بدن زن، فقط یک بدن است!

آن که می‌گوید بپوشان، و آنکه می‌گوید می‌گوید زیبا باش به یک اندازه احمق‌اند!!‌

فیلمی منتشر شده که در آن کارشناس صدا و سیما میگوید بدن زن عورت است! باید پوشانده شود. خب، مشخص است که این آدم بیمار است.  به تمام زن های این سرزمین اهانت کرده و باید معذرت خواهی کند این به کنار. اما بیش جنسی کردن بدن زن سابقه‌ای بیش از این ها دارد. بیش جنسی کردن به این معناست که به بدن زنانه، بیش از یک بدن مردانه، از منظر جنسی نگاه شود. ببش جنسی شدن به این معناست که همه چیز در رابطه با بدن یک زن، کارکرد اصلی خودش را از دست بدهد و صرفا از یک منظر مورد توجه قرار بگیرد: جذابیت جنسی.

زنان نمیتوانند ازادانه بدوند، در پارک ها دراز بکشند یا حتی لباس مورد علاقه خود را بپوشند چرا که همه چیز در رابطه با بدن آن ها جنسی است! همه چیز! اگرچه آن کارشناس صدا و سیما قله های بیش جنسی کردن را فتح کرد و زنان را کلا اندام های جنسی متحرک در نظر گرفت اما این تفکر، صرفا مختص انسان های بیماری که در صدا و سیما صحبت می‌کنند نیست بلکه بسیار جهان شمول تر است. اگر به شما دست یک مرد را نشان دهند اولین چیزی که از ذهنتان میگذرد احتمالا این است " دست انسان" اما اگر دست یک زن را نشان دهند اولین چیز احتمالا " دست زن" خواهد بود و این، اولین نشانه از بیش جنسی شدن زنان در ذهن شماست.

بدن زنان به واسطه تبلیغات و غلبه فرهنگ مردسالاری به چیزی بیش از یک بدن عادی تبدیل شده است! بدن زنان یا باید فشار جا گرفتن در استانداردهای زیبایی را تحمل کند چرا که فقط بدن نیست، عورت است و یا باید دقیقا به همین دلیل‌، کاملا پوشانده شود. و این هر دو از یک تفکر اب میخورند: زن، پیش از اینکه انسان باشد، ابژه ی جنسی است! و هر دو تفکر به یک اندازه بیمار و به دور از انسانیت است.

زمانی که یک زن را به خاطر دماغ بزرگ، جوش های صورت، رنگ پوست یا هرچیز دیگری قضاوت می‌کنید فقط یک لحظه تصور کنید که از نظر قوه‌ی عقلانیت در ردیف همان کارشناس قرار گرفته‌اید. مطمئنا به سرعت نظر خود را تغییر خواهید داد :)

اما این دو قطبی بپوشان و زیبا باش از کجا آب می‌خورد؟ زمانی بشر فکر می‌کرد که مرکز زمین است و ابر و باد و مه خورشید و فلک گرداگرد او می‌چرخند. این تفکر نیز ریشه در خودمرکز پنداری مردان دارد! مردسالاری دوست دارد فکر کند زنان برای راحتی مردان خلق شده اند پس یا باید خود را بپوشانند تا آن ها تحریک نشوند یا برای خوش آمد آن ها خود را زیبا کنند.

تا زمانی که جامعه نپذیرفته است که زن ها برای ارضای نیازهای مردان به وجود نیامده اند و بنا نیست همه ی آن ها زیبا و چشم نواز باشند، همان طور که همه مرد ها زیبا نیستند! ما، بین این دو الاکلنگ بپوشان و زیبا باش بالا و پایین میشویم. هرچند که در مملکت بی در و پیکر ما با فرهنگ بیمارش، زن ها اگر زیبا نباشند مورد قضاوت جامعه و اطرافیان قرار می‌گیرند و اگر خود را نپوشانند، ارشاد در کمین شان خواهد بود!