امروز به بهونه روز جهانی فضای کار اشتراکی قصد داریم با مفهوم فضای کار اشتراکی و نحوه‌ی شکل‌گیری این محیط‌ها بیشتر آشنا بشیم و از امکانات، خدمات، مخاطبین و مزایای این فضاها بیشتر براتون بگیم.
اگه توی اینترنت «فضای کار اشتراکی» یا Coworking Space رو سرچ کنیم با تعریفی روبرو میشیم که میگه:
یه مجموعه‌ی اجتماعی از آدما که به صورت جداگونه کار میکنن، اما ارزشهاشون مشترکه و علاقه دارن که با کسایی ارزش‌های مشابهی دارن کار کنن و در کنار هم پیشرفت کنند
یه تعریف دیگه هم هست که میگه :
کار اشتراکی یه نوع کاره که شامل استفاده از دفتر یا محیط کار توسط آدماییه که فریلنسر هستن و یا برای جاهای مختلف کار میکنن و هدفشون معمولا به اشتراک گذاشتن تجهیزات، ایده ها و علمشون هست. حالا از چنتا جوون که میخوان استارتاپ خودشون رو راه بندازن بگیر تا کسایی که تریدر رمزارزها هستن.
جیمی اوور (Jamie Orr) موسس یه کوورک هم در مورد «فضای کار اشتراکی» حرف جالبی زده :
«فضای کار اشتراکی» یه مکان بهتر برای کار و یه راه بهتر برای کار کردنه. «فضای کار اشتراکی» یه چیزایی بیشتر از فضای کار اداری داره. اونا شبیه مراکز اجتماعی، پاتوق های تجمع دوستان و اتاق فکر هستن. وقتی میز یا دفتر کار خودتون رو اجاره می‌کنین، همکارای خودتون رو به دست میارین تا ایده‌هاتون رو رشد بدین و پشتیبانی از شما یه جوری حرفه‌ایه که نمی‌تونین در خونه و شرکت کار کنین. کار اشتراکی، شما رو به شبکه‌ی جهانی از همکارای حرفه‌ای خودتون تو دنیا ارتباط می‌ده.
پس همونطور که از اسمش هم کاملا معلومه «فضای کار اشتراکی» یک محیط بر اساس اشتراک فضاس که توش افراد و گروه‌های مختلف با فعالیت‌های مستقل، از یه محیط کاری و یه سقف مشترک استفاده میکنن. این فضاها تقریبا به صورت یه محیط پویا و محرک برای اعضاء طراحی شده و محدودیتا و ملزومات شرکتی و اداری رو نداره.
اما چی شد که ذهن بشر به ساختن همچین چیزی رسید؟
اولین جرقه‌ی همچین فضایی تو برلین و اواخر قرن بیستم خورد. چند تا هکر تو یه جایی به اسم C-Base که شبیه کافیشاپ بود دور همدیگه جمع شدن تا بتونن شبکه‌شون رو گسترش بدن و کاراشونو کنار هم جلو ببرن. اما اصل داستان از سان فرانسیسکو شروع شد. زمانی که تو سال 2005، Brad Neuberg اولین فضای کار اشتراکی رو تاسیس کرد.
البته اولین تلاش برد نوبرگ شکست خورد و اون فضا یه مدت بعد تبدیل به یه کارخونه‌ی ریسندگی شد. اما اون ناامید نشد و شش ماه بعد دوباره تلاش کرد و یه کوورک جدید رو راه انداخت. هنوز خیلی از شروع به کارش نگذشته بود که شرکتای بزرگی مثل گوگل، مایکروسافت و HSBC کارمنداشون رو برای کار، به این محیط ها فرستادن و طراحی دفتراشونم شبیه همین مدل فضاهای کاری کردند. اینقدر این روند مورد استقبال بود که از 2006 تا الان هر سال تعداد کوورک‌ها دو برابر شده و الان بیشتر از 5 میلیون نفر هستن که دارن تو فضای کار اشتراکی کار میکنن.
فضای کار اشتراکی مزایای زیادی داره که بعضی هاش به راحتی به چشم میان و بعضیاشونم نامشهود هستن و لابه‌لای فعالیت، خودشون رو نشون میدن. خب اولین حسن کوورک، ارائه یه محیط امن کاریه که تیمها و شرکتها میتونن با آرامش کاراشونو انجام بدن. توی یه کوورک امکاناتی مثل اینترنت و میز صندلی در اختیار هر نفر هست.
همینطور اعضاء میتونن از فضای استراحت و اتاق جلسات هم استفاده کنن. طبیعتا آشپزخونه و امکانات تهیه غذا و نوشیدنی هم برای افراد فراهمه. همچنین توی بعضیاشون هم امکان ارائه خط تلفن، پرینتر و کد پستی هم وجود داره. خدمات ناملموس دیگه‌ای مثل همکاری تبلیغاتی و یا اسپانسری هم به راحتی در دسترسه یا حتی بهره‌مندی از تخفیف استفاده از کسب و کارای محلی یا بزرگ.
در واقع خدمات دادن و فراهم کردن یه محیط آروم، یه بستر واسه‌ی رشد و توسعه‌ی تیمها ایجاد می‌کنه. از دسترسی‌ای که می‌تونه به شبکه‌ی گسترده‌ای از آدمای حرفه‌ای ایجاد کنه که میشه روشون حساب کرد تا شبکه‌ی ارتباطی‌ای که کوورک‌ها با سازمان‌های مختلف ایجاد میکنن و همچنین حضور توی کارگاه‌های فردی و گروهی متنوعی که کوورک‌ها برگزارشون میکنن که نهایتا منجر به افزایش بازدهی و بهره‌وری نفرات تیمها میشه.
در کنار موارد قبلی، باید به این نکته هم دقت کرد که شما می‌تونین محل کار خودتونو بدون پول پیش و اجاره‌های بالا، تو یه مدت زمان محدود داشته باشین و همزمان به راحتی بتونین کار و کارمندای خودتونو اضافه یا کمتر کنین.
خلاصه، به وجود آوردن این بستر و فضا برای تیمها و مدیریت فضای کار اشتراکی یه معادله‌‌ی برد _ برد برای هر دو طرف محسوب میشه.
میشه گفت مخاطبین اصلی کوورک ها شامل گروه های زیر میشن :
تیمهای کوچیک : خیلی از شغل‌های کوچیک و سنتی در حال انتقال به دفترهای انعطافپذیر و فضاهای اشتراکی هستن. این شرکتها میتونن شرکتهای کوچیک حسابداری، تیمهای حقوقی، شرکتهای معماری و مهندسی باشن. اغلب این تیمها بین 5 تا 10 عضو دارن و خب نیازهای اداری معمولی هم دارند : چای، اتاق کنفرانس ، فضای اداری خصوصی ، دسترسی به چاپگر و یک مکان مناسب برای خوردن ناهار توی همون حوالی.
استارتاپ‌ها: ترجمه‌ی استارتاپ تو فارسی میشه «شرکت نوپا یا نوآفرین». در واقع استارتاپ به شرکتی میگن که توی مرحله‌ی اول عملیات خودشه! که اغلب توی ابتدای کار، از طرف بنیانگذارای خودش حمایت میشه. چون طبیعتا اعتقادشون اینه که واسه‌ی محصولشون تقاضا وجود داره.
یکی از شعارهای باحال استارتاپیا اینه :
بزرگ فکر کن، کوچیک شروع کن
فریلنسرها : کسایی که بدون اینکه به یه سازمان یا کسب و کار و شرکتی متعهد باشن، فعالیت حرفه‌ای و تخصصی خودشون رو برای مجموعه‌های مختلف انجام میدن و بسته به نیاز و پروژه‌های در دسترس، کارفرمای خودشون رو تغییر میدن. یه جورایی خودشون آقای خودشونن. البته تریدرها هم جزو همین دسته محسوب میشن.
برگزارکنندگان رویداد: یه گروه دیگه که معمولا توی کوورک‌ها مشغول میشن شرکتایی هستن که کارشون ارائه‌ی خدمات برای رویداد و کارگاها هست. این گروها کارهای اجرایی و هماهنگی رویدادها رو انجام میدن.
دانشجویان و کارآموزان: دانشجوها معمولا علاقه دارند کارهایی مثل پایان نامه و پروژه ها رو به صورت گروهی جلو ببرن. اما چرا کوورک‌ها جای مناسبی برای دانشجوهاست؟ خیلی از ماها نمیتونیم توی خونه کار کنیم و مدام سرگرم هر چیز غیردرسی میشیم! از طرفی توی کافی شاپ هم نمیشه زیاد موند یا جلسه برگزار کرد. پس میشه گفت توی کوورک میشه با آرامش بیشتری به کارهاشون برسن و جلساتشونو بذارن.
خیریه‌ها: خیریه‌های کوچیک هم برای بزرگ کردن کامیونیتی خودشون، استفاده از سالن همایش و کاهش هزینه‌هاشون از کوورک‌ها استفاده میکنن.
می توانید از طریق لینک زیر به سایت کارمانا سر بزنید و سایر مقالاتمون رو بخونین:
https://karmana.work/blog/
