محکوم به رشد

حالت ثابت و خنثی نداریم؛ اگر در حال رشد و پیشرفت و پیشرفت نباشیم، مطمئنا در حال پسرفت و عقبگردیم؛
یا به سوی نور یا به سوی تاریکی، این قانون دنیاست.

ملموس ترینش هم اینست که اگر ورزش نکنی اینطور نیست که فقط ورزشکار نباشی، بلکه تنبل و ضعیف میشوی و در بلند مدت دچار بیما ی های مختلف.
خب ورزش را چون ملموس است، خیلی ها رعایت می کنند، اما در جنبه های صفات، شخصیت،رفتارها ، ذهن،فکر و روان، دغدغه ی افراد کمتر است، درحالیکه این مهمتراست!

بخش جالبش هم اینجاست که وقتی حرکت داری و هر روز پیشرفتی، هرچند اندک، اما به مرور زمان رشد روند نمایی میگیرد.
اما موفق کسی هست که با سرعت در حال رشد است، آنها که نمایی را میفهمند می دانند که چه یعنی چه...

پ.ن: ما محکوم به رشد و پیشرفت هستیم، موتور پیشران و محرکمون هم همین تباهی ناشی از سکون هست.
اصلا برای همین زنده ایم و زنده گی یعنی همین حرکت