در دور دوم ریاست‌جمهوری حسن روحانی، محمدجواد ظریف در برنامهٔ تلویزیونی «حالا خورشید» در سال ۱۳۹۷ اظهار داشت: «ما خودمان انتخاب کردیم که جور دیگری زندگی کنیم». این اظهارنظر به مذاق طرفداران روحانی هم خوش نیامد؛ چرا که احساس کردند به آن‌ها توهین شده و گفته می‌شود: «چون مردم ما را انتخاب کرده‌اند، پس این وضعیت حقشان است». مردمی که به دولت دوم حسن روحانی رأی داده بودند، انتظار داشتند اگر اوضاع بهتر نمی‌شود، حداقل بدتر نشود و رأی‌شان تأییدی بر وضعیت خراب بعدی نباشد. این جمله هزاران بار تکرار و ترند شد.
سال‌ها گذشت و آقای ظریف مجدداً وارد گود سیاست شد؛ این بار به نفع مسعود پزشکیان. از او شنیدیم که عذرخواهی کرد و گفت نباید سخنانی در خارج بیان کند و گمان کند مخاطب داخلی نمی‌شنود! تا اینکه دولت تشکیل شد و ظریف به داووس رفت. این بار اما منکر گشت ارشاد شد و گفت پزشکیان توانسته اصلاحاتی انجام دهد و در ابتدای راه است و اگر سعید جلیلی رئیس‌جمهور شده بود، جنگ راه انداخته بود و گشت ارشاد شدیدتر بود و قانون عفاف و حجاب به جدیت انجام می‌شد.
باز هم توسط مخالفین این‌وری و آن‌وری وایرال شد. عده‌ای گفتند ماله را برداشته و پیش خارجی‌ها دارد ماله می‌کشد و چنان می‌نماید گویی رئیس‌جمهور اختیاراتی در حد رئیس‌جمهور آمریکا دارد! در داخل هم جماعتی تندرو وا اسلاما سر دادند که اولاً تو چه کاره‌ای و همین که منصب داری هم غیرقانونی است! روزنامه‌هایی هم نوشتند ظریف که هیچ! اصلاً پزشکیان مگر کاره‌ای بوده که جلوی جنگ بگیرد؟ او اختیار داشته جلوی قانون را بگیرد؟
عده‌ای هم نه به میخ زدند و نه به نعل، شاید هم به هر دو زدند و گفتند بهتر بود ظریف به جلیلی نمی‌تاخت و اسمی نمی‌برد، همچون نشریه فرهیختگان که می‌خواهد وسط را بگیرد! عده‌ای هم گفتند ظریف طوری حرف نزند مردم فکر کنند رئیس‌جمهور همه‌کاره است. البته عده‌ای هم خیال می‌کنند لابد اختیاراتی داشته که به آنجا برود و خاصه اینکه مقام اول مملکت او را تأیید می‌کند و دستش باز است و چه نشسته‌اید که همین‌طور بنشینید که مژده‌ای آمده از داووس برای مذاکره با غرب!
هرچند خود می‌دانیم ظریف رفته داووس چون پزشکیان و بهتر بگویم دولتش دنبال دیپلماسی عمومی است و چه کسی بهتر از ظریف. شاید عده‌ای این سخنان را خوش نیاید و بگویند مگر ترامپ برایش گشت ارشاد در ایران مهم است؟ اما برای عده‌ای در اروپا مهم است! هنوز عده‌ای در اروپا و آمریکا همین‌ها را دلیلی می‌بینند که بیایند و میانه‌روها را تضعیف نکنند که اگر بکنند لولو (جلیلی) می‌آید. پس از نظر من اجلاس داووس برای ظریف نشان دادن میانه‌روها بود و تمایزشان با تندروها! حال چرا جلیلی را نام برد؟ چون آن‌ها که مخاطب حرفش هستند، او را می‌شناسند!
حالا من مرده شما زنده، معلوم می‌شود که این سیاست برای نزدیکی به اروپا برای کم کردن فشار ترامپ است! اگر با ترامپ از سر صلح بتوانند درآیند، که در می‌آیند؛ اگر نه، با همین پلن میانه‌رو اروپایی‌هایی را که با ترامپ دارند شکرآب می‌شوند را می‌کشند سمت خودشان. در کاغذ چنین ایده‌ای دارند؛ البته که در عمل جوجه‌ها را باید در آخر پاییز شمرد!
