چی شدش که اینجور شد؟

نوشتن هیچوقت نقطه قوت من تو زندگیم نبوده و همیشه ازش میترسیدم...

تعداد دفعه هایی که برای خودم رو کاغذ یا هر جایی نوشتم به تعداد انگشتای دستم نمیرسه. اصولا با نوشتن مشکل داشتم و دارم و با خوندن نوشته های خودم حالم بهم میخورده. ولی الان تصمیم گرفتم بنویسم...

دیدم که الان چیزی برای نوشتن دارم... شاید حرفی برای گفتن...

من طرفدار موسیقی هستم و احساس کردم که میتونم تجربیاتم رو با دیگران به اشتراک بزارم و با نوشتن درمورد موسیقی هم اطلاعات خودمو بالا ببرم هم اینکه بتونم چیز هایی رو که پیدا میکنم رو با دیگران به اشتراک بزارم . میخوام لذتی که پیدا کردن ارتیستای جدید و سبک های جدید موسیقی بهم میدرو با بقیه به اشتراک بزارم...

وبلاگ های فارسی زیادی درمورد موسیقی من ندیدم (نه به صورتی که منو جذب کنه) جز وبلاگ بردیا برج آ ل ب و م و بلاگرولشون که همگی چند سالی هستش که فعالیتی درشون نیست. البته جناب برج در حال حاظر پادکست خودشون رو دارن و حتما پیشنهاد میشه سر زده بشه بهش.

البته لازم به ذکر هستش که من نه ادعایی در مورد تِیست و سلیقه موسیقیایی خودم دارم و نه ادعایی دارم که اطلاعات زیادی درمورد تئوری موسیقی و بحث های تخصصیش دارم فقط دوست دارم که درموردش بنویسم و در کنار بقیه کشف کنم.

امیدوارم که بتونم به نوشتن ادامه بدم و این اولین و اخرین نوشتم نباشه...