الان که دارم اولین پستم تو ویرگول رو مینویسم سر کلاس آمادگی دفاعی نشستم و نگاه میکنم که معلمم چجوری از بچه ها سوال میکنه ؛ و چون زیادی داره حرف میزنه و منم حوصلش رو ندارم اومدم اینجا تا برای اولین بار تراوشات این مغز کثیف رو با شما به اشتراک بزارم .
به عنوان اولین پست هیچ حرفی برای زدن ندارم که بزنم .(جمله بندیم از پهنا تو حلقتون)
یکمم حوصلم سر رفته
تا اینجا هم هیچ جذابیتی تو متنم نمیبینم که بخواد شما رو به ادامه دادن مجبور کنه ....
پس اگه بعد از اینجا رو دارین میخونین شما واقعا بیکارید ?✌(شاید هم صرفا جهت حمایت از نویسنده های تازه کار تو ویرگول هستید)
حالا هم برای یک پرش ناگهانی موضوع آماده بشین.
خیلی ها اعتقاد دارن که توی یک نوشته باید تمام اصول ادبی رعایت بشه
(اگر شما هم از این دست افراد هستید ، بیزحمت دیگه متن های من رو نخونید ؛ بهتون خیلی فشار وارد میشه?)
در مورد این افراد باید بگم که : چرا اینقدر چرت و پرت میگید؟؟
وقتی داریم بجای حرف زدن باهم ، برای هم مینویسیم ، پس بهتر نیست که همونجور که میگیم بنویسیم؟؟
وقتی نوشته یکی رو میخونم که اینجوری عامیانه نوشته ، حس میکنم با یه لیوان چای کنار هم نشستیم و زر عه نه ببخشید حرف میزنیم.
گل میگیم ، گل میشنویم ، چرت و پرت هامون رو به سمت هم روانه میکنیم و خلاصه خیلی خوش میگذره.
البته به شخصه در بعضی مواقع جوگیر میشم و شروع میکنم شکسپیری حرف زدن.
به عنوان مثال :
هم اکنون که شما دوستان من این متن سخیف و دون مایه را مطالعه میکنید ....
اه خسته شدم ?
خیلی سخته
دیگه خیلی چرت و پرت گفتم یکم برید استراحت کنید.
(همه کارام یهوییه??اینم یه پایان ناگهانی?)
