در دنیای امروز، دو دیدگاه اصلی در مورد روابط بینالملل و تعاملات کشورها وجود دارد: دیدگاه ملیگرا و دیدگاه گلوبالیستی. این دو دیدگاه نه تنها در نحوهی نگرش به مسائل جهانی بلکه در نحوهی برخورد با حقوق بشر و دخالتهای بینالمللی نیز تفاوتهای عمیقی دارند. در این مقاله، به بررسی تناقضات ترامپیستهای ضد گلوبالیسم و تحریم خواهیم پرداخت.
دیدگاه ملیگرا بر این باور است که هر کشوری باید در امور داخلی خود مستقل باشد و هیچ کشوری حق ندارد در امور دیگر کشورها دخالت کند. این دیدگاه به ویژه در مورد مسائلی مانند حقوق بشر و وضعیت اجتماعی در کشورهای دیگر، به شدت انتقاد میشود. به عنوان مثال، اگر در کشوری مانند افغانستان، دختران حق تحصیل نداشته باشند، ملیگرایان ممکن است این موضوع را به عنوان یک مسئله داخلی تلقی کنند و از هرگونه دخالت خارجی جلوگیری کنند. این در حالی است که وجود سازمانهایی مانند سازمان ملل و بیانیههای حقوق بشر به وضوح نشاندهندهی این است که جامعه جهانی برای حفظ حقوق بشر و جلوگیری از نقض آن در سطح جهانی مسئولیت دارد.
در مقابل، دیدگاه گلوبالیستی بر این باور است که کشورها باید حداقل حقوق شهروندی را رعایت کنند و ملتها باید برای تحقق اهداف حقوق بشری با یکدیگر همکاری کنند. این دیدگاه به دنبال ایجاد یک جامعه جهانی است که در آن حقوق بشر به عنوان یک اصل اساسی مورد احترام قرار گیرد و کشورها در برابر نقض این حقوق پاسخگو باشند.
ترامپیستهای ایرانی، که عمدتاً منتقد وضعیت ایران هستند، در عین حال به شدت به گلوبالیسم حمله میکنند و آن را به عنوان یک تهدید برای حاکمیت ملی تلقی میکنند. این تناقض زمانی بیشتر نمایان میشود که آنها از یک سو خواستار دخالت کشورهای غربی در امور ایران هستند و از سوی دیگر، هرگونه انتقاد به وضعیت حقوق بشر در ایران را به عنوان دخالت خارجی محکوم میکنند. این رفتار نشاندهندهی یک دوگانگی در نگرش آنها به مسائل جهانی است.
به عنوان مثال، زمانی که ترامپیستها به انتقاد از گلوبالیسم میپردازند و آن را به عنوان یک فحش سیاسی به کار میبرند، در عین حال از ترامپ و سیاستهای او که به نوعی به دخالت در امور دیگر کشورها منجر میشود، حمایت میکنند. این تناقض به وضوح نشاندهندهی عدم انسجام در دیدگاههای آنها است.
در نهایت، تناقضات ترامپیستهای ضد گلوبالیسم و تحریم نشاندهندهی چالشهای عمیق در فهم و تفسیر مسائل جهانی است. این تناقضات نه تنها بر روی سیاستهای داخلی و خارجی تأثیر میگذارد، بلکه بر روی نحوهی تعامل ملتها با یکدیگر و همچنین بر روی حقوق بشر در سطح جهانی نیز تأثیرگذار است. برای رسیدن به یک جامعه جهانی پایدار و عادلانه، ضروری است که کشورها به اصول حقوق بشر احترام بگذارند و از هرگونه دوگانگی در نگرش به مسائل جهانی پرهیز کنند.
