همین ابتدا، بذار ختم کلام رو بگم!
دنیایی که داریم توش زندگی می‌کنیم، نمیشه جایی باشه که هیچ سختی‌ای توش وجود نداشته باشه.
قرآن میگه با هر سختی‌ای، آسونی هم هست. شاید بگیم که این آیه برای دلداری دادن به کسانیه که توی شرایط سختی‌اند و خدا میخاد این طوری کاری کنه که تا آخر مسیر رو بکشند.
شاید! ولی این حرفها رو هم که بذاریم کنار، حقیقت ماجرا این طوری است؛ خدا ما رو طوری آفریده که اگر همه چیز برای ما ساده و راحت باشه، این می‌تونه خودش به بدترین عذاب تبدیل بشه. اگر میگی چرت نگو، پس تجربش رو نداری یا درکش رو نداری!!
هیچ راحتی‌ای شیرین نیست، مگر اینکه قبلش سخت کار کرده باشیم، سختی دیده باشیم و خلاصه مشقت‌هایی توی کار وجود داشته باشه. این خلقت انسانه. ما این طوری آفریده شدیم. باید بپذیریم.
و حالا نکتهٔ جالبش اینجاست؛ این سختی که به هر حال برای همهٔ ما وجود داره.
اما برخی‌ها هستند که زرنگند! چطور؟ خودشون نوع سختی کارشون رو انتخاب می‌کنند! یعنی در جهت درست خودشون رو به سختی می‌ندازند و بعد از تموم شدن سختی، حالا راحتی رو تجربه می‌کنند. در این حالت میشه گفت حتی اون سختی هم براشون لذت بخشه. حتی در همون لحظه‌ای که در حال چشیدن طعم سختی هستند.
این یکی از مهم‌ترین درس‌هایی بوده که من از زندگیم یاد گرفتم :)
