روزا دارن میرن و از تصمیمم برای شروع یک هدف جدید می‌گذره، فردا یک جلسه با استاد مربوط به فیلد مورد علاقه‌ام دارم تا ازش مشورت بگیرم. قبل‌تر از این با یه استادی که رئیس مرکز پژوهش‌های دانشکده بود، مشورتی داشتم و از برنامه‌هام استقبال کرد و بهم امید خوبی داد چه درباره اپلای به خارج کشور علی الخصوص آمریکا و چه داخل ایران، ایمیل استادی که دوستش بود و قبلا ۵ سالی در دانشکده ما تدریس داشت و الان در دانشگاه میشیگان هستش رو بهم داد و بهش ایمیل زدم.
خلاصه روی تصمیمم مصر هستم و با شوق‌وذوق پیش میرم، مسیر دیتا ساینس و استفاده ازش در اقتصاد توسعه و اقتصاد سیاسی.
کتاب آمار و احتمال مهندسی دکتر ایوزیان رو گرفتم که یادمه زمانی که اقتصاد بودم بهمون معرفی شده بود، گویا برای بچه‌های مهندسی صنایع هستش. میخوام کتابای خرد دکتر ابونوری که منبع خوبی برای خرد یک هستش رو تهیه کنم و یه کتابم برای ریاضی که هنوز تصمیمی درباره‌ش نگرفتم که برای کی باشه (از کتابای دکتر پورکاظمی و دکتر رنجبران که مخصوص اقتصاد هستش تا کتابای بچه‌های فنی).
یه چیزی هست به اسم دوپامین دیتاکس، یعنی سم‌زدایی ذهن از اعتیاد به دوپامین. ما هر کاری که میکنیم برای کسب لذت و شادی یا به قول اقتصادیا مطلوبیت هستش تمام اینا یعنی ترشح دوپامین در مغز. ما با توجه به لذت یا پاداشی که از کاری که میکنیم و یا جزا و لذتی که نمیبریم اون کار رو میکنیم یا ادامه میدیم و یا اصلا انجام نمیدیم یا ادامه نمیدیم.
فرض کنید، خوردن یه شکلت مورد علاقه‌تون که برای مدت درازی هست نخوردین، چقدر بهتون میتونه لذت بده، حالا تعداد این خوردن رو بیشتر کنین، دو بار، سه بار و ... هر بار که بیشتر میخورین، این شدت لذته کمتر میشه، کار به جایی میرسه که نه تنها لذتی نمیبرین بلکه ممکنه حالتون بهم بخوره و حس منفی کسب کنین.
داستان دوپامین حاصل از کارهایی مثل اینستاگرام، آهنگ گوش دادن، گشت‌وگذار با بقیه، عشق و ... همینه، برای بار‌های اول میزان زیادی بهت لذت میده ولی بعدا نه تنها مقدار و شدتش کم میشه بلکه ممکنه حالت رو هم بد کنه.
سوشیال مدیا‌ها خصوصا اینستاگرام رو طور طراحی و برنامه‌نویسی شدن که شما رو بیشتر پای گوشی نگه‌دارن، اینکه پست‌های مورد علاقت رو بهت نشون میده و تو همش اسکرول میکنی و بیشتر وقتت رو هدر میدی تمام برنامه‌ریزی شدس...
فیلم مستند «معضل اجتماعی» (The social dilemma) به این اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و تصمیمی که در رده‌های بالای هرم سازمانی این شرکت‌ها گرفته شده و استفاده از داده‌هایی که از مردم کسب میکنن پرداخته، پیشنهاد میدم حتما نگاهش کنین. (این پست ویرگول هم درباره این مستنده)
کتاب مینیمالیست دیجیتال هم به این موضوع پرداخته و میتونین توضیحات بیشترش رو توی این پست ویرگول بخونین.
