رمزارز چیست؟

حالا که تفاوت ارز و پول را بررسی کردیم، می‌توانیم دقیق‌تر رمزارز و یا همان کریپتوکارنسی‌ها را درک کنیم.

در این جا سعی می‌کنیم مفاهیم کلی و اساسی این نوع پول و ارزها را بررسی کنیم تا شما بتوانید از آن مانند یک قاب استفاده کرده و انواع مختلف را با تطبیق ویژگی‌ها تشخیص دهید.

کریپتوکارنسی یا رمزارز به دسته‌ای از پول‌ و ارزهای دیجیتال یا مجازی گفته می‌شود که در آن‌ها از رمزنگاری (کریپتوگرافی) برای تراکنش‌های مالی استفاده شده‌است؛ به طوری که رمزگشایی آن‌ها بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. این نوع ارزها عموما توسط مرکز خاصی کنترل نمی‌شوند، سریع و مقرون به صرفه‌اند و محدودیت جغرافیایی را از میان برداشته‌اند؛ و از همه مهم‌تر با دغدغه‌ی حفظ حریم خصوصی ایجاد شده‌اند.
اما بیایید به تفکیک به بررسی ویژگی‌های مشترک آن‌ها بپردازیم:
برای اینکه بتوانیم ارزی را کریپتوکارنسی بنامیم، بایستی دارای یک سری شرایط خاص باشد؛

1. دیجیتالی:

کریپتوکارنسی‌ها ماهیت فیزیکی ندارند؛ و تنها در کامپیوترها تعریف می‌شوند. هیچ بانکی برای رمزارزها وجود ندارد که سکه‌ یا اسکناس آن را تولید کند.
{پس چیزی که در رابطه با رمزارز ملی می‌شنویم، درواقع رمزارز نیست؛ در این پست اطلاعات بیشتری ارائه شده تا درک به‌تری از این امر داشته باشیم. اما می‌توان به طور خلاصه گفت، رمزارزهای ملی ارزهایی هستند که می‌توانند جامعه را به سمت استفاده کمتر از پول نقد سوق دهند؛ درست مثل کارت‌های الکترونیکی}

2. غیرمتمرکز:

کریپتوکارنسی‌ها در یک سرور یا کامپیوتر مرکزی ذخیره نمی‌شوند و روی شبکه‌‌ای از کامپیوترها پیاده‌سازی شده‌اند. به همین علت به این نوع شبکه‌ها غیرمتمرکز (که واژه‌ای مقابل متمرکزست) تلقی می‌شود.
{با توجه به تمایل سیستم‌های متمرکز به تصاحب قدرت و حرکت به سمت فساد مالی، در حال حاضر سیستم‌های غیرمتمرکز جواب معقولی برای حل این نوع مسائل به نظر می‌رسد.}

3. نظیر به نظیر:

منظور از نظیر به نظیر یا فرد به فرد اینست که بین فروشنده و خریدار واسطه‌ای وجود ندارد؛ و اشخاص می‌توانند مستقیما به معامله و مبادله بپردازند.
{ بانک‌ها و سایر پلتفرم‌های موجود به عنوان واسطه‌های مورداعتماد هر دو طرف درنظر گرفته می‌شوند تا مبادلات ما در بستری به اصطلاح امن انجام گیرد؛ اما مشکل این نوع سیستم‌ها علاوه بر وجود تمرکز، دریافت هزینه‌ی خدمات آن‌هاست. ما به ازای این اعتماد بایستی هزینه پرداخت کنیم و همچنین از قوانینی که توسط آن‌ها وضع شده پیروی کنیم. به این نوع سیستم که بر پایه‌ی اعتماد بنا شده، معایب آشکاری واردست؛ به عنوان مثال هر بانکی به هر دلیلی (سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و یا حتا شخصی) می‌تواند حساب شما را مسدود و دارایی‌های‌تان را بلوکه کند. یا خدماتی که قبلا ارائه می‌داده را قطع کند. در کنار این موارد صف‌های طولانی و زمان‌بر بانک‌ها نیز قابل ذکرست!}

4. استعاری:

به این معنی که شما برای استفاده از کریپتوکارنسی‌ها نیازی به احراز هویت ندارید. هیچ قانونی بر اساس ملیت، رنگ پوست، جنسیت و …. وجود ندارد تا مشخص کند چه کسی می‌تواند و یا نمی‌تواند از آن‌ها استفاده کند. رمزارز برای همه است.

5. بدون نیاز به اعتماد:

در گزینه‌ی 3 در رابطه با واسطه‌ها کمی صحبت کردیم. اما نکته‌ی دیگر اینکه در سیستم‌هایی بدون پایه و اساس اعتماد (کریپتوکارنسی) سیستم نیازی به تصدیق و صحت‌سنجی یه مرکز و نهاد ندارد؛ و می‌تواند مستقلا حیات داشته باشد و به درستی کار کند. چراکه ماهیت سیستم به گونه‌ای‌ست که افراد برای همکاری و استفاده از آن نیاز دارند به یکدیگر کمک کنند و این کار به طوری با منفعت شخصی آن‌ها گره خورده؛ در نتیجه حرکت در سوی خلاف منافع سیستم و خود شخص بسیار کاهش پیدا می‌کند. بدین ترتیب کاربران صاحب اصلی و مسئول دارایی‌ها و اطلاعات خودشان هستند.

6. رمزنگاری‌شده:

همانطوری که از اسم این نوع ارزها مشخص است، کریپتوکارنسی‌ها رمزنگاری شده‌اند و به هر کاربر کد خاصی اختصاص داده می‌شود؛ این کار از دسترسی سایر افراد به اطلاعات شخصی آن‌ها جلوگیری می‌کند. هک کردن این بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. در نتیجه این نوع سیستم‌ها از امنیت بالایی نسبت به سیستم‌های فعلی برخوردارند.

7. جهانی:

کریپتوکارنسی‌ها، ارزهای بدون مرزند. تنها با یک کلیک می‌توانید هر مقدار پول را برای هر کسی در هر جای جهان بفرستید.

بیت کوین 

پس از تولد بیت‌کوین به عنوان اولین رمزارز کارا در سال 2009 ، تا به امروز بیش از 1900 رمزارز ایجاد شده‌است؛ جدای تعدادی که اسکم و نامعتبرند، تعداد قابل توجهی از آن‌ها بر جنبه‌ی خاصی از بیت کوین متمرکز شده و به ارتقا و یا رفع مشکلات آن بخش پرداخته‌اند. برای مثال رمزارز NEM برای افزایش امنیت در حین کاهش هزینه‌های مصرفی به جای سیستم PoW بیت‌کوین، از PoI استفاده می‌کند. یا رمزارز ETH ایده‌ی پلت‌فرم بلاک‌چین قابل برنامه‌ریزی را مطرح کرده و امکان پیاده‌سازی نرم‌افزارها، رمزارزها و یا قراردادهای هوشمند بر روی بلاک‌چین اتریوم را فراهم آورده‌است. در این میان کوین‌هایی مثل Dash، Monero، Zcash و چند رمزارز دیگر به بهبود وضعیت ناشناس نگه‌داشتن افراد پرداخته و نوآوری‌هایی در این زمینه انجام داده‌اند.

رمزپول بیت کوین

همواره از بیت کوین به عنوان اولین کریپتوکارنسی‌ ایجاد شده‌ یاد می‌شود. اما شاید بهتر باشد بیت کوین را اولین رمزپول (کریپتومانی) و سایر ارزها (آلت‌کوین‌‌ها) را رمزارز بنامیم. این به این دلیل است که این پول‌ دارای ارزش ذاتی است و همیشه ارزشمندست؛ همچنین همواره یک مقدار مشخص و ثابتی از آن موجودست که پس از پایان یافتن آن، دیگر قابل استخراج نخواهد بود.