یک جامعه‌ی غیرنقدی بدون رمزارزها، یک جامعه‌ی تحت نظارت است.
یکی از سوالاتی که اغلب به هنگام صحبت با سیاست‌گذاران و اعضای کنگره با آن مواجه می‌شویم اینست که آیا کریپتوکارنسی‌ها موجب ناشناس ماندن هویت می‌شوند؟ و اگر پاسخ مثبت است چه طور می‌توان آن را آشکار کرد؟ پیش‌فرض آن‌ها اینست که گمنامی و ناشناس بودن ذاتا چیز بدی‌ست. این سوالات معمولا متوجه بیت کوین و اتریوم است و ساده‌ترین جواب به آن خیر است. بیت کوین و اتریوم موجب ناشناس ماندن هویت افراد نمی‌شوند و پلیس به طور مداوم از شفافیت شبکه بلاک چین برای پیگرد قانونی افراد استفاده می‌کند. البته این جواب از القای مفهوم منفی از ناشناس بودن به دور است؛ چرا که گمنامی چیز بدی نیست.
کلمه‌ی ناشناس (anonymity) که همواره به طور اهانت آمیز به‌کار می‌رود، درواقع توانایی افراد در حفظ اطلاعات شخصی‌ست. این توانایی می‌تواند هم در جهت منفی و هم مثبت مورداستفاده قرار گیرد. این نحوه‌ی استفاده‌ی فرد از این قدرت است که مشخص کننده‌ی درست و یا نادرست بودن عمل است و نه تکنولوژی‌ای که کنترل حریم خصوصی را به افراد می‌دهد. می‌توان به طور قطع بیان کرد که نه تنها ماهیت تکنولوژی‌های حافظ حریم خصوصی مانند رمزنگاری و رمزارز، خنثی‌ست، بلکه در دنیای پرواسطه و تحت نظارتی که پیش به سوی آن می‌رویم، می‌توانیم شرایطی را مهیا کنیم که استفاده از آن‌ها از لحاظ اجتماعی سودمند باشد.
این همان کاری‌ست که در مقاله‌ی The Case for Electronic Cash سعی بر انجام آن شده‌است؛ و به چرایی اهمیت پرداخت‌های فردبه‌فرد و خصوصی در یک جامعه‌ی آزاد پرداخته‌است.
با ظهور رمزارزهایی با محوریت حریم خصوصی مانند مونرو، زی‌کش، گرین و چشم‌انداز روشنی از امکانات جدیدی که به بیت کوین اضافه شده‌است، توضیح این مساله که چرا پول الکتریکی نه تنها باید پذیرفته شود بلکه بایستی رواج پیدا کند و ستوده شود. در ادامه به قسمت‌هایی از این مقاله می‌پردازیم:
در یک دنیای بدون نقدینگی (دنیایی بدون پول به شکل فردبه‌فرد) تمامی تراکنش‌ها الزاما بایستی از واسطه‌های مالی عبور کنند. تراکنش‌های باواسطه ذاتا ابزاری برای کنترل و نظارت هستند. بدین صورت که اگر واسطه‌های مالی جزو ملزومات تمامی تراکنش‌ها باشند، آن ها محرم اسرار خصوصی و جزییات مالی زندگی هر فرد خواهند بود. همچنین می‌توانند از دسترسی به تراکنش‌های خاص جلوگیری کنند و در نهایت به افراد یا فرد مشخصی اجازه‌ی ایجاد تراکنش ندهند.
از طرفی داشتن واسطه مزیت‌هایی مانند کارآمدی و راحتی نیز دارد. اطلاعات جمع‌آوری‌شده از واسطه‌های مالی می‌تواند به زندگی مالی ما کمک کند، از جعل جلوگیری کند و به مراجع مرتبط در راستای مبارزه با جرم و جنایت به کار آید. اما این شمشیر دو لبه است و در کنار تمام این مزایا می‌تواند توسط مراکزی که در راس قدرت هستند مانند دولت‌ها و کمپانی‌ها مورد سواستفاده قرار گیرد. چنانچه راهی برای حذف واسطه‌ها نباشد، اشخاص روشی برای حفظ حریم خصوصی و یا اختیار خود نخواهند داشت.
پول یک تکنولوژی باقدمت است؛ که به ما اجازه‌ی امتناع از میانجی‌ها را در جهت حفظ ارزش‌های ضروری برای آزادی و جایگاه انسانیت را می‌دهد. درست است که فاصله‌ی زیادی تا جامعه‌ی غیرنقدی و کاملا پاک از واسطه‌ها داریم اما نگارش و یا خواندن مقالات این چنینی دغدغه‌ی حریم خصوصی و دنیای آزاد را گسترش می‌دهد و کمک می‌کند افراد با دغدغه و نگرانی‌های مشابه به روش‌های نو بیاندیشند.
برای آشنایی بیش‌تر با مفاهیم پول و ارز و تفاوت این دو، مقاله‌های زیر می‌توانند سودمند باشند:
یکی از اساسی‌ترین ابزار برای یک جامعه‌ی آزاد، پول است. پول در دنیای تحت کنترل فعلی مانند یک دریچه‌ی فرارست. اما هدف این نیست که بگوییم پول باید تنها روش برای انجام تراکنش‌ها باشد و یا تنها گزینه‌ی موردانتخاب افراد. ما معتقدیم که این روش بایستی یکی از گزینه‌ها باشد؛ چراکه بدون آن، هیچ حق انتخابی وجود نخواهد داشت و تمامی خریدهای شخصی و اطلاعات فرد بدون اجازه او، زیرنظر بوده و ثبت و ضبط می‌شود. بدون پول، هیچ راه خروجی نیست. هیچ شانسی برای حریم خصوصی و حفظ جایگاه انسانی‌مان که پایه و اساس آزادی‌ست، وجود نخواهد داشت.
استقلال را می‌توان به صورت توانایی تصمیم‌گیری برای خود بدون دخالت دیگران، تعریف کرد. استقلال، توانایی فرد به انجام کارها به روش خاص اوست؛ روشی که ممکن است منجربه موفقیت شود و پاداش داده شود و یا تصمیم اشتباهی بوده و موجب یادگیری شود. همانند حریم خصوصی، بدون استقلال و اختیار، جامعه‌ی آزاد نمی‌تواند محقق شود.
بنابراین حفظ این قدرت و توانایی از اهمیت بالایی برخوردار است. اما کافی نیست.
همانطوری که ما به سرعت به سمت دنیایی کاملا آنلاین پیش می‌رویم، پول‌های فیزیکی برای تراکنش‌های آنلاین ما کارا نیستند. ما بایستی به دنبال گسترش و ترویج پول الکترونیکی باشیم که محوریت حریم خصوصی ررا دارد و مانند پول (مادی) به اجازه و تایید نیاز ندارد. پول الکترونیکی نیز مزیت و معایبی خواهد داشت. ما معتقدیم که پول الکترونیکی به علت معایب خود نباید منع شود، در عوض باید موارد استفاده‌ی آن را مانند پول فیزیکی قانون گذاری کرد.
