نمودار زیر خط زمانی API و مقایسه سَبک‌های API را به صورت خلاصه نشان می دهد.
SOAP (Simple Object Access Protocol):
SOAP یک پروتکل است که یک قالب پیام استاندارد با استفاده از XML را برای ارتباطات سرویس وب تعریف می‌کند.
این بر پروتکل‌های لایه برنامه مانند HTTP، SMTP و سایر موارد برای مذاکره و انتقال پیام تکیه می‌کند.
سرویس‌های SOAP عملیات‌های موجود خود را در یک سند WSDL (Web Services Description Language) تعریف می‌کنند.
SOAP برای موثق و پایدار بودن طراحی شده است، با امکانات مدیریت خطا و امنیتی داخلی.
سرویس‌های SOAP معمولاً از XML برای بار درخواست و پاسخ استفاده می‌کنند.
REST (Representational State Transfer):
REST یک سبک معماری برای ساخت سرویس‌های وب است که از پروتکل HTTP استفاده می‌کند.
سرویس‌های RESTful منابع (داده یا عملکرد) را در معرض قرار می‌دهند که با استفاده از متدهای HTTP مانند GET، POST، PUT، DELETE قابل دسترسی و دستکاری هستند.
سرویس‌های REST بدون حالت هستند، به این معنی که هر درخواست تمام اطلاعات مورد نیاز را برای سرویس دادن به درخواست در خود دارد.
سرویس‌های REST معمولاً از قالب‌های داده سبکی مانند JSON یا XML برای بار درخواست و پاسخ استفاده می‌کنند.
REST بر سادگی، مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری در مقایسه با پروتکل‌های سنگین تری مانند SOAP تمرکز دارد.
GraphQL:
GraphQL یک زبان پرس و جو و زمان اجرا برای APIها است که یک جایگزین کارآمدتر برای REST فراهم می‌کند.
در GraphQL، مشتریان می‌توانند دقیقاً داده‌ای را که نیاز دارند در یک درخواست واحد درخواست کنند، که مسائل بیش از حد دریافت یا کم دریافت را کاهش می‌دهد.
سرویس‌های GraphQL یک طرح را در معرض قرار می‌دهند که داده‌ها و عملیات‌های موجود را تعریف می‌کند، و مشتریان می‌توانند پرس و جوهای پیچیده را برای بازیابی داده‌های مورد نظر خود بسازند.
GraphQL برای داشتن امنیت تایپ طراحی شده است، با یک طرح تایپ شده قوی که یکپارچگی و قابل پیش‌بینی بودن داده را تضمین می‌کند.
پاسخ‌های GraphQL معمولاً در قالب JSON برگردانده می شوند.
RPC (Remote Procedure Call):
RPC یک پروتکل است که به یک کلاینت اجازه می‌دهد تا یک رویه یا تابع را در یک سرور دور اجرا کند.
RPC جزئیات ارتباط شبکه را پنهان می‌کند، به گونه‌ای که کلاینت ها بتوانند با خدمات دور مانند خدمات محلی تعامل کنند.
RPC می‌تواند از قالب‌های سریالی‌سازی مختلف مانند XML-RPC، JSON-RPC یا پروتکل‌های باینری سفارشی استفاده کند.
RPC اغلب در سیستم‌های توزیع شده و معماری‌های خدمات کوچک استفاده می‌شود، جایی که خدمات باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
RPC می‌تواند همزمان (کلاینت منتظر پاسخ می‌ماند) یا غیرهمزمان (کلاینت بدون انتظار برای پاسخ به اجرای خود ادامه می‌دهد) باشد.
در مجموع، SOAP، REST، GraphQL و RPC سبک‌ها و پروتکل‌های معماری مختلفی برای ساخت و مصرف سرویس‌های وب هستند، که هر کدام قوت‌ها، ضعف‌ها و موارد استفاده خاص خود را دارند. انتخاب اینکه کدام مورد را استفاده کنید به عواملی مانند پیچیدگی API، نیاز به انعطاف‌پذیری، الزامات عملکرد و نیازهای خاص برنامه بستگی دارد.
