اگه گفتید ماجرای ما دهه شصتی ها با گجت هوشمند چیه؟ بذارید اینجوری شروع کنم ما دهه شصتی ها خیلی خوب همدیگرو درک می کنیم. چون توو یه زمانی متولد شدیم که همه مثل هم بودیم تقریبا در یه سطح و طبقه بودیم و به همدیگه هم فخرفروشی نمی کردیم.
بازی هامون کارتون دیدنامون همه چیز و همه چیز مثل هم بود و البته دنیای ما برای خودمون خیلی جذاب بود. الانم کلی خاطره های شبیه به هم داریم. تا یه دهه شصتی می بینیم باهم کلی خاطرات اون زمان رو مرور می کنیم.
مثلا من یادمه یه کارتون اون موقع پخش می شد . دخترکی وارد سرزمین بزرگ و عجیب غریب می شد با کلی ماجراهای ناب و تازه اگه گفتید اسمش چی بود؟ بله دیگه آلیس در سرزمین عجایب بود.
داشتم به این فکر می کردم که الان بین این همه مشغله و کار یعنی میشه مث آلیس وارد یه دنیای پر از هیجان بشم و یه مدت فارغ از دنیای زمینی بشم. لابلای اینهمه مشکلات یکی مث کارآگاه گجت بیاد بگه دستهای پر توان برس به داد این ناتوان یا مث کارتون چوبین منم یه ساعت باحال داشتم.... بعد در کسری از ثانیه هم حال من خوب بشه و هم کلی از کارهای عقب افتادم انجام بشه.
فکر کن مثلا ترکیبی از این دوتا کارتون چه شود؟ عاطفه کوچک وارد یه سرزمین میشه و میبینه یه عالمه گجت هوشمند اونجاست. هرکدوم از این گجت ها یه مشکلی رو حل می کنن.
البته اینم بگما که زمان ما دهه شصتی ها از این بازی های کامیپوتری و ابزارهای الکترونیکی و گجت کم بود یا اصلا نبود .
مگر اینکه یه نفر از بلاد کفر تشریف میاورد و اگر اگر هم باسخاوت بود به بچه های فامیل از این اسباب بازی های الکترونیکی سوغات می داد. در هر صورت موقع تقسیم سوغاتی هیچوقت به من چیزی نمی رسید از بس دهه شصتی ها زیاد بودن.
دیروز که سرما خورده بودم یاد سرزمین پر از گجت هوشمند افتادم. با خودم گفتم من که تنهام کسی هم نیست یه لیوان آب جوشیده بده دستم چه برسه به اینکه یادآوری کنه من حداقل چه ساعتی باید آب بخورم. اگه آلیس بودم از سرزمین گجت ها بطری هوشمند سفارش می دادم که یه لیوان آب تمیز بده دستم. تازه بیاد خودش به من بگه که چه ساعتی قرصمو بخورم که یادم نره.
تا اینکه فهمیدم بلادکفر زودتر از همه دست به کار شده و این بطری رو ساخته اسمشم گذاشته یونیزه کاپ. طراحی عجیب غریبی هم نداره. خیلی ساده از 3 قسمت بدنه و درب و پایه تشکیل شده. تازه یه اپلیکیشن هم هست به اسم کلوداپ که میتونی نصب و با بطریت ست کنی. زمان قرص خوردنت رو تنظیم می کنی و بعدا با یه آلارم بهت یادآوری می کنه. اگه شما هم مث من از این بطری خوشتون میاد روی کلمه دستگاه آب قلیایی کلیک کنید تا یه عالمه اطلاعات دست اول بهتون بده.
تاااازه بهت میگه که در روز بدنت چه مقدارآب نیاز داره. چی از این بهتر؟ واقعیتش هم خوشحال شدم هم ناراحت. خوشحال از اینکه منه دهه شصتی بالاخره به گجت هوشمند زندگیم میرسم. ناراحت از اینکه چرا توو بلاد خودمون از این گجتها نداریم.
پس من و دوستامم یه تیم شدیم یه سرزمین درست کردیم پر از این گجتهای هوشمند و باحال اسمشم گذاشتیم کمکس وان ، یعنی سرزمین گجت های هوشمند.
من هردفه میام اینجا و راجع به گجت های مهربون باهاتون حرف میزنم. چطوره؟
