ببینید رفقا این سوال درباره روزه رمضان که از عبادات واجب است جای پرسش ندارد ...
چون در روایات فرمودند که اگر حال عبادت ندارید به "واجبات" اکتفا کنید و روزه هم واجبه نه مستحب که اگه حال نداشتید انجام ندید.
چرا که امام علی علیه السلام می‌فرمایند :
(برای دلها اقبال و ادبار" پشت کردن" است پس وقتی دلت اقبال کرد به نوافل بپردازید و هنگامی که پشت کرد تنها به واجبات اکتفا کنید.)
۱ اساساً وجود هر نوع بی حالی در انجام عبادت را نمی توان دلیل ترک عبادت قرار داد و در برخی از برنامه های معقول عبادی که انسان برای مدت نسبتاً طولانی به اجرای آنها مبادرت می‌ورزد نباید به دلیل ادباردل آن برنامه را ترک کند. اکتفا کردن به واجبات و ترک عبادات مستحبی در حالت ادبار مربوط به برنامه‌های نمی‌شود که با یک تصمیم گیری و درایت برای مدت طولانی برنامه ریزی شده اند. همچنان که می‌فرمایند احب الاعمال إلی الله عز و جل ما داوم علیه العبد و ان قلّ. وقتی ما را به دوام در عبادت هر چند اندک توصیه می کنند حتما حساب ادبار را هم کرده اند.
۲ امکان برطرف کردن ادبار قلب، با تفکر و آگاهی از فواید عبادت، هم میتونه انگیزه و نشاط ما رو زیاد کنه...
۳ عامل بسیاری از ادبار ها و راه برطرف کردن آن معاصی و غفلت‌های ما و یا توجه های بیش از اندازه است که به امور دنیایی داریم که حتماً باید با استغفار به برطرف کردن آن ادبار بپردازیم و این خود یک تکلیف معنوی است نه اینکه انسان تا ادبار را مشاهده کرد فرار را بر قرار ترجیح داده و دیگر بر سجاده عبادت قرار نیابد. همانطور که پیامبر اسلام صل الله علیه و آله هم برای برطرف کردن غباری که روی قلبشان می‌نشست روزی ۱۰۰ مرتبه استغفار می‌نمودند.
