول بازی با افت‌فریم های اذیت کننده روبه‌رو نشدم، که باعث خوردشدن اعصاب گیمر‌ها شوند. حتی صحنه‌هایی درگیری بین آرتیوم و دشمنان هم بدون هیچ مشکلی به تصویر کشیده می‌شوند.

تمام این صحبت‌هایی که در بالا کردیم، بدون وجود موسیقی گوش‌نواز بازی بی‌معناست. الکسی اومل‌چاک (Alexey Omelchuk)، آهنگ‌ساز بازی مترو 2033 به نظر من کار خود را به بهترین نحو انجام داده. وقتی آرتیوم، در محیط تنگ‌و‌تاریکی قرار دارد موسیقی به خوبی همراه این محیط می‌شود و میتواند حس ترس را به گیمر منتقل کند. مورد جالبی در مورد موسیقی در بازی وجود دارد در محیط بازی شما می‌توانید رادیو‌هایی را ببینید که اگر آنها را روشن کنید، می‌توانید در اینجا جادوی موسیقی را حس کنید که چگونه شما را از دنیای واقعی جدا‌کرده و به درون دنیای بازی می‌برد. همچنین در قسمت‌هایی از بازی گیمر شاهد جامپ ‌اسکر‌ (Jump ‌Scare)‌ هایی است که اگر صدای بازی همراه آنها نبود، قطعاً این جامپ‌اسکر‌ها بی‌معنا می‌شدند.


در نهایت مترو 2033 بازی خوش‌ساختی است که به نظر من توانسته، دنیای پساآخرالزمانی را به خوبی به تصویر بکشد. اگر جزء دنبال کننده‌های بازی‌هایی نظیر مترو 2033 هستید، قطعا از این بازی لذت خواهید برد و برای ساعاتی هم شده شمارا سرگرم خواهد کرد.

مترو 2033بازی ترسناکمترو 2033 ریدوکسدیمیتری گلوخوسکیمترو
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید