وَ لا یزِیدُ الظّالِمِینَ إِلاَّ خَسَارا
با نام خدا
در این روزگار تاریک که از یک طرف گرانی و تورم افسار گسیخته و از طرفی بلایای طبیعی، کم آبی و کوتاهی و فساد مسئولین همانند متروپل بر ایرانمان آوار گشته، کمترین انتظار، تلاش دولت و مجلسِ به اصطلاح «انقلابی» در جهت رفع حداقل یکی از موارد یاد شده بود. اما با کمال تعجب سطر اول اخبار شده است لایحه‌ی «تغییر قانون استفاده از سلاح»!
در نگاه اول شاید چنان بنزینی روی آتش نباشد اما کمی که بیشتر بخوانیم داغ دلمان باز تازه می‌شود. در کشوری که مادران آبان در عزای فرزندانشان آبانشان تمام نگشته است باز در پی بازچینش آبان‌های دیگر با دستانی باز آمدند.
خبری که روزنامه ی شرق میان این همه مصائب منتشر کرد چنین بود:« طبق لایحه ی ارسالی دولت به مجلس که بارها در کمیسیون امنیت ملی مورد بررسی قرار گرفته است علاوه بر ماموران نیروهای مسلح، مامورانی که در اصطلاحِ عام «لباس شخصی»خواهنده می‌شوند نیز اجازه پیدا می‌کنند در تجمعاتی که غیر قانونی و مسلحانه باشد از سلاح استفاده کنند!»
مگر تجمع کشاورزان اصفهان مسلحانه یا چیزی جز حق قانونیشان بود که غیرقانونی خواندید و با چشمان و سری خونین به خانه رهسپارشان کردید؟
طبق اصل ۲۷ قانون اساسی و بعدتر مصوبه‌ی سال ۶۲شورای نگهبان، اعتراض و تجمع نیاز به مجوز ندارد اما رویه‌ای که حاکمیت پیش گرفته آن را منوط به مجوز وزارت کشور با قید و بند فراوان کرده است. کم‌رویی نکنید عزیزان بگویید که تجمعی که در وصف و ثنای شما باشد آزاد و الباقی همه درخور باتوم، ساچمه و... هست. آیا حاکمیت از نفاق بین اقشار مختلف جامعه درس نگرفته که با خود اندیشه می‌کند تا نیروهای لباس شخصی را هم وارد منازعه کند؟
کوتاه می نویسیم تا شما خود حدیث نانوشته را بخوانید؛ این هیزم‌های آتش نفاق نه تنها ریشه‌ی مملکت را می‌سوزاند که کمکی به بقای کسی هم نمی‌کند. بهتر بود به جای حصار که به دور این سایه‌ی شوم کشیدید،کمی ابرهای تیره را کنار می زدید.
