هنر عکاسی هنر برجسته ای است که میتوان با آن به هر مفهومی نفوذ کرد و با قدرت بصری دنیایی را دگرگون ساخت. گاهی نیز میتوان چشم جهانیان شد و هر آن چیزی که در خیابان ها در بین مردم جریان دارد و در آنی رخ میدهد ثبت کرد.
عکاسی خیابانی (Street Photography) یکی از محبوب ترین و فربه ترین ژانرهای عکاسی هنری و حرفه ای است. تعریف عکاسی خیابانی را میتوان هنر عکاسی از زندگی روزمره افراد دانست. اگر به تعریف عکاسی خیابانی توجه کنید، متوجه می‌شوید تعداد عکاسانی که می‌توانند در گروه عکاسی خیابانی قرار بگیرند، به گستردگی افرادی است که دوربین یا حداقل وسیله تصویر برداری (دوربین موبایل) دارند. همین موضوع کمک کرده تا عکاسی خیابانی به یک ژانر تخصصی از دیدگاه خیلی از عکاسان تبدیل شود.
خیلی از افراد عادی که عکاسی را به صورت حرفه ای انجام نمی دهند عکس هایی جذاب از فضا های عمومی منتشر می کنند که می تواند نظر عکاسان حرفه ای را به خود جلب کند. البته این نکته را باید در نظر داشت که همه ما در شبکه های اجتماعی تعداد زیادی عکس را دیده ایم که به نظرمان در این سبک جای می‌گیرند اما شاید اینطور نباشد و لزوما هر عکسی که در خیابان گرفته می شود نمی تواند در این ژانر قرار داده شود باید قوانین ترکیب بندی و زاویه ها و .. نیز رعایت شوند تا آن تصویر را بتوان در این گروه دسته بندی کرد. فراموش نکنید که عکاسی خیابانی باید داستانی را بیان کند یا پیامی را برساند.
شاید این نوع عکاسی شبیه عکاسی حیات وحش و ورزشی است و شما باید هر لحظه دوربینتان را آماده نگه داشته باشید تا لحظه ها را شکار کنید. شهر با کوچه ها و خیابان هایش، با آمد و شد مردم و اهالی آن، با داستان های متنوع، با رفتارهای اجتماعی قابل تحلیل و .. قلمرو جذاب و وسوسه انگیز عکاسان حرفه ای و آماتور بسیاری است. یک عکس خیابانی باید یک لحظه واقعی و غیر ساختگی باشد. البته شاید درک مفهوم خود این کلمه کمی سخت و دشوار باشد؛ برای مثال برای اینکه عکسی به عنوان یک عکس خیابانی در نظر گرفته شود، لزومی ندارد که حتما شخصی در تصویر باشد فقط کافیست تصویری جذاب و تامل برانگیز که دخالتی در تشکیل آن نباشد (واقعی باشد) را ثبت کنید.
محل اجتماعات شهری، مردم، بازارها، میدان ها، خیابان ها، محلات، پارک ها، تجمعات مردمی، عناصر شهرسازی، حرفه ها و مشاغل، هنرهای خیابانی، بازی ها و تفریحات ملی، کودک و پیر و جوان و .. در حوزه عکس های مرتبط قرار دارند و همچنین موارد متنوعی از ثبت تاریخی، معضلات شهری، انتقادات سیاسی و اجتماعی، جهان بینی فلسفی، مردم شناسی و خیلی عناوین دیگر تا نکته سنجی ها و شوخی های تصویری عامیانه و طنز در موضوعات عکس های خیابانی مطرح می شوند.در واقع همه مظاهر زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی شهری می توانند موضوع عکس های خیابانی باشند.
از نگاه شیوه های هنری عکس های خیابانی طیف وسیعی از فرمالیسم و رئالیسم تا سورئال و از تجربه های آوانگارد تا نزدیکترین سلیقه های عامیانه را در بر می گیرد این بدان معنی میباشد که روزمرگی های موضوعی عکاسی خیابانی، الزاماً معادل روزمرگی در عکاسی و نگاه عکاسانه نیست. ارتباط زندگی روزمره مردم با محیط و عناصر محیطی، روابط انسانی، پرتره های مردم شناسی و اجتماعی از مردم کوچه و بازار٫ مردمی که نه هنرپیشه معروفی هستند و نه سیاستمدار شناخته شده ای٫ یکی از علاقه مندی های عکاسان خیابانی است. مردمی که هویت فردی آن ها در عکس های خیابانی در بطن گروه طبقاتی مرجعی است که آن را نمایندگی می کنند. عکاسی خیابانی در کوچه و خیابان های شهر عکاسی می کند و عکس خیابانی به همان موضوعاتی می پردازد که در سطح و لایه بیرونی و قابل رویت شهر اتفاق می افتد.اما همانطور که گفته شد نباید تمام عکسایی که این ویژگی را دارند در این دسته قرار داد.
ادامه این مقاله را در مجله کنار بخوانید:
