منبع: Chat GPT4.o
موش‌های ماده BALB/c با سن ۴ تا ۶ هفته به طور معمول در آزمایش‌های ایمن‌سازی و دیگر تحقیقات زیست‌پزشکی به کار می‌روند، به دلایل مرتبط با ویژگی‌های ژنتیکی، بیولوژیکی، و عملی آنها:
موش‌های BALB/c یک نژاد خالص هستند، به این معنا که از نظر ژنتیکی یکنواخت‌اند. این موضوع تغییرپذیری ژنتیکی را کاهش می‌دهد و نتایج تجربی را ثابت‌تر و قابل تکرار می‌کند.
پاسخ ایمنی Th2: موش‌های BALB/c تمایل دارند که یک پاسخ ایمنی Th2 داشته باشند، که برای مطالعه انواع خاصی از عفونت‌ها، آلرژی‌ها و پاسخ‌های ایمنی مفید است. این تمایل به سمت Th2 آنها را به ویژه برای مطالعات ایمنی‌شناسی، شامل توسعه واکسن و تحقیق در مورد آلرژی، مفید می‌سازد (در مقابل نژاد C57BL/6 که در آن پاسخ ایمنی Th1 غالب است).
موش‌های ۴ تا ۶ هفته‌ای: موش‌های با این سن به عنوان جوان بالغ در نظر گرفته می‌شوند. آنها دارای سیستم ایمنی بالغی هستند که می‌تواند به خوبی به ایمن‌سازی پاسخ دهد، در عین حال هنوز به اندازه کافی جوان هستند تا از مشکلات سلامتی مرتبط با سن در امان باشند. این محدوده سنی تعادل بهینه‌ای برای مطالعه پاسخ‌های ایمنی فراهم می‌کند.
موش‌های ماده: موش‌های ماده در مطالعات ایمن‌سازی به دلایل متعددی اغلب ترجیح داده می‌شوند:
مدل به خوبی شناخته شده: موش‌های BALB/c یکی از نژادهایی هستند که به طور گسترده در تحقیقات ایمنی‌شناسی و سرطان استفاده می‌شوند. حجم زیادی از داده‌های زمینه‌ای و پروتکل‌های تثبیت شده وجود دارد که به طراحی و تفسیر نتایج تجربی کمک می‌کند.
دسترسی و هزینه: موش‌های BALB/c به راحتی در دسترس هستند و نسبت به نژادهای دیگر نسبتاً ارزان‌تر هستند، که آنها را به یک انتخاب عملی برای بسیاری از آزمایشگاه‌ها تبدیل می‌کند.
استفاده از موش‌های ماده BALB/c با سن ۴ تا ۶ هفته در آزمایش‌های ایمن‌سازی، ترکیبی از یکنواختی ژنتیکی، پاسخ‌های ایمنی قابل پیش‌بینی، مزایای عملی در نگهداری و هزینه اثربخشی را ارائه می‌دهد. این عوامل آنها را به مدلی ایده‌آل برای مطالعه مکانیسم‌های ایمنی، کارایی واکسن و دیگر پدیده‌های ایمنی‌شناسی تبدیل می‌کند.
