منتشرشده در اینستاگرام،یک هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری
انسان با همه ی اختیاری که دارد،اغلب مجبور است. نه اینکه کسی بخواهد مجبورش کند،اما او برای ادامه ی حیاتش همیشه مجبور است فکر‌کند،تصمیم بگیرد و اقدامی انجام دهد.انسانی که به قول دکارت ماهیت بودنش را با اندیشیدنش می توان ثابت کرد.بنابراین انسان خردمند همیشه می اندیشد،و اگر قرار بود تصمیمی بگیرد که کاری بکند،یا حتی کاری نکند،قبلش با خردورزی خوب می اندیشد.
مردم ایران قرن ها و قرن ها در رنج و سختی زیسته اند و هنوز روحشان متاثر از فشاری است که روزی مغول و...به آنها وارد کرد.در ادبیات و فرهنگ و حتی مذهب ما هنوز رد پای رنج های تاریخیمان به وضوح دیده می شود.بنابراین هرگز اینقدر ساده نیست که من در یک کنش اجتماعی که به هر حال حیات نسل های بعدی ما را تحت تاثیر خود قرار می دهد بی تفاوت باشم.ناظر به مسئله ی انتخابات و تضادی که در بین گروه های مختلف قائل به رای دادن،رای ندادن و به چه کسی رای دادن شکل گرفته است،به حسب وظیفه ی اخلاقی سعی می کنم صورتبندی های مسئله ای که امروز همه ی با آن درگیر هستیم را در ادامه بیشتر بشکافم.
عقل حکم می کند هر تصمیمی که قرار است بگیریم،حتی اگر تصمیم ما سکوت و بی واکنشی است،قبل از تصمیم به همه ی جوانب آن فکر کنیم .
ابتدا باید به این فکر‌کنیم که ما در انتخاب هایمان وظیفه و تکلیف گرایانه تصمیم میگیریم یا نتیجه و غایت گرایانه.اگر‌من تکلیف گرایانه تصمیم میگیریم،یعنی بر اساس احساس تکلیف تصمیم میگیرم،دیگر نمی توان با من از خوب یا بد شدن نتیجه این تصمیم صحبت کرد.اگر اراده نیک معطوف به وظیفه را در نظر‌بگیریم‌حد بالای این وظیفه گرایی را لحاظ کرده ایم و فارغ از هر نتیجه به تکلیف خود عمل می کنیم.
