حکم صادره از سوی دادگاه عالی اتحادیه اروپا که در آن فیفا و یوفا به زیرپا گذاشتن قوانین رقابت در این قاره محکوم شدند، تنها یک پیروزی برای بانیان طرح سوپرلیگ نیست، بلکه پیام بزرگی به دنیای فوتبال مخابره می‌کند؛ شما آزاد هستید!
۱۲۰ سال پیش، فدراسیون بین‌المللی فوتبال از سوی انجمن ملی فوتبال کشورهای ایتالیا، بلژیک، دانمارک، فرانسه، هلند، اسپانیا، سوئد و سوئیس در پاریس تأسیس شد تا یک سازمان واحد وظیفه سرپرستی و نظارت برعهده بگیرد؛ سازمانی که از انحصار برخوردار بود و همین موضوع، آن را به ورطه فساد کشاند. ۱۲۰ سال دروغ، دزدی، کلاهبرداری و دیکتاتوری، چهره فیفا را از سازمانی ورزشی به یک بنگاه فاسد مالی در نزد هواداران این رشته تبدیل کرده است.
اما حکم صادره از سوی دادگاه عالی اتحادیه اروپا، یک موضوع مهم را یادآوری کرد؛ فیفا و کنفدراسیون‌های تابعه آن در سراسر جهان، صرفا یک نهاد مدیریتی به حساب می‌آیند و مالک فوتبال نیستند. در واقع طی یک قرن گذشته، قلاده‌هایی نامرئی نظیر محرومیت، تعلیق، جریمه و...، باشگاه‌ها و بازیکنان را نسبت به ایستادگی برابر این فساد سیستماتیک بی‌تفاوت کرده بود اما حالا ماجرا فرق می‌کند.
تصور کنید اگر انحصار فیفا و سازمان‌های تابعه‌اش وجود نداشت، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ فدراسیون فوتبال هر کشور، حق این انتخاب را داشت که از بین سازمان‌های بین‌المللی مختلف، گزینه موردنظر خود برای همکاری را انتخاب کنند. در چنین شرایطی، سازمان‌ها برای جذب کشورهای مختلف با یکدیگر رقابت می‌کردند و فوتبال از تملک یک سازمان فاسد، که در این مورد فیفا است، خارج می‌شد. مخاطب حق انتخاب پیدا می‌کرد، رقابت‌های ورزشی افزایش می‌یافت و بالطبع درآمد هم بیشتر می‌شد.
برای مخاطبان جوان‌تر، فوتبال باشگاهی عربستان سعودی پدیده‌ای جدید و انتقال کریستیانو رونالدو به النصر حرکتی انقلابی به حساب می‌آید اما نباید فراموش کنیم قاره ثروتمند آسیا، سال‌هاست مشغول تزریق سرمایه به این ورزش است.
از حضور زیکو و گری لینکر در لیگ ژاپن و ستارگانی نظیر پپ گواردیولا و گابریل باتیستوتا در قطر بگیرید تا میزبانی دو جام جهانی ۲۰۰۲ و ۲۰۲۲ توسط این دو کشور، آسیا با برنامه‌ای بلند مدت خود را وارد معادلات جهانی فوتبال کرده است. معادله‌ای که حالا با داشتن لیگ عربستان به عنوان یکی از قدرتمندترین و جذاب‌ترین لیگ‌های فوتبال دنیا و تیم ملی ژاپن به عنوان وزنه‌ای قابل اتکا، حرف‌های زیادی برای گفتن سطح ملی و باشگاهی دارد.
به موارد بالا، باید تملک باشگاه‌های بزرگ اروپایی نظیر پاری سن ژرمن، منچسترسیتی، اینتر و نیوکاسل و اسپانسری باشگاه‌هایی قدرتمند نظیر رئال مادرید، میلان، آرسنال و... هم اضافه کرد.
در روزهایی که شنیده می‌شود عربستان قصد دارد سرمایه‌ای ۴۰ میلیارد دلاری به فوتبال تزریق کند و کشورهای ثروتمند دیگری نظیر امارات متحده عربی، کویت، بحرین و البته قطر قصد دارند فرمول سعودی‌ها را تکرار کنند، فیفا میزبانی جام جهانی ۲۰۳۴ را به عربستان اهدا می‌کند.
بیاید قطعات پازل را کنار هم بگذاریم. تصور کنید این دلارها به جای خرج شدن جهت آماده‌سازی برای جام جهانی ۲۰۳۴، صرف تشکیل سازمان جدید برای جایگزینی فیفا و به راه انداختن یک تورنمنت جهانی جدید می‌شد. کشورهای ذکر شده از قدرت مالی بسیار بیشتری نسبت به بنیان‌گذاران فیفا برخوردارند و در شرایطی که اینفانتینو و هم‌دستانش هر روز به دنبال راه جدیدی برای کسب درآمد هستند، خرید ۲۱۱ عضو فیفا توسط سازمان جدیدی که احتمالا عربستان پایه‌گذار آن خواهد بود، به هیچ عنوان مشکل‌ساز نیست.
سیستم سوپرلیگی که فلورنتینو پرز و دوستانش قصد راه‌اندازی آن را دارند محکوم به شکست است اما راه را برای اتفاقاتی بزرگ باز می‌کند. اتفاقات بزرگی که یکی از پیامدهای آن می‌تواند جایگزینی فیفا با یک سازمان جدید و ثروتمند باشد، سازمانی که هیچ بعید نیست با همکاری کشورهای آسیایی پایه‌گذاری شود و نظم نوین فوتبال را به راه بیاندازد.
