بی ادبی کودکان در حال حاضر یکی از مشکلات اساسی بسیاری از خانواده‌های ایرانی است. کودکان بی ادب دارای ویژگی‌های خاصی هستند. این کودکان به بزرگتر خود احترام نمی‌گذارند، رفتار پرخاشگرانه نسبت به پدر مادر خود دارند، فحاشی می‌کنند و به دستورات والدین خود بی توجهی می‌کنند.
اگر شما نیز در خانه خود چنین کودکی دارید نگران نباشید؛ این مشکل با کمی صبر و آموزش قابل حل خواهد بود.در این مطلب به بررسی دلایل و راه حل‌های مشکل بی ادبی کودکان بپردازیم.
متاسفانه اولین رفتاری که در مقابله با بی ادبی کودکان از خانواده‌ها سر می زند، تنبیه است. تنبیه هایی که گاها سبب افزایش رفتار پرخاشگرانه کودک و عدم تمکین او در آینده از دستورات پدر و مادر خواهد شد. توجه داشته باشید که هر رفتار شما تأثیر متفاوتی بر روی کودک دلبند شما خواهد گذاشت. پس پیش از هر کاری ابتدا باید نحوه رفتار با کودکان بی ادب را بیاموزید. در این جا به چند نکته مهم اشاره می‌کنیم:
هر زمان که رفتار یا گفتار بی ادبانه ای از کودک شما سر زد باید سریعاً با آن برخورد کنید. به کودک خود بگویید که این رفتار او ناپسند است و حتماً در این زمان با او ارتباط چشمی برقرار کنید تا متوجه ناراحتی شما شود. هیچگاه رفتار یا گفتار کودک خود را به هر دلیل توجیه نکنید. متاسفانه در بعضی از موارد دیده می‌شود که والدین و حتی اطرافیان کودک برای جلوگیری از واکنش‌های منفی سایرین، به توجیه رفتار کودک خود می‌پردازند. این یک اشتباه مرگبار خواهد بود و سبب تکرار چنین رفتارهایی در آینده خواهد شد. به کودک خود بگویید که این رفتار و گفتار خوبی نیست و اگر چیزی باعث ناراحتی او شده است باید به شکل دیگری ناراحتی خود را به شما اطلاع دهد.
زمانی که با بی ادبی کودکان رو به رو می‌شوید باید کنترل خود را حفظ کنید. رفتار شما در این زمان‌ها اهمیت بسیار زیادی دارد. در بالا اشاره کردیم که باید به سرعت به بی ادبی پاسخ دهید اما یک واکنش سریع و اشتباه می‌تواند تأثیر بسیار بدی روی کودک شما داشته باشد. مهارت کنترل خشم می‌تواند به شما کمک کند تا کنترل وضعیت را به دست بگیرید و با آرامش رفتار کودک خود را تحلیل و با مقابله با بی ادبی او بپردازید. از کودک خود بخواهید تا احساسات خود را بیان کند. او را وادار کنید تا دلیل ناراحتی خود را بیان کند.
کودک را وادار کنید تا دلیل ناراحتی خود را بیان کند.
در این زمان هرگاه رفتار ناپسندی داشت به او تذکر دهید که این کار اشتباه است و این رفتار او را نمی‌پسندید. این موضوع زمان بر خواهد بود پس صبر و حوصله داشته باشید. توجه کنید که حفظ آرامش به این معنا نیست که عصبانیت خود را از رفتار بد کودک نشان ندهید و پیشنهاد می‌کنیم حتی اگر عصبی نیستید ادای آن را در بیاورید. اما این عصبانیت و خشم باید کنترل شده و برای نشان دادن ناراحتی شما از رفتار زشت کودک باشد.
مرز بندی رابطه والدین و کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد. این مرز در موقعیت‌های گوناگون تغییر می‌کند و مهم‌ترین نکته این است که به کودک خود آموزش دهید که در هر موقعیتی چگونه با شما رفتار کند. برای مثال در هنگام تنبیه و تشویق جایگاه والدین در موضع قدرت است و در زمان بازی با کودکان مرزی میان والدین و کودک وجود ندارد. متاسفانه به دلیل روش‌های اشتباه تربیت فرزندان در موارد زیادی دیده می‌شود که کودکان برای خود جایگاهی یکسان و در حد پدر و مادر برای خود تصور می‌کنند. در این صورت پدر و مادر با رفتارهای تنبیهی و تشویقی باید جایگاه خود را در موضع قدرت به کودکان تحمیل کنند. تنبیه نباید به هیچ عنوان فیزیکی باشد و از به کاربردن جملاتی که باعث طرد عاطفی کودکان می‌شود نیز خود داری کنید.
کودکان باید یاد بگیرند که هر رفتاری عواقبی برای آن‌ها به همراه دارد. اگر آن‌ها بدانند که هر رفتار خوبی با تشویق و هر رفتار بدی با تنبی مواجه خواهد شد، سعی خواهند کرد تا حد امکان باعث خوشحالی شما شوند. هر کودکی مرتکب اشتباهاتی می‌شود؛ اگر این رفتار اشتباه با تنبیه مناسبی همراه شود احتمال تکرار آن بسیار کم خواهد بود. از طرفی تشویق و دیده شدن رفتار خوب باعث خواهد شد تا کودک به این نتیجه برسد که برای شما مهم است.
ادامه این مطلب را بخوانید:
