امروز ویدیویی از فریدون فرخزاد مرا مجذوب شخصیت کاریزماتیکش کرد بخاطرش یک مستند تقریباً دو ساعتی را از زندگیش دیدم، شخصیتی خیلی شبیه به شخصیت من داشت، مرد نازنین، بزرگ، و شریفی بود و چه بد که زنده نیست، خواندن درباره او اشک را در چشمانم غوطه‌ور می‌کند و افسوس و حسرت نبودنش در وجودم آتش به پا می کند، او حق یک زندگی فوق‌العاده را داشت اما روزگار نیز با او بد کرد، همیشه فکر می کردم یکی از بزرگترین قربانی های سرنوشت من هستم اما از من بزرگتر ها هم بوده است.
حتی امروز قصد کردم تا در حیطه فیلمسازی برایش کاری کنم و برهه ای از زندگی اش را در قالب یک فیلم سینمایی به مردم نشان بدهم تا او را بهتر بشناسند، اما مثل همیشه در نصف راه منصرف شدم چون که هیچ شانسی در انتشار آن نخواهم داشت.
دوران درخشان فریدون فرخزاد زمان بازگشت او از آلمان به ایران تا خروج آن است، می شود با آهنگ های حماسی و کلاسیک ایرانی به راحتی آن زمان را شبیه سازی کرد و ویژگی های شخصیتی او که مردی جسور، صادق، عاشق، حساس، شاد و نترس است را به نمایش گذاشت، منابع زیادی هستند که اطلاعات زیادی از او می دهند!
نمی‌دانم زندگی چرا همیشه در حق انسان های خوب انقدر ستمکارانه عمل می‌کند!
انسان های خوب سزاوار یک زندگی بهتر هستند، حتی یک زندگی دوم بعد از مرگ! امیدوارم پس از مرگم با او ملاقات کنم، نمی دانم شاید اصلاً من جزو انسان های خوب بشمار نیایم!
نویسنده: مهدی میم
