جای هیچگونه بحثی نیست!

داستان بولیوی
در سال ۱۹۸۵ بولیوی با تورم ۱۴هزار درصدی روبه رو شده بود. انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، آینده‌ی اقتصاد کشور را تعیین می‌کرد. از یک سو دیکتاتوری به نام بنزر و در سوی دیگر شخصی به نام پاز به دنبال کسب قدرت برای بیرون بردن کشور از این وضعیت اسفناک اقتصادی بودند.

بنزر قبل از انتخابات خود را پیروز قاطع می‌دانست و به صدد آمده بود تا برنامه‌ی اقتصادی برای آینده‌ی کشور بریزد. او #جفری_ساکس را به بولیوی می‌خواند. ساکس به بنزز توصیه می‌کند که #فقط با #شوک_درمانی می‌توان از بحران نجات یافت!
نتایج انتخابات به نفع پاز (رقیب انتخاباتی بنزر) اعلام می‌گردد. اما پاز با شنیدن ایده‌‌ی اقتصادی جفری ساکس مجذوب او می‌شود. البته شاید مذاکرات مخفیانه‌‌ی قبل انتخابی او با بنزر نیز در جذب او به ایده‌ی‌ شوک تراپی بی‌اثر نبوده باشد.

پاز در پی اثر پذیری از جفری ساکس دستور تدوین پیش‌نویس محرمانه‌ای از برنامه شوک درمانی را داد. ۱۷ روز بعد اولین پیش نویس آن فقط برای ۵ تن از اعضای دولت ارسال شد.
بر اساس این پیش نویس باید ۱_ #یارانه های #غذایی حذف گردد، ۲_کنترل قیمت وجود نداشته باشد، ۳_ قیمت #نفت ۳ برابر شود، ۴_مرز‌ها برای واردات کاملا باز گردد ۵_حقوق و دستمزد ثابت باشد ۶_مخارج دولت کاهش یابد ۷_ شرکت‌های دولتی خصوصی گردند.
این پیش نویس حتی برای نمایندگان هم ارسال نشد و زمانی که پاز در جمع کابینه آن را شرح داد بیان کرد: «جای هیچ گونه بحثی نیست! در صورتی که کسی اعتراض دارد استعفا بدهد!»
جفری ساکس معتقد بود اقدامات گام به گام باید متوقف شود! تنها شوک درمانی، موثر است! با حمایت فکری جفری ساکس و حمایت مالی #صندوق_بین_المللی_پول، شوک درمانی به شکل همه جانبه و از چند جهت به صورت ناگهانی اعلام گردید.
علت ناگهانی و همه جانبه بودن این اقدامات از آن جهت بود که اتحادیه‌های کارگری فرصت سازماندهی پیدا نکنند و مردم چون از چند جهت با شوک رو به رو می‌شوند هر اقدام خود را بی اثر بدانند.
در پی شوک درمانی بولیوی، فدراسیون کارگری دست به اعتصابات گسترده می‌زند، دولت وقت برای جلوگیری از این رویداد ها در خیابان #تانک می‌آورد و #حکومت_نظامی اعلام می‌کند. علاوه بر آن هر گونه فعالیت سیاسی ممنوع می‌کند. در پی اعتراضات مردم ۱۵۰۰ نفر از مردم دستگیر می‌شوند و دولت اعلام می‌کند تنها در صورتی که اتحادیه‌های کارگری از اعتصاب دست بکشند آن‌ها را آزاد می‌کنند!

بااعمال شوک درمانی، تعداد زیادی از کارگران بیکار شدند و به سمت کشت کوکائین که بازدهی ۱۰برابری داشت رو آوردند، اقتصاد بولیوی با بوی #اعتیاد سر پا شد! گسترش صنعت کوکائین سبب کاهش تورم در طی دو سال شد!
نرخ بیکاری در طی ۲ سال افزایش ده درصدی پیدا کرد و دستمزد‌های حقیقی به ۴۰ درصد و گاها تا ۷۰ درصد کاهش یافت!

?️جعفر صارمی
?برگرفته از کتاب دکترین شوک