هانس لیتن به آدولف هیتلر: شما گفتید که حزب سوسیالیست ملی هیچ عمل خشونت آمیز انجام نمی‌دهد ولی آیا شعار گوبلز «ما باید دشمنانمان را خمیر کنیم» ، نبود؟
هیتلر به هانس لیتن : این جمله را نباید تحت اللفظی معنا کنید!
بازجویی هانس لیتن از هیتلر - محاکمه سالن رقص اِدِن - ۱۹۳۱
مرد کوچکی با گونه های چاق بود و داشت کچل می شد. یک وکیل ماهر که از قشر ضعیف جامعه دفاع می کرد. حالا ، در می ۱۹۳۱ ، هانس لیتن برای سهمگین ترین حریف طول دوران حرفه ای اش آماده می شد.
در جای مخصوص متهم در دادگاه ، هیتلر روبرویش ایستاده بود. رهبر حزب نازی به تحمیل کردن جنگ سیستماتیک و بی‌رحمانه به دشمنان نازی متهم شده بود.هانس لیتن ، شاکی اصلی ، مصمم بود تا ثابت کند که هیتلر گناهکار است.
محاکمه سالن رقص ادن در حال تبدیل شدن به یکی از دراماتیک ترین زورآزمایی های قانونی تاریخ بود.لینن -که پدر و مادرش یهودی بودند- از بی قانونی هیتلر و حامیانش خشمگین بود.
تنها چند ماه قبل ، SA Rollkomando - گروه پارلمانی کوچک - حمله ای وحشیانه به یک کلاب شبانه که عموماً محل رفت و آمد کمونیست‌ها بود ، انجام داده بودند. سه نفر کشته شده بودند و ۲۰ نفر شدیداً مجروح شده بودند. حمله‌ای که مشخصاً از قبل برنامه‌ریزی شده بود.
تحقیقات بعدی پلیس هم از ابتدا تشریفاتی بود و پیشرفت کمی داشت.بی کفایتی پلیس لیتن را خشمگین کرد و خودش تحقیقات راجع به وقایع آن شب آغاز کرد و امیدوار بود که بتواند مهاجمان را محکوم کند و اگر این کار را می کرد می توانست آنها را پشت میله های زندان بیاندازد.
ولی لیتن امیدوار بود که چیزی بیشتر از حکم زندان به دست آورد او می‌خواست ثابت کند که نازی ها از تاکتیک‌های ترور برای حذف مخالفان خود استفاده می کنند. اگر این را ثابت می کرد ، نفس های حزب نازی به شماره می افتاد.
هیتلر در سپتامبر گذشته هم در دادگاه حاضر شده بود. در آنجا او برای پرونده حضور دو افسر از ارتش در حزب نازی ، به عنوان شاهد احضار شده بود. (در آن زمان حضور ارتشی ها در احزاب غیرقانونی بود)
هیتلر قسم خورد که فعالیت حزبش کاملا قانونی است.
حضور دومش در دادگاه - محاکمه سالن رقص ادن - کوبنده تر از قبلی بود.لیتن در 8 می ۱۹۳۱ ، او را به دادگاه احضار کرد و گروه SA که به سالن رقص حمله کرده بود را زیر نظر هیتلر دانست و گفت که حمله کاملا با موافقت هیتلر انجام شده است.
هیتلر از به چالش کشیده شدن در دادگاه عصبانی بود و می دانست که با رقیب قدرتمندی روبرو شده است.لیتن هوش و حافظه تصویری فوق العاده ای داشت همچنین زبان‌های زیادی را می دانست ، از جمله انگلیسی ، ایتالیایی و حتی سانسکریت.او بر آن بود که هر چه در توان دارد را برای پیروز شدن در دادگاه به کار ببرد.
لیتن مرتباً درباره نقش نیروهای Rollkomandoاز هیتلر سوال می پرسید و هیتلر هم هرگونه اطلاع از وجود داشتن همچنین نیروهایی را تکذیب می‌کرد.
او بعد از آن از هیتلر پرسید او که ادعای غیر خشن بودن فعالیت هایش را داشت ، پس چرا به گوبلز اجازه داد که از شعار «ما باید دشمنانمان را خمیر کنیم» استفاده کند.
هیتلر گفت که منظور این شعار ، کنایه ای بوده است و منظور گوبلز نابود کردن حزب مخالف بوده است.
لیتن مدام به دادگاه یادآوری می کرد که فعالیت های حزب نازی همراه با خشونت و بی قانونی است و پروپاگاندای گوبلز هم تحت حمایت این حزب است.
هر چه محاکمه جلوتر می‌رفت ، لیتن برتری محسوس تری پیدا می کرد.هیتلر خشمگین شده و شروع به داد زدن کرده بود.
«چطور جرئت می کنی که بگویی کارهایم غیرقانونی است؟آن هم بدون هیچ مدرکی!»
درست در زمانی که هیتلر بسیار آسیب پذیر بود و هیچ پیشرفتی حاصل نمی کرد ، ناگهان قاضی پرونده -که بعداً به نازی‌ها پیوست - اعلام کرد که بازجویی هیچ ربطی به حمله سالن رقص نداشته است. لیتن را ساکت کرد و پرونده را به یک پایان دراماتیک رساند و هیتلر را از متهم شدن به اعمال خشونت نجات داد.
دو سال بعد از آن جلسه دادگاه ، هیتلر صدر اعظم آلمان شد. هیچ وقت تحقیری که توسط لیتن شده بود را فراموش نکرد و در واقع با اشاره به اسم لیتل بسیار عصبانی می شد. حتی در یک مناسبت ، بر سر ویلهم پروس - آخرین ولیعهد آلمان - فریاد زد که هرکس از لیتن طرفداری کند ، به اردوگاه کار اجباری فرستاده خواهد شد ،حتی تو.
دوران حرفه ای درخشان لیتن بعد از آن محاکمه زیاد طول نکشید. یک اقدام دیگر هم برای متهم کردن نازی ها انجام داد ولی هیچ وقت موفق نشد.لیتن باید می‌دانست که چه سرنوشتی در انتظارش است. در شب آتش سوزی رایشستاگ ، کمتر از یک ماه بعد از صدراعظم شدن هیتلر ، دستگیر شده و در زندان اسپاندو زندانی شد.
برای ۵ سال به شدت شکنجه و بازجویی شد و در تابستان ۱۹۳۷ به اردوگاه کار اجباری داخاو منتقل شد و در فوریه 1938 ، وقتی فهمید که پایان زندگیش نزدیک است ، خودکشی کرد.هیتلر تا سال‌ها بعد از مرگ لیتن هم تحت تاثیر آن محاکمه بوده و اطرافیانش را از آوردن اسم لیتن منع کرده بود.
