در این الگوریتم، ابتدا استخرهای محاسباتی برای تایید بلاک و افزودن بلاک به زنجیره بوجود می‌آید. گره‌های شبکه می‌توانند بدون هیچ اولویتی به این استخرها ملحق شوند و اعتبارسنجی بلاک را انجام دهند. اعتبارسنجها که در این سیستم فورگر (Forger) نامیده می‌شوند، باید برخی از سکه‌های خود را به عنوان سهام قرار دهند و هرچه میزان سهام اعتبارسنج بیشتر باشد، در شبکه مورد اعتمادتر است. هدف اثبات‌سهام، همانند اثبات‌کار است، اما روند اعتبارسنجی معاملات و رسیدن به توافق، متفاوت است. هنگامی که یک بلاک جدید بخواهد به زنجیره اضافه شود، همانند روش اثبات‌کار اعتبارسنجها سعی در حل پازل ریاضی دارند با این تفاوت که اعتبارسنجها به صورت مشارکتی نانس صحیح را حدس می‌زنند و به پیام دریافت شده اضافه می‌نمایند، سپس درهم‌سازی آنها را محاسبه و با داده‌ی درهم‌سازی شده مطابقت می‌دهند که آیا برابر هست یا خیر؟
چنانچه اعتبار بلاک جدید توسط 2/3 اعتبارسنجها تایید شود بلاک به زنجیره بلاکچین اضافه می‌شود و اعتبارسنجها با توجه به میزان سهام خود، پاداش دریافت خواهند کرد. همچنین اگر اعتبارسنجها قصد تقلب داشته باشند و بلاک غیرمعتبری را تایید نمایند، جریمه می‌شوند و سهام خود را از دست می‌دهند. در این روش به دلیل وجود استخرهای محاسباتی، بسیاری از محاسبات تکراری انجام نمی‌شود و حجم محاسبات برای تایید بلاک جدید کاهش می‌یابد.
نقاط قوت اثبات‌سهام:
1- ارزهای مبتنی بر اثبات سهام می‌توانند چندین هزار برابر موثرتر و سریعتر تایید شوند.
2- افزودن بلاک جدید به زنجیره بلاکچین، سریعتر است و حدود 3 دقیقه طول می‌کشد.
3- نیاز به منابع انرژی کمتری جهت انجام محاسبات در مقایسه با اثبات کار دارد.
4- نیازمند تجهیزات گران سخت افزاری نیست.
نقاط ضعف اثبات‌سهام:
1- پدیده چند شاخه شدن در اثبات‌سهام بیشتر اتفاق می‌افتد.
2- برنامه ریزی و حمله به شبکه اثبات سهام ارزان است.
توجه: جهت درک بهتر الگوریتم اجماع اثبات کار در پست پیشین مطالعه شود.
