رفیق پیدا کردن
دنیای آدم های جدید رو دوست دارم؛ از این نظر که اونا چطوری فکر میکنن و خوشی هاشون چیه؟ اگر ببینم که از نظر ارزشی به من میخورن؛ سعیم رو می کنم؛ وارد حلقه ی اصلی رفقام کنم شون؛ تعریفم از رفیق اصلی اینه که بتونم باهاش به راحتی ارتباط بگیرم و توی سختی ها کمکم کنه و باهم دیگه کلی شوخی کنیم؛ همدیگه رو حرص بدیم و برای یه هدف مشترک تلاش کنیم؛ اما گاها برمیگردم به خودم میگم؛ نکنه رفاقت یه طرفه هستش؛ و اون نمیخواد ادامه دهنده باشه و من مثل یه کنه چسبیدم بهش و ول کنش نیستم؟ خب این سوالات دور سرم می چرخن و تا اطمینان کنم به طرف مقابل و بتونم باهاش محبت و صمیمت رو به اشتراک بذارم. نمیدونم راه درست رو دارم میرم یا نه؟ گرچه دارم هنوز قبل از سالگی هستم اما دوست دارم رابطه های جدید و تجربه های جدید!
