در حالی که برخی برندهای ایرانی لوازم آرایشی مانند سینره، شو مای و ایلین ادعای واردات بالک (مواد اولیه) از اروپا و تولید تحت لیسانس کشورهای خارجی را دارند، رئیس انجمن واردکنندگان این ادعاها را رد می‌کند و می‌گوید: کیفیت پایین برندهای ایرانی باعث شده فقط اقشار کم‌درآمد خریدار آنها باشند.
به گزارش آکادمی زن ایرانی به نقل از تجارت‌نیوز، لوازم آرایشی و بهداشتی در کشورهای خاورمیانه جزو اقلام تند مصرف یا پرمصرف محسوب می‌شوند و ایران با جمعیت 85 میلیونی بالاترین مصرف را در خاورمیانه دارد. در حالی که تا 10 سال پیش رتبه ایران سوم بود. این تغییر معنی‌دار یعنی اینکه این اقلام برای نسل جدید اهمیت خاصی دارد.
در بین سال‌های 96 تا 97 در حالی که سیاسیون تحریم‌ها را نعمت می‌دانستند و به صراحت اعلام می‌کردند که تحریم‌ها هیچ تاثیری ندارد و نباید زندگی مردم را به تحریم‌ها و مذاکرات گره زد، همزمان مدیران اقتصادی دولت در حال ممنوعیت واردات کالاها به بهانه کمبود ارز بودند. خودرو، لوازم خانگی و لوازم ارایشی ازجمله کالاها بودند.
ممنوعیت اقلام آرایشی و بهداشتی علاوه بر رونق بازار قاچاق، تولید محصولات تقلبی و زیرپله‌ای را افزایش داد. طوری‌که طی سه سال اخیر میزان ابتلا به سرطان سینه، عفونت‌های چشم و پارگی قرنیه چند برابر شده است.
سرطان سینه و عفونت چشم؛ عوارض لوازم آرایشی بی‌کیفیت
بنا بر اعلام دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی رژ لب‌های تقلبی و مواد آرایشی مختص به لب و دهان به دلیل استفاده از سرب بالا در تولید آنها عامل اصلی سرطان سینه هستند. اقلام آرایش چشم نیز به دلیل خشک شدن مواد مصرفی روی پلک و مژه و نفوذ آن به چشم باعث عفونت و پارگی قرنیه می‌شوند.
در این زمینه کارشناسان پیشنهاد داده‌اند حتی در صورت استفاده از مواد آرایشی ایرانی به دلیل کیفیت پایین آن نسبت به اقلام خارجی در مدت کوتاهی پس از استفاده اقدام به شستشوی کامل کنند.
موسی احمدزاده، رئیس انجمن واردکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی، در گفتگو با تجارت‌نیوز درباره کیفیت مواد آرایشی و بهداشتی ایرانی به تجارت‌نیوز گفت: واقعیت این است که کالای ایرانی یک‌دهم کالای خارجی کیفیت ندارد. منظور این نیست که کالای بدی هستند، بلکه در مقایسه با برند خارجی همان محصول حرفی برای گفتن ندارند. کالای ایرانی فقط بسته‌بندی و شکل زیبایی دارد، اما به لحاظ کیفیت نتوانسته جایگاه ویژه‌ای در بین مصرف‌کنندگان ایرانی پیدا کند.
وی ادامه داد: به طور مثال کرم ضد آفتاب چند تولیدکننده ایرانی دارد، اما هیچ‌کدام از آنها نتوانسته‌اند به سبد مصرف‌کنننده ایرانی راه پیدا کنند. موضوع این است که اگر این‌ها بهترین کیفیت را هم داشته باشند تا به قلب و مغز مصرف‌کننده راه پیدا نکنند نمی‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند. امروز فقط مصرف‌کننده‌ای که قدرت اقتصادی محدودی دارد لوازم آرایشی و بهداشتی ایرانی می‌خرد.
واردات مواد اولیه و گرفتن لیسانس ادعای کذب است
احمدزاده درباره ادعای برخی تولیدکنندگان مبنی بر واردات بالک (مواد اولیه) از اروپا و شرکت‌های تحت لیسانس گفت: این ادعا کاملا کذب است؛ اکنون مجوز واردات هیچ‌گونه بالکی وجود ندارد. در واقع واردات آن ممنوع است. بر این اساس، شرکت‌هایی که این ادعا را دارند، حتی در صورت صحت آن، بالک را به صورت غیرقانونی وارد می‌کنند. همچنین این ادعا که تحت لیسانس برندهای معروف خارجی هستند، کذب محض است.
او اضافه کرد: بر اساس همین ممنوعیت بود که در بهمن ماه سال گذشته سرانجام پس از ماه‌ها تلاش و بر اساس کارشناسی‌های انجام‌شده توسط مرکز پژوهش‌های مجلس، اتاق بازرگانی، وزارت بهداشت و وزارت صمت در شورای گفتگو با حضور وزیر اقتصاد، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، نمایندگان وزارتخانه‌ها و سازمان‌های اقتصادی مصوبه آزاد‌سازی واردات بالک و آن دسته مواد ارایشی و بهداشتی که تولید آنها در کشور مقدور نیست صادر شد و پس از دستور معاون اقتصادی رئیس دولت به وزارت صمت ابلاغ شد، بر این اساس، اگر واردات بالک صحت داشت این مصوبه صادر نمی‌شد.
ادعای صادرات؛ 100 برابر واقعیت!
رئیس انجمن واردکنندگان تصریح کرد: زمانی که واردات ممنوع شد میزان قاچاق یک میلیارد و 600 میلیون دلار بود و اکنون 500 میلیون دلار بیشتر شده است. متاسفانه تولیدکنندگان ایرانی نتوانستند در حوزه برندینگ اقدام مثبتی انجام دهند.
وی با اشاره به حجم صادرات تأکید کرد: در حالی که مسئولان مدعی صادرات 800 میلیون دلاری هستند، اما عدد واقعی هشت میلیون دلار است که آن هم به یک یا دو کشور و محدود به چند قلم خاص است. اینکه برخی تولیدکنندگان ادعا می‌کنند محصولات آنها با محصولات خارجی برابری می‌کند کذب محض است. افزایش قاچاق و میزان نفوذ آنها در بین مصرف‌کنندگان ایرانی نشان می‌دهد که چقدر مصرف‌کنندگان حرف آنها را باور کرده‌اند.
اقشار کم‌درآمد مشتری برندهای ایرانی
احمدزاده با اشاره به روند رو به افزایش قاچاق توضیح داد: تا سال پیش محصولات تقلبی در زیرزمین و کارگاه‌های اطراف ورامین تولید می‌شد، اما امروز به دلیل رکود اقتصادی و عدم فروش محصولات، همان کارخانه‌های تولید محصولات ایرانی، در شیفت شب کالاهای تقلبی خارجی تولید می‌کنند و صبح همه چیز به حالت اول برمی‌گردد. در واقع آنها مجبور به این تخلف هستند تا حداقل بتوانند حقوق کارگر، بیمه و مالیات را بدهند. اسامی این کارخانه‌ها در انجمن هم موجود است.
او در پایان خاطرنشان کرد: اگر به دنبال اعتلای تولید و کمک به محصولات ایرانی هستیم باید واردات آزاد شود. بازار رقابتی باعث ارتقای کیفیت می‌شود، نه بازار انحصاری. اگر ترکیه موفق شده است و از تولید در بشکه‌های پلاستیکی و پخش محصولات توسط چهارپایان به تولیدات برتر رسیده به این دلیل بوده که تحقیق کرده است. سلیقه نسل جدید را ارزیابی مورد ارزیابی قرار داده و روی برندینگ کار کرده است. در حالی که ما در ایران فقط به دنبال کپی هستیم و با بازار انحصاری که دولت برای ما به وجود آورده خیالمان از فروش راحت است. زیرا هر چه تولید شود، فروش می‌رود.
برای مطالعه بیشتر مطالب در این موضوع به مجله بیوتی مگ آکادمی زن ایرانی مراجعه کنید.
