در این مقاله قصد داریم توضیحاتی در ارتباط با حوزه دندان پزشکی ، کلینیک‌ها و مطب‌های دندان پزشکی، مشکلات و چالش‌های دندان پزشکان و مراجعه‌ی کنندگان به این فضاها، ارائه دهیم.
با گذر زمان و تغییر استانداردهای بهداشت و سلامتی برای عموم، حرفه پزشکی هم دچار تحولاتی شد. دندان‌پزشکی از آن حوزه‌ی بسیار محدودی که به دندان کشیدن ختم می‌شد و به نوعی برای انجام آن نیاز به هیچ تخصص خاصی نبود و آرایشگران هم توانایی انجام آن را داشتند، تبدیل به یک حوزه‌ی بسیار وسیع و تخصصی شد. به صورتی که امروزه شامل زیرمجموعه‌ها و تخصص‌های متعددی می‌شود.
دندان پزشکان همانطور که از نامشان پیداست، بخش مرتبط با دهان و دندان از طب را به عهده دارند.
گرچه عموم مردم، همه‌ی پزشکان این حوزه را دندان پزشک می‌خواند اما این رشته ، زیرشاخه های متعددی دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد:
مطب های دندان، معمولا مطب‌های پر رفت و آمدی هستند. مراجعه کنندگان این مطب‌ها همه قشر و همه سنی را در بر خواهند گرفت.
این مطب‌ها به واسطه استفاده از ابزار و تجهیزات پزشکی، تجمع بیماران در سالن انتظار و گاهی وجود چند اتاق و همزمان بودن چند ویزیت ، مستعد ایجاد و وجود سروصدای زیادی هستند. بنابراین رفته رفته این میزان از صدا هم برای مراجعه کننده و هم برای پزشک و کادر پزشکی، آزاردهنده خواهد بود.
از سویی دیگر دندان پزشکی ها بسیاری از مواقع، میزبان بیماران کودک و خردسال هستند. شنیدن این صداهای بلند حاصل از وسایل پزشکی برای کودکان مضطرب کننده خواهد بود. از همین رو بهتر است که در چنین محیط‌هایی صدا کنترل شود.
به طور کلی، آکوستیک یک فضا وابسته به سه عامل و نکته اصلی است:
در ادامه با توضیح مختصری از هر یک از نکات، آشنا خواهیم شد:
مطب‌های دندان پزشکی اغلب مطب‌هایی نسبتا بزرگ هستند و گاه چندین دندان پزشک در یک مطب یا کلینیک به مداوای بیماران می‌پردازند. از همین رو این محیط‌ها را می‌توان از محیط های پرسروصدا دانست. در مطب‌های دندان‌پزشکی، عمده صدا، صدای بیماران تحت درمان، همهمه افراد در سالن انتظار و صدای دستگاه‌ها و ابزارهای پزشکی است. اما آزاردهنده ترین صدا، صدای بیماران تحت درمان است که ممکن است ترس و اضطراب را به بیماران بعدی القا کند و آنها را از مراجعه به مطب بازدارد.
برای چیدمان یک فضا، بهتر است از وسایلی استفاده شود که صدا را جذب می‌کنند. استفاده از پرده‌های ضخیم ، مبلمانی با پارچه های ضخیم مثل مخمل و چیدمان متناسب با فضا، به کاهش صدا در محیط یاری می‌کند.
در بحث آکوستیک ، اولویت با بهینه سازی فضا و کاهش صدای محیط به کمک وسایل موجود در فضاست. برای مثال استفاده از پارکت ، به جای سنگ در کف اتاق و یا استفاده از قالیچه و فرش در فضا، تاثیر به‌سزایی در کنترل صدای محیط دارد. قرار دادن کتابخانه، قفسه، چوب لباسی و پرده‌های ضخیم هم بر این موارد موثرند.
مقصود ما از استفاده از کلمه‌ی زائد در معنای بیهوده نیست؛ بلکه منظور از بخش‌های زائد فضا ، بخش هایی جز دیوارها و کف و سقف است. برای مثال تیر و ستون‌های برآمده در فضا، کلید و پریزها، سقف کاذب، داکت‌ها و تاسیسات همگی جزئی از این بخش محسوب می‌شوند. به همین دلیل بهتر است که این اجزای فضا ، عایق صوتی شوند.
در بخش قبل اشاره شد که برخی از بخش های یک محیط زائدند؛ مثل تیر و ستون در فضا. در یک فضا، تیر و ستون‌ها نقش انتقال دهنده‌های صدا را دارند. همانطور که با ترمز گرفتن یک ماشین در خیابان، لرزش و صدای حاصل از ترمز از طریق فونداسیون خانه به طبقات بالاتر منتقل می‌شود؛ صدا نیز از طریق تیر و ستون منتقل می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که این ستون‌ها و تیرهای فضا به وسیله فوم‌های شانه‌تخم مرغی کاور شوند.
با دوره‌ی تمام آنچه که گفته شد می‌توان به یک جمع‌بندی مختصر رسید:
مطب‌های دندان‌پزشکی ، فضاهایی پر رفت و آمد و پر سروصدا و در عین حال نیازمند سکوت نسبی هستند. از همین رو آکوستیک و عایق صوتی کردن فضا، امری مهم و قابل توجه است. به طور کلی، توضیحات گفته شده، تمامی مطب‌ها را شامل می‌شود اما از آنجایی که هر ساختمان و مطبی در جزئیات متفاوت از دیگری است؛ بنابراین امر عایق کردن هر فضا هم نسبت به فضای دیگر کمی متفاوت است.
