مختصر سخنی با کنکوری‌ها؛ خصوصا کسایی که نتیجه‌ی خوبی نگرفتن...
چند روز پیش طبق روال روزمره داشتم تو لینکدین می‌چرخیدم دیدم که یه شخصی پیامی با مضمون زیر گذاشته:
به دوست کنکوری من که از عملکردش خیلی ناراحته یه جمله می‌گید؟ ? کلمات شما و زیسته‌هاتون به باورم کمکش می‌کنه ? می‌خونه نوشته‌هاتونو.
منم از اون‌جایی که تو اون سن‌وسال دغدغه کنکور و تحصیلات و این‌ها رو داشتم ولی به مرور زمان نوع نگاهم به این مقوله‌ها عوض شد، برای این که بتونم کمک هر چند کوچکی به اون دوست بکنم، نکاتی که به ذهنم رسید رو زیر اون پست کامنت کردم.
در ادامه با خودم گفتم خوبه که این نکات رو کامل‌تر کنم و تو ویرگول هم به اشتراک بذارم تا دیگر کنکوری‌های عزیز هم بتونن ازش استفاده کنن و امیدوارم که این مطلب واسشون مفید واقع بشه؛ البته شاید ذکر این نکته هم بی‌اثر نباشه که من هم لیسانس و هم ارشد تو دو تا رشته و دو تا دانشگاه مختلف (که دومی‌اش علامه طباطبائی هست) روزانه قبول شدم و حتی سال‌های قبل از کنکورم (سال سوم راهنمایی) سابقه‌ی شرکت در المپیاد جهانی ریاضی هم داشتم بنابراین حرفام احتمالا بی‌راه نیست...
تو هم اگه خودت کنکوری نیستی ولی دوستی داری که اخیرا جواب کنکورش اومده لطفا این پست رو باهاش به اشتراک بذار، شاید دردی ازش دوا کنه خصوصا اگه تو کنکور به نتیجه‌ی جالبی دست پیدا نکرده...
کنکور مهمه اما همه‌ی ماجرا نیست!
حق داری ناراحت باشی چون می‌دونم کلی تلاش کردی و زحمت کشیدی ولی الان احساس می‌کنی نتیجه‌ی همه‌ی زحماتت به‌هدر رفته... دوست من، به خودت اجازه‌ی تجربه‌ی احساس غم رو بده و این لطف رو از خودت دریغ نکن اما نذار خیلی هم طول بکشه و بهت چیره بشه بلکه به عنوان یه احساس گذرا بهش نگاه کن.
کنکور نقطه مهمی از زندگی یک فرد محصل هست اما همه‌ی ماجرا نیست و اون‌قدری که بزرگش کردن اهمیت نداره چون تنها موردی نیست که می‌تونه رو سرنوشت‌مون تاثیر بذاره و عوامل بسیار مختلفی بر موفقیت/شکست ما در تحصیل و کار و دیگر جنبه‌های زندگی نقش دارن. اصلا بذار این‌جوری بگم که هویت آدمی و ماهیت زندگی خیلی فراتر از برچسب‌های کوته‌نظرانه‌ایه که جامعه و آدما به ما می‌زنن یا حتی خودمون برای خودمون متصوریم. پس ارزش خودت رو به اون عدد بی‌ارزش (رتبه‌ات) گره نزن و به یاد داشته باش که زندگی ادامه داره و کلی چالش و ماجرای دیگه انتظارت رو می‌کشن؛ آماده‌ی دست‌وپنجه نرم کردن با همونا باش و بدون که تمام جذابیت و پویایی زندگی به همین بالا و پایینا و هیجاناتشه.
کنکور یه رقابته؛ ممکنه تو بهترین خودت بوده باشی اما تو اون زمین بازی رقبای قوی‌تری داشتی یا شانس نداشتی. زمین بازی‌ات رو محدود به یه تست غیراستاندارد نکن و دنبال زمین مناسب خودت بگرد.
این رو بدون کسایی هستن که فارغ از هر چیزی، تو رو به‌خاطر خودت دوست دارن حتی اگه اینو مستقیما بهت نگن. مهمتر از همه هم اینه که خودت رو دوست داشته باشی و با خودت مهربون باشی. این‌جوری در ادامه‌ی مسیر زندگی درهای جذاب دیگه‌ای به روت باز می‌شه که تمام تلخیای گذشته و حتی همین کنکور رو می‌شوره و می‌بره.
