از وقتی که یادم میاد هر کانشس رپر سفید پوستی که میومد رو کار، با امنم مقایسه اش میکردند! و لاجیک هم با اینکه دورگه محسوب میشه از این مقایسه در امان نمونده؛
آلبوم Everybody، به عنوان یک آلبوم از ژانر کانشس هیپ هاپ
که توسط یک رپری مثل لاجیک منتشر میشه، آلبوم قابل قبولیه.
نه تنها بخاطر یه تنه پرودوس شدن آلبوم، خیلی از دلیل های دیگه هستند که نه تنها این آلبوم، بلکه لاجیک رو از تمامی هم نسل های خودش بتونه متمایز بکنه .
مسلماً همونطور که انتظار داریم رپر ها در پروژه های سولو خودشون، بتونن بدرخشن، انتظار این هم هست که بتونن به طور خیلی ماهرانه، چینش هنرمندان مهمان را در آلبوم انجام دهند . چیزی که در این آلبوم شاهدیم . از هنرمندان تکنیکی و قوی مثل Chuck D و Black Thought و Killer Mike گرفته، تا هنرمندان سبک R&B
امثال Khalid و Lucy Rose و حتی هنرمندانی که خوندند ولی خب اسمشان میان هنرمندان مهمان نبود، مثل J. Cole
(توجه داشته باشید، گفتم چینش ماهرانه! یعنی بر اساس فضای پروژه و مفاهیم مرتبط بهش! خواهشاً با گله داری DJ Khaled تو آلبومهاش اشتباه نگیرید)
پرودیوسر های آلبوم هم از جی کول گرفته تا NO I.D هستند ولی اکثر
ترک ها با خود لاجیک و 6ix بوده است .
مسلماً میشه این آلبوم رو در کنار Under Pressure و True Story قرار داد. به هر حال پروژه ی موفقیه و نمیشه انکارش کرد .
دوست نداشتن آرتیستی مثل لاجیک (حتی با افت فعلیش) هم سخته ولی این رو باید در نظر گرفت این هنرمند، بعد از همین آلبوم کلی افت کرد.
این آلبوم قابل قبوله ولی ضعف لاجیک رو میشه متوجه شد . لاجیک تو این پروژه برعکس Under Pressure، خیلی نتونسته تو فلو خلاق باشه و بعضی وقتا واسه ی نو آوری کردن، شل میگیره . این باعث میشه آلبوم برای شنونده، کمی خسته کننده به نظر برسه، اینم در نظر بگیریم، در تایتل ترک آلبوم یعنی Everybody خیلی کار پر تکنیکی از لاجیک ندیدیم و رسماً حاضر شد تکنیک رو به محتوا بفروشه.
تو بعضی ترک ها مثل 800-1 شاهد هستیم که لاجیک سعی میکنه نسبت به ترک های دیگه متفاوت باشه، و موفق هم میشه .
استوری تلینگ های خلاقانه و مثل همیشه وردپلی های آکروباتیک لاجیک اینجا هست، منتها کمی ساده تر و کمی هم بی جزئیات تر.
این ضعف ها توی ساختار فلو ها فقط به این پروژه منتهی نمیشه.
ما در پروژه های اخیر لاجیک مثل YSIV و COADM هم شاهد فلوی ضعیف و تکراریش هستیم، منتها از نوع فاجعه اش
⭐ Rate : 8/10
نمره ی من به این آلبوم، هفت و نیم از ده هستش.
اصولا یکم نارس بودن محتوا حس میشه، تو چندین ترک شاهد صحبت کردن ضد نژاد پرستی هستیم، ولی همون حرفای همیشگی رو داریم میشنویم . حرفای قشنگیه ولی یکم جدید تر یا خلاقانه تر، قشنگ ترش هم میکنه .
این آلبوم نه مثل Under Pressure خلاقانه و بی نظیره، و نه مثل COADM، فاجعه باره. راحت تر بگم اینه که لحظه فاجعه بار اصلا نداره . چون پروژه ای نیست که به بدی ازش یاد شه . همونطور که پروژه ای نیست که ماندگار باشه.
در هر صورت، امیدواریم لاجیک از این افت در بیاد و دیگه پروژه های ضعیف و فاجعه بار ازش نبینیم .
اگر آلبوم رو گوش ندادید، از طریق لینک زیر،اقدام کنید . https://open.spotify.com/album/1HiN2YXZcc3EjmVZ4WjfBk?si=Y14S-qRFSDyncCFW7T3yyg
