در پست پیشین راجع‌به در دسترس بودن همه‌ی تراکنش‌ها در بلاک چین صحبت کردیم؛ و عمومی بودن این تاریخچه را یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی دانستیم که بیت کوین برای فعالیت‌های مجرمانه مناسب نیست. حالا می‌توانیم در این باره صحبت کنیم که چگونه به این اطلاعات دست پیدا کنیم، آن‌ها را بخوانیم و یا تراکنش‌ها را در بلاک چین ردیابی کنیم. در آینده به تک‌تک این سوالات پاسخ خواهیم داد.
بلاک چین
بلاک چین در واقع دفتر ثبت هر تراکنش بیت کوینی است که تاکنون اتفاق افتاده‌است. هر کسی می‌تواند این تاریخچه را با دانلود کردن یک کپی از بلاک چین، بر روی سیستم خود داشته باشد.
البته بیت کوین‌ها به صورت فایل {برای مثال mp3 یا pdf} نیستند که بر روی لپ‌تاپ یا کامیپوتر شما دانلود شوند. مالکیت بیت کوین به این معنی‌ست که فرد دارای آدرس (و کلید خصوصی) بیت کوینی است که مقدار مشخصی بیت کوین در آن موجودست؛ و این مقدار بر روی بلاک چین ذخیره شده‌است. ما صاحب کلیدخصوصی‌ای هستیم که می‌توانیم این تراکنش‌ها را امضا کنیم، آن‌ها را انتقال دهیم و یا دریافت کنیم.
چگونه به لیست تمام تراکنش‌ها دست پیدا کنیم؟
علاوه بر دانلود فول نود بیت کوین که پیش‌تر صحبت کردیم،سایت‌های آنلاین بسیاری وجود دارند که به عنوان مرورگرهای بلاک چین عمل میکنند و شما به راحتی می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید؛ همان‌طوری که مرورگرها به ما امکان جستجو در اینترنت را می‌دهند، بلوک‌یاب‌ها نیز ما را قادر به گشت‌وگذار بین بلوک‌های بلاک چین میکنند. به این وبسایت‌ها بلاک‌اکسپلورر (بر وزن اینترنت اکسپلورر!) گفته می‌شود. شاید مجبوب‌ترین این بلوک‌یاب‌ها Blockexplorer باشد که شما می‌توانید به کمک آن به تاریخچه تراکنش‌ها دسترسی داشته باشید.
چرا بلاک چین؟
جالب است که اگر در وایت‌پیپر بیت کوین به دنبال کلمه‌ی بلاک چین بگردید، آن را نخواهید یافت! در حقیقت این کلمه اولین بار از اواخر سال ۲۰۰۸، توسط هال فینی در لیست ایمیلسایفرپانک‌ها در توصیف ساختمان داده‌ای که ساتوشی ناکاموتو توضیح داده‌است، به صورت دو کلمه‌ی مجزای کنار هم مطرح می‌شود.
ثبت تراکنش‌ها به‌صورت بلوک-بلوک برحسب زمانی که ایجاد شده‌اند، برچسب می‌خورند (timestamp) و در کنار یکدیگر طوری قرار می‌گیرند که بلوک قبلی و بعدی به هم وصل می‌شوند. به همین علت این بلوک‌هایی که زنجیره‌وار به هم متصل‌اند، بلاک چین خوانده می‌شود. ساتوشی ناکاموتو واژه‌هایزنجیره‌ی بلوک‌ها (chain of blocks) و زنجیره‌ی امضاهای دیجیتال (chain of digital signature) را به کار برده‌است.
بلوک چیست؟
حقیقت امر اینست که تراکنش‌ها پس از انجام، مستقیما روی بلاک چین نرفته و در آن ذخیره نمی‌شوند. تعدادی از تراکنش‌ها به صورت یک بلوک درآمده و سپس در شبکه قرار می‌گیرند.
در بیت کوین، هر بلوک به طور میانگین بیش از ۵۰۰ تراکنش را با حجم تقریبی ۱مگابایت در خود جای داده‌است.
اما چگونه این اتفاق می‌افتد؟
تراکنش‌ها در استخرهای ماینرها ذخیره می‌شود و به شکل گروهی در قالب یک بلوک پس از تصدیق به آخرین بلوک بلاک چین اضافه می‌شوند. به این استخرها اصطلاحا استخر حافظه نیز می‌گویند.
اگر یک ماینر باشید، این وظیفه‌ی شماست که تراکنش‌ها را ازاستخرجمع کرده و به عنوان یک بلوکِ کاندید سعی بر نشاندن آن در بلاک چین کنید.
چه گونه؟
شما (ماینرها) داده‌های بلوک را هش می‌کنید و امیدوارید که جواب آن از یک مقدار معینی کمتر باشد. {به این مقدار معینسختی شبکه گفته می‌شود؛ که برای تنظیم میزان دشواری پیدا کردن جواب درست در شبکه بیت کوین تعریف شده‌است؛ تا زمانِ تقریبی اضافه شدن بلوک‌ها به بلاک چین ثابت بماند.}
ماینرها اعداد مختلفی را امتحان میکنند؛ تا زمانی که جواب درست پیدا می‌شود و بلوک حل می‌شود. در این حالت، کل تراکنش‌های موجود درون یک بلوک، روی بلاک چین به ثبت می‌رسد و این پروسه مدام تکرار می‌شود.
در نتیجه می‌توان بلوک‌ها را به صفحات مجزای دفتر اسناد رسمی تشبیه کرد که در هر صفحه اطلاعات چندین اموال و دارایی متفاوت وجود دارد و هر صفحه مختص یک شخص نیست.
در حال حاضر که این مقاله نوشته می‌شود، ۵۴۸۱۰۹ بلوک روی بلاک چین ثبت شده‌است و شما می‌توانید تعداد آن را از این لینک در هر زمان ببینید.
آخرین بلوک؟
سوالی که پیش می‌آید اینست که آیا در سال ۲۱۴۰ که آخرین بیت کوین از (۲۱ میلیون) استخراج می‌شود، دیگر بلوکی به بلاک چین اضافه نخواهد شد؟
جواب اینست که خیر؛ بلوک‌ها چون ماهیت تراکنشی دارند، ربطی به اتمام بیت کوین ندارد. تا زمانی که انسان از بیت کوین استفاده می‌کند و تراکنش ایجاد می‌کند، بلوک‌ها وجود خواهند داشت و می‌توانند به بلاک چین افزوده شوند.
