مرز افغانستان
اینجا تعداد زیادی از مردم افغان هستند که هر کدام اجناس مختلفی را از ایران به کشورشان منتقل میکنند. کارگران بسیار زیادی (پیر و جوان و بچه) با فرقان در حال جابجایی وسایل هستند. با بچه ها صحبت میکنیم و به برخی شکلات تعارف میکنیم معمولاً خجالتی و محفوظ به حیا مینمایند. از آنها میخواهیم با همان لهجه افغانی در مقابل دوربین با ما صحبت کنند، همگی با خجالت زدگی از این کار پرهیز میکنند. میخواهیم در کنار ما بایستند و عکس بگیریم، همه معذب هستند. یکی از بزرگترها آمد جلو و گفت اینجا عکس نگیرید برخی از این افراد جزو نیروهای نظامی طالب هستند و دوربینتان را میگیرند. ما هم دو سه تا عکس گرفتیم و سریعاً دوربین را جمع کردیم.
ساعت 13:30 بالاخره کاظم با ماشین آمد. بلافاصله وسایل را به داخل ماشین منتقل و حرکت کردیم. کنترل نهایی هم انجام شد و چند صد متر جلوتر برای تبدیل (Change) دلار توقف کردیم. پس از انجام این مراحل ساعت 14:30 به سمت هرات راه افتادیم. از مرز دوغارون تا هرات 100 کیلومتر فاصله است. پس از یک ساعت راندن، در فاصله حدود 30 کیلومتر مانده به هرات از جاده اصلی کمی فاصله گرفتیم و در کنار یک مزرعه برای صرف ناهار و اقامه نماز توقف کردیم. پس از گرم کردن غذا (قیمه سیب زمینی) که از ایران آورده بودیم و صرف ناهار به راهمان ادامه دادیم. ساعت 17 به هرات رسیدیم.
هرات شهری بزرگ و قدیمی با مناره های بلند است که روزگاری مأمن دانشمندان، نویسندگان، هنرمندان و عارفان بزرگی بوده است. مسجد جامع بزرگ هرات مربوط به دوره غوریان و تیموریان، ارگ هرات یا قلعه اختیارالدین، پل زیبا و قدیمی مالان روی رودخانه هریرود، آرامگاه پیر هرات خواجه عبدالله انصاری و آرامگاه گوهرشاد بیگم همسر سلطان شاهرخ تیموری از مهمترین آثار تاریخی این شهر است. متآسفانه به علت ضیق وقت نمیتوانیم از آنها دیدن کنیم. خورشید به سمت مغرب میرود و ما نگران تاریک شدن هوا هستیم چرا که نمیدانیم تا شهر یا مأمنی دیگر چقدر فاصله داریم. پس از خرید سیم کارت افغانستان و گرفتن چند عکس ساعت 18 به سمت قندهار حرکت کردیم.
بر اساس اطلاعات بدست آمده از وضعیت راههای افغانستان و دشواری مسیر شرق به شمال افغانستان، تصمیم گرفتیم برای رفتن به سمت مرز تاجیکستان، ابتدا به سمت شهرهای جنوبی افغانستان تغییر مسیر دهیم تا هم از مسیر بهتری عبور کنیم و هم از شهرهای بیشتری دیدن کنیم. پس از خروج از هرات و حرکت به سمت جنوب ابتدا وارد ولایت (استان) فراه شدیم و از شهر کوچک گلستان عبور کردیم. با توجه به تاریکی هوا و دشواری مسیر حرکت برای رانندگی در شب، تصمیم گرفتیم جایی برای اسکان پیدا کنیم.
