مفهوم کلیدی و مشترک واژه های ستاره، محبوب، سلبریتی و... را میتوان در شهرت رد یابی کرد. شهرت به دلایل مختلفی شکل می گیرد که از جمله آن ها میتوان به تخصص، دینداری و تقوا، ثروت، حکمت و رسانه اشاره کرد. جدای از دلایل شکل گیری شهرت میتوان برای آن انواعی در نظر گرفت. سلبریتی نوع خاصی از شهرت است. نوعی از شهرت که هوادار به فرد مشهور وابستگی پیدا می کند. شاید بتوان گفت از زمانی که به پیدایش وابستگی هوادار به فرد و شکل گیری مفهوم هوادار یا مفهوم فن بودن رسیده ایم، گام بر مفهوم سلبریتی گذاشته ایم.
اما فهم واژه سلبریتی به این سادگی نیست. سلبریتی در شرایطی به وجود می آید و آن شرایط است که به واژه های سلبریتی و هوادار معنا می دهد. به طور خلاصه مشکل و بحران هویتی را می توان عامل اصلی شکل گیری سلبریتی دانست و سلبریتی در واقع پر کننده خلاء هویتی و سبک زندگی در دوره رسانه ای شدن و ضعف اخلاق اجتماعی و هویت بخش حاکم در گذشته است.
برای مهار پدیده سلبریتی و جلوگیری از زیانهای ناشی از شکل گیری آن -که متوجه خود افرادی که سلبریتی می شوند نیز می باشد- باید بر عوامل شکل گیری آن توجه ویژه ای داشت. اما با وجود این عوامل چگونه با سلبریتی برخورد کنیم؟ میتوان به سه نکته اشاره کرد.
1- نباید بر آتش شکل گیری سلبریتی دامن بزنیم: معرفی افراد مشهور به عنوان الگوی زندگی، اهمیت بخشی به زندگی شخصی افراد مشهور و... از این دست موارد به حساب می آیند.
2- شهرت لزوما ارزش نیست: از دلایل شکل گیری سلبریتی ها با ارزش بودن شهرت در اذهان است که می تواند از افراد مشهور الگو بسازد و آن ها را تبدیل به افرادی کند که می توانند مسیر زندگی دیگران را تعیین کنند. جدای از دلایل شکل گیری چنین تفکری حداقلی ترین کار می تواند این باشد که خود این تفکر را بازتولید نکنیم.
3- جلوگیری از سوء استفاده از شهرت: همچنین برای جلوگیری از مضرات این پدیده می توان قواعدی مرتبط با امنیت سیاسی، اقتصادی، روانی و... برای سلبریتی ها قرار داد. .
با فرص مدیریت کردن شهرت همچنان این سؤال باقی می ماند که اگر سلبریتی نه و اگر اخلاق اجتماعی هویت بخش نه، پس چه؟! شاید دریچه ی سنت و اخلاق اجتماعی بتواند ما را در این زمینه راهنمایی کند..
