جایی که بودم و جز خودم فقط کف کفشا دیدن
آینه رو می‌شکنم، صد تا می‌شم
چقدر عوض شدی، دیگه مثل قبلنا نمی‌خندی، تلخه چشات
دورگه نگاه می‌کنی مردم‌و نه حدیثی داری بگی نه می‌زنی حرفی
خلاف موجا رفتی، ولی دریا به شنای ساحل جنازه‌ت‌و داده تحویل
از کدوم پرتگاه پرت شدی که روحت
شکسته و بدنت سرپاست
بوی یه خروار عقده می‌دی
مقصدت امریکا بود، شدی کفتر جلد تو سله آسایشگاه
پات دراز نشده، فرو رفتی تو عمق گلیم
قرار نبود کم بیاری، ممل امریکایی
نه جاذبه جذبت کرد نه پس‌ت زده دافعه، نسل ما معلقه
مثل حادثه قبل رخ دادن
یا اتفاق قبل افتادن، نادره
شاکی از خالقش، ترک قافله نشسته می‌زنه به دل فاجعه
غریبی نکن، می‌شناسی ما رو مشتی
دست و پا زنجیر، بچه ناف تیمارستان دهه شصتیم
تهران وحشی، دل تو ایرانه تن آواره‌س
نسل ما به گوله می‌گه آرام‌بخش
خلاص می‌شه با تک‌تیر
زمین گرده و ما کنج جهانیم
دندون‌شکن مثل شوک روانی
من از آتیش اومدم و به آتیش می‌رم تخممه بهشت با کل اهالیش
یکی بود همیشه از گوشه راه می‌رفت
، مهم نبود براش کسی چپ نگاه می‌کرد
زمینیا زمینم بخورن گشنه‌ن، یه تیکه نون داشت چار تیکه می‌کرد
یکی بود ستون بود واس رفیقاش، بارون بود تو تشنگی‌هاش
از رویا قصه می‌ساخت، می‌گفت با عشق زیاد
ولی کابوساش‌و همیشه نصفه می‌ذاشت
شهر رو که از ارتفاع می‌دید، می‌گشت
یه دو تا آدم ببینه، لاتی زل می‌زد به ملکوت
می‌گفت خدا کی استعفا می‌دی، که شیطون بتونه راحت بمیره
با سنگ می‌زد به ماه پشت شیشه، می‌گفت
امشب تو کهریزک یکی از ما کشته می‌شه
خون‌و از رو مشتش پاک می‌کنه و هی
تو دیوار می‌کوبه یه مشت دیگه
همه پی خالی کردن چپ هم، یکی سر صف
، یکی ته صف، یکی سینه‌خیز می‌رفت کف شهر
یه نسل بستری‌شده تو تیمارستان دهه شصت، مگه نه؟
همیشه غلط‌اندازه ظاهر قصه، غیرتیه ولی عاشق ج.ده
هنوزم طوفانیه ساحل فکرش، شهر می‌ترکه
وقتی در می‌ره ضامن شعرش
زمین گرده و ما کنج جهانیم، دندون‌شکن مثل شوک روانی
من از آتیش اومدم و به آتیش می‌رم، تخممه بهشت با کل اهالیش
لینک دانلود:
