ابراهیم قاسمپور، پیشکسوت فوتبال و عضو پیشین کمیته فنی فدراسیون فوتبال، امروز از فروپاشی ساختاری و عملکرد ضعیف تیم ملی انتقاد میکند. حرفهای او، هرچند تلخ و واقعبینانه به نظر میرسد، اما از دهانی خارج میشود که خود یکی از معماران اصلی این فروپاشی بود. بهتر است یادآوری کنیم که وضعیت اسفناک فعلی، میراث همان تصمیمی است که شما و دوستانتان در کمیته فنی، در حساسترین مقطع تاریخ فوتبال ملی، گرفتید.
شما امروز از ساختار بیبرنامه و تیمِ فروپاشیده قلعهنویی حرف میزنید. اما یادتان رفته که این روند از کجا شروع شد؟ از همان لحظهای که در فاصله چند ماه تا جام جهانی ۲۰۲۲، رأی به برکناری دراگان اسکوچیچ دادید. اسکوچیچی که تیمی درهمشکسته را از مارک ویلموتس تحویل گرفته بود و با اقتدار کامل و در قامت یکی از موفقترین سرمربیان تیم ملی از نظر آماری، ایران را به جام جهانی رساند.
باید به آقای قاسمپور تبریک گفت! این فروپاشی، نه یک اتفاق، بلکه محصول مهندسیشده افکار کوتهبینانه و تصمیمات فاجعهبار امثال شما بود. شما امروز، با ژستِ دلسوزانه یک کارشناس، تیم بیشاکلهی کنونی را نقد میکنید، اما حافظه تاریخی فوتبال ما فراموش نکرده که شما خودتان از معماران اصلی این ویرانی هستید و به عنوان عضو وقت کمیته فنی فدراسیون فوتبال، رأی به برکناری دراگان اسکوچیچ دادید تا اولین مهره از دومینوی سقوط فوتبال ملی ایران را بیندازید.
شما سرمربی تیم ملی را در آستانه جام جهانی ۲۰۲۲، به دلیل «قبول نداشتن توانایی فنی و مدیریت» کنار گذاشتید! در حالی که بدون تعارف، مشکل شما توان فنی نبود؛ مشکل، ملیت اسکوچیچ بود! مشکل این بود که او «خودی» نبود و میخواستید رفیقهایتان روی نیمکت تیم ملی ببینید. اسکوچیچ هم توانایی فنی و مدیریتی خود را با قهرمان کردن تراکتور پرستاره در لیگ بیست و چهارم، مجددا ثابت کرد.
سؤال اصلی اینجاست؛ شما که هفته پیش مدعی شدید فقط هفت ماه تا جام جهانی باقی مانده و تغییر سرمربی فقط باعث بیثباتی میشود، چرا این قاعده طلایی را در فاصله چند ماه مانده به جام جهانی ۲۰۲۲، وقتی اسکوچیچ را قربانی کردید، زیر پا گذاشتید؟ آیا رفتن سرمربی خارجی باعث بیثباتی نمیشد؟ یا آن بیثباتی، در مسیر تحقق آرزوی متعصبانه شما قابل قبول بود؟
جالب است که امروز خود را دلسوز فوتبال ملی میخوانید، اما سوابق شما چیز دیگری میگوید. زمانی که از امیر قلعهنویی حمایت میکردید و میگفتید باید مثل کیروش ۸ سال به او فرصت داد، آیا آینده را همینطور تاریک میدیدید؟ آیا آن روز هم از ساختار فروپاشیده حرف میزدید، یا به دنبال محقق کردن کعبه آمال خود در انتخاب یک مربی ایرانی بودید؟
انتخاب امیر قلعهنویی به عنوان سرمربی تیم ملی، با تمام احترامی که برای او قائلیم، پیامد همان تفکرات متعصبانه و کوتهبینانه بود که تیم ملی را از یک مسیر نسبتا درست و قابل پیشرفت همراه با اسکوچیچ دور کرد و به روزهای کنونیاش رساند. شما که امروز از عدم شاکله تیم ملی نگرانید، به ما بگویید که پشت آن تصمیم ویرانگر، چه آرزویی خوابیده بود جز انتخاب یک سرمربی ایرانی؟ مگر در کاخ آرزوهای شما در سال ۱۴۰۱، گزینه دیگری جز امیر قلعهنویی وجود داشت؟ این، همان تیم «بیساختار» است که دستپخت تفکرات شماست! همان تفکری که میگوید باید مثل کیروش، ۸ سال به قلعهنویی فرصت داد، اما حالا کار تیم به جایی رسیده که بردِ حقیرانه مقابل تانزانیا را باید با چراغ قوه، پس از ۲ شکست پیاپی برابر ازبکستان و روسیه پیدا کند.
آقای قاسمپور! مشکل فوتبال ما این نیست که قلعهنویی بد کار کرده، مشکل این است که امثال شما با افکاری تاریخ مصرف گذشته که به درد موزهها میخورد، سالها در جایگاه تصمیمگیری نشستهاند. شما کسانی هستید که تیم ملی را قربانی تعصب کور و رفیقبازی کردید و حالا، ثمره آن بذر نفرتی علیه سرمربیان خارجی کاشتید را با تمام وجود تماشا کنید؛ تیمی فروپاشیده که تنها امیدش، به اشتباهات حریفان و ارسال کرنرهای بیشمار است، نه تاکتیک مشخص.
خوشبختانه شما دیگر در جایگاه تصمیمگیری نیستید، اما متأسفانه تفکرات منسوخشده و متعصبانه شما و امثال شما، امروز هم در فوتبال ما جولان میدهد و در جایگاه تصمیمگیری حاکم است. نتیجه آن این است که پس از ۵۲ سال از اولین صعود به جام جهانی، هنوز داریم درجا میزنیم. در حالی که رقبای منطقهای ما، مثل ژاپن، با برنامهریزی حرفهای و بلندمدت، برای قهرمانی در جام جهانی رؤیاپردازی میکنند، ما هنوز در چرخه معیوب مربی داخلی و خارجی و توجیه اشتباهات گذشته گیر کردهایم.
