کارما یک واژه سانسکریت است به معنی بازگشت، انعکاس یا بازتاب. و ریشه در مکاتب هندو دارد و در کل می‌خواهد بگوید که کارما یعنی آنچه ما در زندگی خود انجام می‌دهیم، زندگی بعدی ما را تعیین می‌کند با این اعتقاد که روح انسان در زمان مرگ جسم او نمی‌میرد و به جسمی دیگر سفر می‌کند. البته که ما به این مکتب عقیده نداریم اما چیزی که در این مکتب مهم است آن قسمت بازتابی می‌باشد و سخن ما هم همین قسمت بازتابی‌اش است نه قسمت سفر به جسمی دیگر.
هر چه بکاری همان را درو می‌کنی، از هر دستی بدهی از همان دست پس می‌گیری، همان قانون علت و معلول، در کل و خیلی ساده ما هر کاری که در این دنیا انجام بدهیم مانند آینه به خودمان برمی‌گردد، خیلی جالبه نه؟! شاید این موضوع را شما هم می‌دانستید اما چرا اکثر مواقع کارها و اعمالی را انجام می‌دهیم که اول آسیب آن اعمال به خودمان می‌رسد! من می‌گویم چون هنوز این قانون را درک نکرده‌ایم و به آن ایمان و باور نداریم، یعنی اگر می‌دانستید که با هر فکر یا عمل مخرب چه ضربه‌ای را دارید به خود وارد می‌کنید و عملا سم مهلکی می‌نوشید که به مرور شما را از درون نابود خواهد کرد چه می‌گفتید؟ البته که شما اینطور نیستید و حتما سعی می‌کنید جز نیت خیر و عمل شایسته کار دیگری با خود نکنید.
کمک به هم‌نوع کمک به خودتان است، نفرت از دیگران نفرت از خودتان است، غیبت از دیگران نابودی خودتان است، ابراز عشق به دیگران ابراز عشق به خودتان است و همینطور برعکس هم صدق می‌کند. جالب است بدانید وقتی شما کار نیکی انجام می‌دهید پاداش یا کارمای آن بیشتر است تا زمانی که کار زشتی و ناپسندی انجام دهید و این یکی از الطاف خداوند است که پاداش کار خوب را بیشتر از جزای کار بد قرار داده. خداوند خیر مطلق است و جز خوبی و خیر چیز دیگری به ما نداده این ما هستیم که گاها خود را در اعمال بد خود گرفتار می‌کنیم و تقصیر را گردن دیگران می‌اندازیم.
در زندگی شهری ما حتما دیده‌اید یا خود عملا با آن مواجه بوده‌اید که هنگام رانندگی چطور بعضی‌ها الفاظ زشت و حرکات بدی را در مورد یکدیگر به کار می‌برند فقط به خاطر مثلا یک هواس‌پرتی موفع رانندگی یا بی‌احتیاطی آن شخص در اکثر مواقع هم آن بی‌احتیاطی به خیر می‌گذرد ولی چیزی که برای فرد می‌ماند آن الفاظ و اعمال ناشایست و زننده است که به صورت‌های دیگر خود را در زندگی آن فرد نشان خواهد داد و خیلی از اتفاقات بدی که در زندگی ما می‌افتد نشات گرفته از کاری است که کرده‌ایم ولی نمی‌دانیم چه وقت و کجا؟ این رانندگی فقط یک مثال بود و خیلی از این مثال‌های این چنینی می‌توان بکار برد.
خداوند در قران کریم می‌فرمایند: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها؛ اگر نیكى كنید، به خودتان نیكى می‌کنید و اگر بدى كنید باز هم به خود می‌کنید».[اسراء/۷]
این یک قانون است هر گلی که انسان بزند به سر خود زده است و هر بدی که (در حق دیگران) انجام دهد ضربه‌ای مهلک بر پیکر خویشتن زده است. خود بشکن، آینه شکستن خطاست.
نتیجه و سخن آخر اینکه اگر اینطور تصور کنید دیگران خود شما هستند شاید هیچ وقت به هیچ کس نتوان بدی کرد و ما هم مانند آفریدگارمان سرتاسر خیر و نیکی و خوبی باشیم.
