بلوبری گیاهای درختچه ای و کندرشد می باشند که میوه های زیادی در سطح وسیع تولید می کنند. این درختچه ها با عادت رشد کوتاه و معمولاً تا ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر ارتفاع رشد می کنند.برگ ها کوچک و براق می باشند.بلوبری خاک های با درصد اسید بالا را میپسندد ویکی از مزایای پرورش بلوبری در گلدان این است که در گلدان راحتر میتوان خاک را به دلخواه خود ساخت.
برای رشد بهینه در نواحی نیمه گرمسیری یا خنک تر، به آفتاب کامل نیاز دارند ولی در نواحی گرمتر به آفتاب کامل به همراه کمی سایه نیز نیازمندند.آبیاری این گیاهان باید به طور منظم و به خوبی صورت گیرد. میزان آبیاری نباید طوری باشد که به گیاه آسیب برساند.
زمستان بهترین زمان برای کاشت نهال بلوبری در آب و هوای معتدل مدیترانه ای است. گیاهان در فصل زمستان خفته هستند و کاشت و انتقال نهال ها استرس کمتری برای آن ها دارد. دمای سرد و بارش طبیعی در زمستان برای کاشت ایده آل است. با وجود بارش ها در زمستان، آبیاری دستی کمتر می‌شود و درختچه بلوبری قبل از رسیدن گرمای تابستان در خاک ثابت می‌شود. در مناطقی که زمین در زمستان دچار یخ زدگی می‌شود زمان کاشت مناسب برای نهال بلوبری، در بهار و پاییز می‌باشد.
اگر برای کاشت نهال بلوبری نمی‌توانید منتظر فرارسیدن زمستان باشید شما می توانید درختچه بلوبری را در هر زمان از سال بکارید. فقط یک روز سرد یا ابری را برای کاشت انتخاب کنید یا نهال بلوبری را در یک غروب سرد بکارید. درختچه بلوبری تازه کاشته شده به مقدار زیادی آب نیاز دارد تا بتواند به خوبی در خاک ثابت شود. گیاهان جوان سیستم ریشه ای گسترده ای ندارند و اگر خاک خشک شود گیاه از بین می‌رود. به طور کلی، این ایده خوبی است که در آب و هوای گرم هر روز خاکی که گیاهان بلوبری را در آن کاشته اید بررسی کنید و هر زمان که متوجه شدید خاک در حال خشک شدن است آن را آبیاری نمایید. آبیاری باید به آرامی و به صورت عمیق انجام شود تا آب به خوبی بتواند به ریشه های بلوبری نفوذ کند.
PH خاک برای رشد موفقیت آمیز گیاه بلوبری مهم است. گیاه بلوبری خاک های اسیدی را دوست دارد و PH مناسب برای رشد آن ۴٫۵ تا ۵٫۵ می‌باشد. شما می‌توانید از یک کیت تست خاک استفاده کنید تا بتوانید PH خاک محل کاشت خود را تعیین نمایید. اگر شما بخواهید قبل از کاشت اسیدیته خاک را افزایش دهید می‌توانید به خاک باغ گوگرد اضافه کنید و آن را با ۲۰ سانتی متر از سطح خاک خود مخلوط نمایید. دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی کالیفرنیا برای هر ۹ متر مربع از بستر کاشت ۱٫۵ تا ۳٫۵ کیلوگرم گوگرد توصیه می کند. یک راه خوب برای اسیدی کردن خاک بعد از کاشت درختچه بلوبری، استفاده از مالچ پوست درخت کاج، خاک اره یا پیت ماس است. اضافه کردن مالچ همچنین از کاشت علف های هرز نیز جلوگیری می کند، درجه حرارت خاک را ثابت نگه می‌دارد و رطوبت خاک را نیز حفظ می‌نماید. در صورتی که از مالچ استفاده می کنید آن را ۷٫۵ سانتی متر دورتر از تنه درخت بر روی خاک بریزید.
به طور کلی بلوبری برای رشد موفق به یک دوره طولانی سرما نیاز دارد، اما ارقام بلوبری بوته بلند جنوبی و بلوبری rabbiteye در آب و هوای گرم تر که دوره سرمای کوتاه تری دارند پرورش داده می‌شوند، این ارقام می‌توانند دما و خشکی بالا را تحمل کنند. در صورت خرید بوته کوچک بلوبری ، ریشه باز و یا بلوبری گلدانی، شما می‌توانید میوه های بلوبری را سه سال بعد از کاشت برداشت کنید. بلوبری ریشه باز باید در بهار کاشته شود، در حالی که بلوبری گلشدانی را میتوان در اوایل پاییز یا اوایل بهار کاشت. دو یا چند گیاه بلوبری در باغ خود بکارید تا گیاهان بتوانند گرده افشانی متقاطع انجام دهند، در این صورت عملکرد بهتری خواهند داشت و میوه هایی که تولید می‌کنند نیز کیفیت بالاتری دارند.
اگر می‌خواهید بدون هیچ زحمتی به طور مداوم گیاه بلوبری و PH خاک را چک کنید، می‌توانید بوته های بلوبری را در گلدان های بزرگ بکارید. یک گلدان مناسب برای کاشت بلوبری باید ۵ گالن باشد. شما می‌توانید یک خاک که به طور طبیعی PH پایینی دارد برای کاشت بلوبری فراهم کنید. گلدان را با قسمت های مساوی پیت ماس و پوست خرد شده درخت کاج پر کنید و آن ها را با هم مخلوط نمایید. همچنین برای پر کردن گلدان میتوان از ترکیب دو قسمت پیت ماس، دو قسمت پوست نارگیل خرد شده و یک قسمت پرلیت استفاده نمایید. زمانی که بوته بلوبری بالغ می‌شود باید گلدان را عوض کنید و گیاه را به یک گلدان با قطر ۵۰ سانتی متری منتقل کنید. بلوبری که در گلدان کاشته می‌شود نسبت به بلوبری که در زمین کاشته شده است به آب و کود بیشتری نیاز دارد، بنابراین باید همیشه بر آن نظارت داشته باشید.
گیاه بلوبری به طور کلی توسط زنبور عسل گرده افشانی می‌شود. تولید کنندگان تجاری بلوبری معمولا در باغ های خود کندوهای زنبور عسل نگه داری می‌کنند. اگر شما نمی‌توانید کندوی زنبور عسل نگه دارید باید زنبورهای بومی را جذب کنید. برای جذب کردن زنبورهای بومی، زمانی که آن ها را مشاهده کردید با حشره کش زنبورها را از بین نبرید.
بوته های بلوبری نیاز به آبیاری منظم و رطوبت نسبتاً پایدار در خاک دارند . خشک شدن نسبی خاک و استرس کم آبی به هیچ عنوان مناسب رشد و نموی این گیاهان نیست بخصوص اینکه اصولا ریشه های این گیاه سطحی است و سیستم ریشه ای عمیقی ندارد و حتی بعد از برداشت محصول ، می بایست آبیاری آن به شکل منظم انجام شود تا در سال آینده رشد و محصول دهی خوبی داشته باشد.
بوته های بلوبری به حداقل ۸-۶ ساعت نور مستقیم آفتاب برای تولید گل و میوه نیاز دارند. اگر مکان کاشت این گیاهان بیش از اندازه سایه باشد و نور مورد نیاز آنان تأمین نشود از میزان میوه دهی این گیاهان کاسته خواهد شد هر قدر سایه بیشتر باشد میوه دهی کمتر و رشد گیاه ضعیف تر خواهد بود. پریدگی رنگ برگها و زیاد شدن فاصله برگها بر روی یک شاخه از دیگر نشانه های کافی نبودن نور است. در مناطق گرم نیز زیاد بودن تعداد ساعات نور مستقیم می تواند به ضرر گیاه و سوختگی نوک و حاشیه برگها و ریزش گلها باشد. بنابراین لازم است که در چنین مناطقی گیاه در مکانی کاشته شود که در صبح از نور برخوردار باشد و عصر هنگام سایه باشد.
بوته های بلوبری بلند قامت در طی زمستان به حدود ۶۰۰-۱۵۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه نیاز دارند تا نیاز سرمایی آنان برطرف شود و سال آینده بتوانند گلدهی داشته باشند. البته این نیاز سرمایی در انواع وحشی می تواند به حدود ۱۰۰۰ ساعت نیز برسد . همچنین اگرچه برخی انواع این گیاه همانند V.corymbosum و V. angustifolium سرمای زمستانی را تا ۳۵- درجه نیز تحمل می کنند اما گونه هایی نیز وجود دارند که سرما را تنها تا ۱۲- درجه سانتیگراد تحمل می کنند. بنابراین قبل از کاشت این گیاهان می بایست نسبت به میزان تحمل آنان در برابر سرمای زمستانه مطمئن شد.
بوته های بلوبری برای میوه دهی مناسب نیاز به هرس منظم سالانه دارند و هرس این گیاه از همان زمان کاشت شروع می شود . در سالهای اولیه مهمترین مسئله ایجاد چهار چوب مناسب برای گیاه از طریق هرس است و زمانی که گیاه به حداکثر اندازه طبیعی و رشد خود رسید ، برنامه هرس بر روی تولید میوه بیشتر متمرکز می شود. میزان و شدت هرس در زمان کاشت بستگی به شرایط گیاه کاشته شده دارد. بعد از کاشت گیاه جوان، شاخه های اصلی گیاه که همان شاخه های عمودی هستند سرزنی می شوند تا حدود ۲۵ سانتیمتر از طول آنان باقی بماند و شاخه های ضعیف تر که به این شاخه ای اصلی به شکل افقی متصل هستند از نزدیکی شاخه های اصلی جدا می شوند . این کارها موجب می شود که سیستم ریشه ای نیز تحریک به رشد شده و در زیر خاک به خوبی توسعه بیابد. اگر قصد تربیت گیاهی قوی را داریم در حدود ۳-۲ سال بعد از کاشت نباید به گیاه اجازه دهیم که میوه تولید کند زیرا این مسئله می تواند منجر به تولید گیاهی ضعیف و کوتاه قامت شود . زمانی که گیاه به خوبی رشد کرد و بالغ شد نوبت میوه دهی فرا می رسد و میوه ها بر روی ۷-۵ سانتیمتر انتهایی شاخه های حاصل از رشد سال قبل شکل میگیرند و این مسئله برای انجام هرس بوته های بالغ مهم است. زیرا حذف کردن قسمت انتهایی چنین شاخه هایی به معنی جلوگیری از گلدهی گیاه است. همچنین اگر به هیچ عنوان یک گیاه را هرس نکنیم نیز به تدریج از میوه دهی آن کاسته می شود در مورد گیاهان بزرگ و بالغ می بایست در هنگام هرس شاخه هایی را که نازک و ضعیف هستند را حذف کرد. در هر گیاه بالغ شاخه های جوان و پر رشد نیز وجود دارند که برای میوه دهی آینده این گیاه مهم و ضروری هستند اما اگر اجازه دهیم که بسیار بلند شوند ممکن است از چهار چوب ارتفاع گیاه خارج شوند بنابراین آنها را به گونه ای باید سرزنی کرد که حدود ۱۵-۱۰ سانتیمتر پایین از ارتفاع کلی بوته قرار بگیرند. بوته بلوبری که ۶ سال سن دارد به اوج ظرفیت میوه دهی خود رسیده است و اگر هرس نشود بعد از آن امکان نزول کیفیت و کمیت میوه های آن وجود دارد به همین دلیل در چنین بوته هایی می توان حدود ۲۰٪ از شاخه های مسن گیاه که بیش از ۵ سال عمر دارند را از بوته جدا کرد تا شاخه های جوان و جدید رویش کنند.بنابراین به فاصله هر ۵ سال کل تاج درخت به تدریج جدید و جوان می شود. چین برنامه های میوه دهی منظم و خوب گیاه را تضمین می کند.
آبیاری: بوته های بلوبری نیاز به آبیاری منظم و رطوبت نسبتا پایدار در خاک دارند . خشک شدن نسبی خاک و استرس کم آبی به هیچ عنوان مناسب رشد و نموی این گیاهان نیست بخصوص اینکه اصولا ریشه های این گیاه سطحی است و سیستم ریشه ای عمیقی ندارد و حتی بعد از برداشت محصول ، می بایست آبیاری آن به شکل منظم انجام شود تا در سال آینده رشد و محصول دهی خوبی داشته باشد . آبیای این گیاه در مناطق پرورش تجاری آن به شکل بارانی و یا قطره ای انجام می شود . در آبیاری بارانی ۱۲ نازل مخصوص آبیاری بارانی برای حدود هر ۴۰۰۰ متر مربع استفاده می شود که این سیستم حدود ۲۶۰ لیتر آب در دقیقه برای هر ۴۰۰۰ متر مربع مصرف می کند . در آبیاری قطره ای نیز فاصله نازل ها بر روی لوله حدود ۴۵ سانتیمتر است و هر نازل حدود ۱٫۸ لیتر آب در هر ساعت می دهند بنابراین حدود ۵۵۰۰ لیتر آب در هر ساعت در هر ۴۰۰۰ متر مربع مصرف می شود . از آنجایی که آبیاری بارانی احتمال شیوع برخی بیماریهای قارچی همانند آنتراکنوز را افزایش می دهد به همین دلیل آبیاری قطره ای ارجحیت دارد. همچنین نیاز آبی این گیاه نباید باعث شود تا تصور کنیم خیس و غرقاب بودن خاک برای این گیاه مشکلی ایجاد نمی کند و تحت چنین شرایطی زردی برگسار و ریزش آنان به همراه پوسیدگی طوقه گیاه می تواند پیش بیاید.
نور: بوته های بلوبری به حداقل ۸-۶ ساعت نور مستقیم آفتاب برای تولید گل و میوه نیاز دارند. اگر مکان کاشت این گیاهان بیش از اندازه سایه باشد و نور مورد نیاز آنان تامین نشود از میزان میوه دهی این گیاهان کاسته خواهد شد هر قدر سایه بیشتر باشد میوه دهی کمتر و رشد گیاه ضعیف تر خواهد بود. پریدگی رنگ برگها و زیاد شدن فاصله برگها بر روی یک شاخه از دیگر نشانه های کافی نبودن نور است. در مناطق گرم نیز زیاد بودن تعداد ساعات نور مستقیم می تواند به ضرر گیاه و سوختگی نوک و حاشیه برگها و ریزش گلها باشد. بنابراین لازم است که در چنین مناطقی گیاه در مکانی کاشته شود که در صبح از نور برخوردار باشد و عصر هنگام سایه باشد.
دما: بوته های بلوبری بلند قامت در طی زمستان به حدود ۶۰۰-۱۵۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه نیاز دارند تا نیاز سرمایی آنان برطرف شود و سال آینده بتوانند گلدهی داشته باشند. البته این نیاز سرمایی در انواع وحشی می تواند به حدود ۱۰۰۰ ساعت نیز برسد . همچنین اگرچه برخی انواع این گیاه همانند V.corymbosum و V. angustifolium سرمای زمستانی را تا ۳۵- درجه نیز تحمل می کنند اما گونه هایی نیز وجود دارند که سرما را تنها تا ۱۲- درجه سانتیگراد تحمل می کنند. بنابراین قبل از کاشت این گیاهان می بایست نسبت به میزان تحمل آنان در برابر سرمای زمستانه مطمئن شد.
خاک: بلوبری به خاکی نسبتا سبک با زهکش خوب نیاز دارد. به همین دلیل گاهی آنان را به شکل جوی و پشته و بر روی بلندی پشته ها می کارند تا آب اضافی در اطراف ریشه های این گیاه باقی نماند . مسئله مهم دیگر در مورد خاک این گیاهان نیاز آنان به خاکی اسیدی است . خاکهایی با اسیدیته ۵-۴٫۵ برای این گیاهان مناسب است و این یکی از موارد محدود کننده پرورش آنان می باشد زیرا در مناطقی باید آنها را کاشت که خاک چنین خصوصیتی داشته باشد . برای سبک بودن و اسیدی بودن خاک در کاشت گلدانی می توان از مخلوط پیت موس +شن استفاده کرد و اگر قرار است در خاک باغ و باغچه کاشته شوند اضافه کردن ۶۵۰-۴۰۰ گرم پیت موس به هر گودال کاشت اثر بخش است. این خاک به خوبی سبک است اما از خاکهایی که بافتی کمی سنگین تر داشته باشند نیز می توان استفاده کرد به شرطی که اسیدیته آنان در طیف مورد نیاز گیاه باشد. گاهی این سوال پیش می آید که برای پایین آوردن اسیدیته خاک برای این گیاهان از چه روشی استفاده می شود. می توان از مواد مختلفی برای این مسئله استفاده کرد اما مهم است که بدانیم اسیدیته خاک چه حد است و تا چه میزان پایین باید آورده شود و این مسئله نیازمند اندازه گیری اسیدیته خاک با روشهای آزمایشگاهی است . حال فرض می کنیم اسیدیته خاک اندازه گیری شده است و برای گیاهی همانند بلوبری زیاد است و باید آنرا کاهش دهیم . می توان از ماده ای همانند گوگرد استفاده کرد و برای هر ۱۰-۹ متر مربع در خاکهای شنی (خاک با بافت سبک) در حدود ۳۴۰ گرم گوگرد استفاده می شود تا اسیدیته یک واحد کاهش یابد . البته روند کاهش اسیدیته کند است و حداقل حدود ۶ ماه قبل از کاشت گیاهان بلوبری باید نسبت به کاربرد گوگرد اقدام کرد . همچنین وجود مواد ارگانیک همانند خاک برگ نیز برای این گیاهان لازم است و با وجود این مواد از رشد بهتری برخوردار خواهند بود. البته بهتر است که از خاک برگهایی استفاده کرد که اسیدی هستند و از جمله این خاک برگها می توان به نمونه های بدست آمده از برگ درختان بلوط و برگ و یا پوسته چوب درختان کاج اشاره کرد . برای کوددهی این گیاهان می توان از کودهایی با فرمول کامل ۱۰-۱۰-۱۰ استفاده کرد و میزان کود نیز بستگی به سن گیاه دارد مثلا برای گیاه یک ساله ، ۲۸ گرم برای گیاه دو ساله ۵۶ گرم ، برای گیاه سه ساله ۱۶۸ گرم ، برای گیاه چهار ساله ۲۲۴ گرم ، برای گیاه ۵ ساله ۲۸۰ گرم و برای گیاه ۶ ساله و مسن تر به شکل ثابت از ۳۳۶ گرم از کود استفاده می شود . البته این کودها در یک نوبت داده نمی شوند بلکه از ابتدای فصل رشد تا میانه های تابستان به دو یا سه قسمت تقسیم شده و به گیاه به تدریج داده می شود. در این برنامه کوددهی و برای پایین نگهداشتن اسیدیته خاک از کود سولفات آمونیم به همراه کود ۱۰-۱۰-۱۰ نیز استفاده می شود. بدین صورت که برای گیاهان یک الی دو ساله از ۲۸ گرم ، برای گیاه سه ساله ۵۶ گرم، برای گیاه ۴ ساله ۸۴ گرم برای گیاه ۵ ساله به بالا از ۱۱۲ گرم کود سولفات آمونیم می بایست استفاده کرد. البته کودهای تخصصی تر برای گیاهان بالغ کودهایی هستند که میزان فسفر بیشتری از پتاسیم و نیتروژن داشته ابشند همانند فرمولهای ۴-۳۰-۱۵ و ۱۳-۳۶-۱۳ . پرورش دهندگانی که این فرمولها را استفاده می کنند به شکل هفتگی آنها را بکار می برند و از طرفی نیتروژن مورد نیاز در طی فصل رشد را نیز با استفاده از کودهایی هماند سولفات آمونیم ، فسفات آمونیم و اوره (با توجه به دستورالعمل میزان کاربر از سوی کارخانه سازنده هر کود) جبران می کنند. همچنین پخش کردن خاک برگ به ضخامت حدود ۷-۵ سانتیمتر در ابتدای بهار بر روی سطح خاک و مخلوط کردن آن با خاک سطحی به رشد بهتر این گیاهان در طی سال کمک می کند. فاصله کاشت این گیاهان از یکدیگر در حدود ۷۰-۶۰ سانتیمتر است و هر دو ردیف کاشت نیز حدود ۳-۲٫۵ متر از هم فاصله دارند. در صورت تمایل به کاشت این گیاه در گلدان می بایست گلدانی بزرگ و با قطر حداقل ۴۵ سانتیمتر انتخاب کرد.
تکثیر: از کاشت دانه های این گیاه می توان آنرا تکثیر کرد. البته به یاد داشته باشید که امکان دارد گیاه حاصل از کاشت بذر شبیه گیاه مادری نباشد. از میوه هایی باید استفاده کرد که حداقل ۹۰ روز در دمای ۵-۱ درجه نگهداشته شده باشند بعد از آن می بایست نسبت به خروج بذرها از داخل میوه ها و از میان گوشت میوه اقدام کرد . برخی برای این کار با ملایمت میوه ها را له می کنند و سپس به مدت ده دقیقه آنها را در آب خیس می کنند بدین صورت جداسازی بذرها آسانتر است. زمان مناسب انجام این کار نیز در اواخر پاییز/اوایل زمستان است. بذرها را می توان در مخلوط خاک برگ+شن کاشت. مخلوط کاشت را قبل از قرار دادن بذرها بر روی سطح آنان به خوبی مرطوب کنید و بعد از اینکه بذرها را روی سطح مخلوط پخش کردیم می بایست روی آنان را به ضخامت ۳ میلمیتر پیت موس و یا مخلوط خاک برگ قرار دهیم و با اسپری آب مرطوب می کنیم. سینی را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار میدهیم. دمای مناسب نیز ۲۱-۱۵٫۵ درجه سانتیگراد است و نباید اجازه دهیم که سطح خاک خشک شود . جوانه زنی بذرها حدود چهار هفته طول می کشد و زمانی که به طول حدود ۷-۵ سانتمیتر برسند می توان نسبت به جابجایی آنان اقدام کرد. از زمان رویش گیاه از بذر تا میوه دهی آن حدود ۳-۲ سال می تواند به طول بکشد.
قلمه گیری روش دیگر تکثیر این گیاهان است . قلمه تهیه شده از چوب سخت از شاخه هایی با عمر یکسال تهیه می شوند که حدود ۰٫۶ میلیمتر ضخامت داشته باشند و طول مناسب نیز ۱۵ سانتیمتر است . زمان مناسب قلمه گیری در این روش نیز اواخر زمستان/اوایل بهار است یعنی زمانی که گیاه هنوز در رکود باشد. بهتر است شاخه هایی را انتخاب کنیم که فقط حاوی جوانه برگ باشند و اگر جوانه گل وجود دارد باید حذف شوند اما جوانه های برگی باید باقی بمانند. پوست حدود ۲-۱ سانتیمتر از انتهای قلمه را که در خاک کاشته می شود می توان زخمی کرد تا به ریشه زایی کمک شود . استفاده از هورمونهای ریشه زایی نیز به روند ریشه دهی قلمه های این گیاه کمک می کند. در ضمن اگر بعد از تهیه قلمه های چوب سخت ، شرایط کاشت برای آنها مهیا نیست می توان آنها را به مدت حداکثر سه ماه در میان پیت موس نسبتا مرطوب و در دمای ۴-۱ نگهداری کرد . مخلوط کاشت مناسب برای قلمه های چوب سخت یک قسمت پیت موس +یک قسمت شن دانه درشت است همچنین به جای شن دانه درشت می توان از ورمی کولایت و پرلایت نیز استفاده کرد و یا اینکه به جای پیت موس نیز خاک برگ مصرف کرد. قلمه ها تا حدود یک دوم طول خود در محیط کاشت قرار میگیرند و گلدان محتوی قلمه ها را در مکانی با دمای ۲۳-۲۰ درجه و روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار داد. زمانی که سطح خاک نسبتا خشک شد قلمه ها را آبیاری کنید . ریشه زایی قلمه های چوب سخت این گیاه میتواند حدود ۶ ماه طول بکشد
قلمه چوب نرم نوع دیگر این قلمه ها است. این نوع قلمه ها از انتهای ساقه های جوان و حاصل از رشد فصل جاری تهیه می‌شوند . ساقه مناسب هنوز انعطاف پذیر است اما اگر آنرا خیلی خم کنیم خواهد شکست . طول قلمه های چوب نرم حدود ۳۰-۲۵ سانیتمتر است و زمان مناسب نیز حدود اواخر تیره ماه و اوایل مرداد است. برگها را از قسمت پایین قلمه جدا می کنیم اما اگر تمامی برگهای قلمه های چوب نرم قبل از تولید ریشه کنده شوند اثر منفی بر روی ریشه زایی خواهند داشت. به دلیل وجود برگها این قلمه ها نیاز به رطوبت هوای بالاتری دارند بنابراین پوشاندن قلمه ها با یک لایه پلاستیک شفاف و یا غبارپاشی با آب دو نوبت در روز به این مسئله کمک می کند. ریشه زایی قلمه های چوب نرم این گیاه از نظر زمانی حدود ۸-۶ هفته طول میکشد که سریعتر از قلمه چوب سخت است.
استفاده از پاجوش روش دیگر تکثیر این گیاه است . پاجوشها از کنار گیاه مادری رشد می کنند و بعد از گذشت حدود دو سال رشد و نمو در کنار گیاه مادری می توان نسبت به جدا سازی آنها اقدام کرد . توجه کنید که در طی این دو سال می بایست پاجوش مورد نظر را سرزنی کرد و اجازه نداد که خیلی بلند شوند زیرا این پاجوشها معمولا سیستم ریشه ای ضعیفی دارند که از این طریق می بایست مانع از رشد بیش از اندازه ساقه و عدم توسعه مناسب ریشه شد. زمان مناسب جدا سازی پاجوش از کنار گیاه مادری نیز اواخر زمستان/ اوایل بهار است.
فرو
هرس : بوته های بلوبری برای میوه دهی مناسب نیاز به هرس منظم سالانه دارند و هرس این گیاه از همان زمان کاشت شروع می شود . در سالهای اولیه مهمترین مسئله ایجاد چهار چوب مناسب برای گیاه از طریق هرس است و زمانی که گیاه به حداکثر اندازه طبیعی و رشد خود رسید ، برنامه هرس بر روی تولید میوه بیشتر متمرکز می شود. میزان و شدت هرس در زمان کاشت بستگی به شرایط گیاه کاشته شده دارد. بعد از کاشت گیاه جوان، شاخه های اصلی گیاه که همان شاخه های عمودی هستند سرزنی می شوند تا حدود ۲۵ سانتیمتر از طول آنان باقی بماند و شاخه های ضعیف تر که به این شاخه ای اصلی به شکل افقی متصل هستند از نزدیکی شاخه های اصلی جدا می شوند . این کارها موجب می شود که سیستم ریشه ای نیز تحریک به رشد شده و در زیر خاک به خوبی توسعه بیابد. اگر قصد تربیت گیاهی قوی را داریم در حدود ۳-۲ سال بعد از کاشت نباید به گیاه اجازه دهیم که میوه تولید کند زیرا این مسئله می تواند منجر به تولید گیاهی ضعیف و کوتاه قامت شود . زمانی که گیاه به خوبی رشد کرد و بالغ شد نوبت میوه دهی فرا می رسد و میوه ها بر روی ۷-۵ سانتیمتر انتهایی شاخه های حاصل از رشد سال قبل شکل میگیرند و این مسئله برای انجام هرس بوته های بالغ مهم است. زیرا حذف کردن قسمت انتهایی چنین شاخه هایی به معنی جلوگیری از گلدهی گیاه است. همچنین اگر به هیچ عنوان یک گیاه را هرس نکنیم نیز به تدریج از میوه دهی آن کاسته می شود در مورد گیاهان بزرگ و بالغ می بایست در هنگام هرس شاخه هایی را که نازک و ضعیف هستند را حذف کرد. در هر گیاه بالغ شاخه های جوان و پر رشد نیز وجود دارند که برای میوه دهی آینده این گیاه مهم و ضروری هستند اما اگر اجازه دهیم که بسیار بلند شوند ممکن است از چهار چوب ارتفاع گیاه خارج شوند بنابراین آنها را به گونه ای باید سرزنی کرد که حدود ۱۵-۱۰ سانتیمتر پایین از ارتفاع کلی بوته قرار بگیرند. بوته بلوبری که ۶ سال سن دارد به اوج ظرفیت میوه دهی خود رسیده است و اگر هرس نشود بعد از آن امکان نزول کیفیت و کمیت میوه های آن وجود دارد به همین دلیل در چنین بوته هایی می توان حدود ۲۰٪ از شاخه های مسن گیاه که بیش از ۵ سال عمر دارند را از بوته جدا کرد تا شاخه های جوان و جدید رویش کنند.بنابراین به فاصله هر ۵ سال کل تاج درخت به تدریج جدید و جوان می شود. چین برنامه های میوه دهی منظم و خوب گیاه را تضمین می کند.
برای خرید نهال بلوبری به وب سایت فروشگاه بذر کارنیلا مراجعه کنید
