کمتر از هفتاد ساعت دیگه انتخابات آمریکا‌ست. به عنوان یک ایرانی ساکن اِمریکا بین کامالا هریس و دانلد ترامپ به خودم رای می‌دم. در اینجا لیستی از دلایلی رو می‌خونین که چرا باید به من، یعنی ارنستو چه گِوارا رای بدین.
مثلا جلد تصویری رو به خاطر بیارید که هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه با تحفه مارکوپسندی که در اینجا دی‌دی هست رابطه دوستی دارن. فور شور ایتس گانا میک سنس دوود. کلی سلبریتی کامالاپسند باهاش در ارتباطن و می‌خوای بگی نمی‌دونن چنین زنجیره فسادی در گردش و حال و هوادهی به امثال دی‌دی بوده؟ یا عکس مستقیم ترامپ طفلک باهاش؟
رسما داره میگه جلدو ببین کتابو بگیر. عکس‌ها و لینک ارتباطات رو ببین بعد رای بده. پس نویسنده کشک چیست. محتوا پشم چیست. جز بازی پنجاه پنجاه وعده‌های آرمان‌شهری. بازی، بازی نور شمع، دود و تشنج‌های پشت هم داستایوسکیه. بمیرم برا بچه‌ام. برای همین تازگی‌ها شدیدا مخالف سوسیالیسم‌ام. طرفدار دو آتیشه لیبرالیسم یا ترکیبی از سرمایه‌داری‌‌اصلاح‌ژنتیکی شده با دوتای قبلی. اصلا چه می‌دونم.
ایده نظام نئولیبرالیسم حزب من، همون رابین هودی خواهد شد که به ضرر سرمایه‌داران خائن و کثیف عمل می‌کنه. اختلاف طبقاتی رو به عنوان یک پزشک با دارا بودن یکی از پر استرس‌ترین مشاغل دنیا در زمانه جنگ و خون لمس کردم. وقت آپدیتی تازه با نظام فکری مستقل و جدیدی‌ه که با آگاهی و حمایت شما ممکن میشه. من متعهد به شنیدن صدای شما تا پایان این مسیر هستم.
فور شور تووی آمریکا زندگی می‌کنیم و به زبان انگلیسی تکلم. پس چندین بنر گاد و گازانبری از تبلیغاتمو می‌ذارم ببینین.
انتظار شما از دارو، مسکن و آنتی‌بیوتیک بیجاست. این باور شما به موضوعاته که تعیین کننده است. اگه معجزه‌ای بخواد رخ بده، برچسب باور جمعی باید از پهنه‌های تاریخی منقضی شده کنده بشه. حتی قبل از اینکه بخوایم به سنت گذشتن و رفتن پیوسته ایمان بیاریم. به بیان دیگه آمد و شد نسل‌های قبلی. آمیختگی هر چه بیشتر و روزمره با یادگیری دانش. حالا هزاری هم بگین این عوعوی سگای شمام بگذره؟ بعد تا بیاد نسل جدیدی جایگزین‌شون بشه زیادی کلیشه نیست؟ در راستای عملی کردن و سرعت بخشیدن به بهبود شیب تکاملیش، «حریص بودن در برابر دونستن» ایده مطرحیه. حریص بودن با شروط ضمنی متفاوتی اتفاق میوفته. ناخودآگاه نقادیه که مداوم تمرین داده شده؛ فکر کن آخرین باره. فکر کن تکرار نشدنیه. فکر کن دیگه زمان نداری. فکر کن فرصتت محدوده و ... .
اساسی‌ترین صورت‌مسئله حمایت از طبقه کارگران و کشاورزان، همانا مظلوم‌ترین قشری که می‌توان به ایشان جام گُل‌شانس بودن را دودستی تقدیم کرد. فقر فقط دیگه گریبان‌گیر این قشر زحمت‌کش نیست. که طبقه‌های بورژوای بالاتر رو به داخل این سیاه‌چاله جنگالود می‌کشه. دیر یا زود. ما همه فقیر شدیم و دیگه هیچ انسان سالم و غیر سالمِ مومنی نمونده که نکبت زندگی سگی و بردگی این روزهای به راه رو رد بکنه. حتی محمود دولت‌آبادی فقید.
آیا میشه آخرین مرتبه‌ای که گیم زده باشی، دوران کرونا باشه و بیای راجع به صنعت گیم گُل بخوری؟ برای همین قوانین حمایت از سقط جنین و بچه‌دار شدن بسیار حائز اهمیت برای بنده است.
کوتاه، مختصر و مفید بخوام بنویسم یکی از اهرم‌های توربوی نقشه رشد > مطالعه > خودانظباطی (دیسیپلین) خودکنترلی > خودآگاهی > خودشناسی > بررسی نفرت‌هاست. اعتبار اون نفرت سنجیده بشه. میزان مجاز حدودیش چقدره. نوزاد انسان می‌تونه یاد بگیره احساسات شرارتباری مثل نفرت، غیر عقلانی اما قابل کنترل‌اند.
به کوتاهی اون لحظه شادی که گذشته، غصه خود به خود می‌گذره!؟
پ.ن: در این شب آروم و دل‌انگیز من قول چینگده پست بتون داده بودم. خواننده‌های مشتاق من و نویسندگان پرتوان فردا معلومه که خاطرمه. مریم امیرجلالی در حال مدیتیت نماد ایستادگی همه ما در این عصر سنگ‌دلی‌هاست. پس برو بریم!
