نمی دونم . نمی دونم کی وقتش میرسه که بدون اینکه کسی بگه، کار درست رو انجام بدم . انگار به اجبار و حرف زور عادت کردم . و این مسبب بزرگترین پشیمونیه زندگیمه .
ارادم کجاست پس . چرا منی که همیشه از مستقل شدن، حرف میزنم، حتی نمیتونم کاری که درسته و حتی خودم خواستمش رو انجام بدم . هرکاری میکنم جز اونکار . درحالیکه حتی سخت هم نیست . درحالیکه علاقمه . شاید دقیقا اشتباه فکر میکنم علاقمه ! شاید تموم این سال ها اشتباه فکر میکردم عاشق این کارم . اما الان دیگه دیره برای پشیمونی . چون از با ارزش ترین سرمایه ام، یعنی زمانم هم برای این کار، گذشتم .
چد روز دیگه برمیگردم و به این سوال جواب میدم .
