آکنه یکی از بیماری‌های شایع پوستی است که در بیش از 90 درصد از جمعیت نوجوان و جوان دیده می شود. اسکار ناشی از آکنه در ناحیه صورت تقریباً در 95 درصد از بیماران مبتلا به آکنه ایجاد می شود. شدت اسکار ناشی از آکنه به عواملی مانند شدت التهاب، شدت اولیه آکنه و زمان سپری شده تا شروع درمان بستگی دارد.
روش‌های درمانی مختلفی برای درمان اسکار ناشی از آکنه ارائه شده اند که به طور کلی به دو دسته روش‌های تهاجمی و روش های غیر تهاجمی تقسیم بندی می شوند. روش هایی مانند درم ابریژن و درمان های مبتنی بر لیزرهای ابلیتیو با حذف لایه های فوقانی اپیدرم، سبب راپیتلیالیزیشن پوست می شوند. این روش ها اگرچه بهبود قابل توجهی در اسکارهای ناشی از آکنه در ناحیه صورت بیماران ایجاد می‌کنند، اما با عوارض جانبی قابل‌توجهی همراهند. به عنوان نمونه، کاربرد این درمان ها در جوان سازی پوست با عوارضی مانند ریسک بالای عفونت های پوستی و هایپرپیگمنتیشن پس از درمان همراه بوده است که دلیل این امر تخریب اپیدرم و ایجاد نقص در سد مکانیکی پوست است. به علاوه دوران نقاهت نسبتاً طولانی مدت پس از درمان با این روش ها سبب ایجاد تداخل و وقفه در فعالیت های روزمره بیماران می شود.
یکی از جایگزین های مناسب برای درمان های مذکور، میکرونیدلینگ است. مطالعات نشان دهنده کارایی قابل توجه این روش در درمان چین و چروک، بهبود ساختار و بافت پوست و رفع اسکارهای ناشی از جراحی و آکنه است. مزیت مهم میکرونیدلینگ نسبت به درمان های مشابه، کارایی حداکثری و عوارض حداقلی آن است.
Casabona و همکارانش در مقاله ای که در سال 2021 در Journal of cosmetic dermatology منتشر کرده اند به ارزیابی ایمنی و اثربخشی میکرونیدلینگ در کاهش اسکارهای ناشی از آکنه پرداختند.
برای این منظور، 22 بیمار شامل 18 زن و 4 مرد در محدوده سنی 23 تا 55 سال با میانگین سنی 6/7 ± 38 سال دارای اسکار ناشی از آکنه در ناحیه صورت مورد مطالعه قرار گرفتند. درمان شامل دو الی سه جلسه میکرونیدلینگ بود. برای این کار از دستگاه اتوامت میکرونیدلینگ مجهز به نیدل های به طول 3 میلی متر و گیج 33 استفاده شد. عمق نیدلینگ برابر با یک میلی متر و فرکانس نیدلینگ 120 هرتز بود.
ارزیابی شدت اسکارهای ناشی آکنه قبل از شروع دوره درمان و 4 هفته بعد از اتمام آخرین جلسه درمان انجام شد. این کار از طریق مقیاس درجه بندی اسکار آکنه گودمن و بارون و مقیاس ارزیابی اسکار آکنه (ASAS) صورت گرفت. به علاوه، عوارض جانبی و پیامدهای درمان و میزان رضایتمندی بیماران از نتایج کسب شده مورد ارزیابی قرار گرفت.
بررسی های انجام شده توسط ارزیاب‌های مستقل بیان گر بهبود معنادار شاخص ASAS به میزان 1.41 واحد پس از جلسه دوم درمان نسبت به پیش از درمان بود. در بیمارانی که سه جلسه تحت درمان با میکرونیدلینگ قرار گرفتند، میزان بهبود شاخص ASAS نسبت به سطح پایه، 1.35 واحد بود.
55 درصد از بیماران اعلام کردند که ضایعات اسکار ناشی از آکنه در آن ها به میزان بسیار زیادی بهبود یافته است. 36% از افراد تحت مطالعه، میزان بهبودی ضایعات را زیاد اعلام نمودند. 9% از شرکت کنندگان در این تحقیق اظهار داشتند که اسکارهای ناشی از آکنه در آن ها بهبود قابل توجهی پیدا کرده است.
هیچ عارضه جانبی غیرمنتظره ای از سوی بیماران گزارش نشد. عوارض جانبی مشاهده شده شامل درد، اریتما، خشکی و احساس کشیدگی پوست بود که بدون هیچ مداخله ای به تدریج بهبود یافتند.
از نتایج به دست آمده در این تحقیق می توان نتیجه گرفت که میکرونیدلینگ گزینه‌ای ایمن و مؤثر در کاهش شدت اسکار ناشی از آکنه است. مشاهدات حاصل از این مطالعه، اثربخشی میکرونیدلینگ را در درمان اسکارهای شدید آکنه نیز تأیید کرد. ، اغلب بیماران پس از دو جلسه درمان بهبودی قابل توجهی داشتند و تنها اسکارهای با شدت بالانیازمند جلسه سوم درمان بودند. این ویژگی مهم، میکرونیدلینگ را به درمانی ایمن و کارآمد با نتایج قابل توجه در تعداد جلسات کم تبدیل کرده است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت های زیر مراجعه نمایید:
منابع:
1. Rivera AE. Acne scarring: a review and current treatment modalities. Journal of the American Academy of Dermatology. 2008;59(4):659-76. Available at:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0190962208006592
2. Chandrashekar BS, Sriram R, Mysore R, Bhaskar S, Shetty A. Evaluation of microneedling fractional radiofrequency device for treatment of acne scars. Journal of cutaneous and aesthetic surgery. 2014;7(2):93. Available at:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4134659/
3. Casabona G, Alfertshofer MG, Kaye KO, Frank K, Mercado‐Perez A, Hargiss JB, Green JB, Cotofana S. Safety and efficacy of microneedling technology in the treatment of acne scars. Journal of cosmetic dermatology. 2021;20(11):3482-91. Available at:
