«زندگی رنج است.»

زندگی، اکثر اوقات به شکل گریزناپذیری سخت است و فرقی هم نمی­کند که «کی هستی؟» و در «کجا بسر می­بری؟» همواره باید با سختی­های زندگی سردچار باشی، رنج جز جدایی ناپذیر زندگی­ست. سختی­ها از شکلی به شکل دیگر تبدیل می­شوند؛ ولی هیچ­گاه نابود نمی شود. چیزی را که یک شهزاده هندی بنام سیدارتا یا همان «بودا» قرن­ها پیش از میلاد مسیح نیز گفت «زندگی رنج است.»

شاید هر آئین و فیلسوف و یا دانشمندی دیدگاه­های متفاوتی راجع به زندگی داشته باشند، طوریکه سقراط زندگی را «یک امتحان» مارکس «فکر و اندیشه» راسل «میدان مبارزه» ارسطو «عقل و خردمندی»، گاندی «محبت و عشق»، انشتاین «معرفت و شناسایی» فروید «مرگ» و کافکا زندگی را «یک آغاز» می­داند؛ اما چیزی که در زندگی همه انسان­ها به انحای مختلف وجود دارد «رنج» است.

اما در کنار این، پدیده­های نیز هستند که این رنج را قابل تحمل می­سازد، مثلا خانواده، هنر، کتاب، رفیق، سفر و... خانواده در کنار تمام پلیدی­ها و نابسامانی ­های این روزگار فقط یک کلمه نیست، بلکه کوهی­ست از آرامش و امنیت. شاید این را وقتی درک می­کنید که از خانواده دور شوید و پشت تان به هیچی گرم نباشد، آن وقت فقط و فقط خانواده است و شاید هم بعضی رفقا.

داشتن رفیق هم می­تواند برای تحمل رنج­های زندگی کمک کند؛ اما در دنیای که معیارهای رفاقت به شکل عجیبی دگرگون شده، پیداکردن رفیق خوب سخت است؛ ولی اگر شما خود تان خوب باشید، بزودی آدم­های خوبی اطراف تان جمع خواهد شد.

در زندگی­ اگر رنج هست، طناب­های رهایی از این رنج نیز هست، و من همیشه مدیون این سه طناب «خانواده، رفیق و کتاب» بوده ام و خواهم