بازِ کوچک از پدربزرگ پرسید
"چرا ماهیهای آزاد در خلاف آب شنا می کنند"
پدربزرگ در حالی که لباس زیبای سرخ پوسی اش را مرتب می کرد روی به ما کرد و گفت
این یک داستان سرخ پوستی دارد و دلیل پیروزی بر جهل و خرافهی سرگردان کننده را، شنای ماهیآزاد در جهت مخالف آب میداند.
بله عزیزانم، داستان بر میگردد به گذشتههای خیلی دور، زمانی که خرسها برای آلوده کردن رودخانه، در وسط رود به نوبت آب را گل آلود می کردند، تا براحتیِ بیشتری ماهی بگیرند.
ماهیان جوان هرگز آب شفاف را ندیده بودند ولی در وصف زلالِ آب، بسیار از پیرانِ خردمند شنیده بودند، که روزی آب رودخانه شفاف و همه چیز از دوست و دشمن همان خرس و عقاب و لکلک پیدا و مشخص بوده است، از این روی همگی در یک اقدام مشترک و غافلگیرانه خرسها را رد کردند و بجز یکی دوتا از ماهیان، همهی هزاران ماهی آزاد جوان و چابک به طرف بالای تپه حرکت کردند.
آنها هرچه بیشتر پیش میرفتند و متوجه می شدند که کمکم از غلظت آلودگی و تاری آب کم شده و حقیقت زلال آبهای شیرین و پاک کوهستان چشمها و آبششهای آنان را نوازش میدهد! از این روی این رسم تاکنون فقط مختصِ ماهیان آزاد بوده که به طرف سرچشمهها رفته و پاکی و زلالی را از نزدیک دیده و این رسم نیاکانیِ خود را بجای آورند.
پایان
