تاریخ هوانوردی به نقل از خلبان مشاور فقط تاریخ مهندسی هوافضا نیست، که سیر هوانوردی را از اولین ماشین‌های پرنده، از دوچرخه‌های بالدار گرفته تا هواپیماهای پیشرفته امروزی با اتاق‌خواب‌ها و استخرها توصیف می‌کند. تاریخچه هوانوردی همچنین شامل صفحات جذابی در مورد تکامل و ماموریت خلبانان است. اولین خطوط هوایی تجاری با هواپیماهای پستی خدمات رسانی می کردند که تنها چند صندلی برای مسافران بی پروا داشتند.
در روزهای اول پرواز، خلبانان به طور کامل به لباس‌ها توجه نکردند - با تأسف مافوق زمینی خود. این یک تلاش هماهنگ برای شورش نبود. خلبانان به سادگی ایده های بهتری در مورد آنچه در هوا بهتر عمل می کند داشتند. قبل از دهه 1930، خلبانان لباس هایی می پوشیدند که برگرفته از سنت نظامی ایجاد شده در طول جنگ جهانی اول بود. خلبانان نظامی لباس های بسیار کاربردی و راحت می پوشیدند که شامل موارد زیر بود:
چنین لباسی به سرعت توسط خلبانان نظامی سابق که در زمان صلح در حمل و نقل هوایی پست و محموله کار می کردند در بخش هوانوردی غیرنظامی به کار گرفته شد.
اولین یونیفرم استاندارد شده خلبانی در سال 1931 ظاهر شد که توسط Pan Am معرفی شد.
همه چیز در سال 1931 شروع به تغییر کرد، زمانی که Pan Am مسیرهای آمریکای جنوبی را با استفاده از قایق های پرنده Sikorsky S-38 و S-40 افتتاح کرد. بعداً، در سال 1939، آنها اجازه شروع یک سرویس مسافربری هفتگی فراآتلانتیک بین ایالات متحده و بریتانیا را دادند.
بنابراین، شرکت تصمیم گرفت از جنبه نظامی فاصله بگیرد و خلبانان خط را لباسی شبیه به لباس نیروی دریایی بپوشاند. بنابراین، به خلبان‌ها شلوارهای مشکی، ژاکت‌های مشکی با سرآستین‌های بافته شده روی آستین‌های پایینی و کلاه خلبانی با رنگ سفید، با نشان طلایی یا نقره‌ای که نشان‌دهنده نام شرکت هواپیمایی بود، به خلبانان پیشنهاد شد. ، یا لوگو.
موفقیت Pan Am در دهه 1930 و گسترش آن در دهه 1950 منجر به تأسیس یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین خطوط هوایی در سطح جهانی شد. بسیاری از اپراتورهای دیگر که می خواستند موفقیت پان ام را تقلید کنند، ظاهر زیبای لباس خلبانی را برای خدمه خود به کار گرفتند.
بیشتر خدمه بر اساس ریت خلبانی شامل یک خلبان فرمانده (همچنین به عنوان کاپیتان) و یک کمک خلبان (همچنین به عنوان افسر اول شناخته می شود) هستند.
یکپارچه‌سازی سیستم‌ها و کاهش حجم کار، نیاز به خدمه اضافی (همچنین به عنوان "ACM" شناخته می‌شود)، مانند مهندس پرواز، ناوبر یا اپراتور رادیویی را از بین برده است.
با این حال، از آنجا که برخی از هواپیماهای قدیمی هنوز برای حمل و نقل استفاده می شوند، چنین خدمه مختلط هنوز وجود دارند.
کاپشن خلبانی هر خدمه باید با نشان هایی که نشان دهنده وظایف او در هواپیما باشد تزئین شود.
کاپیتان چهار خط بر روی شانه های خود و چهار راه راه بر روی بازوهای بلیزر خود دارد.
افسر اول سه راه راه روی بالشتک ها و بازوهای کت بلیزر دارد. در برخی از خطوط هوایی، برای مثال رایان ایر، یک افسر اول با تجربه کمتر تنها دو خط راه دارد.
اعضای اضافی خدمه (ACM) دارای دو نوار روی پدهای شانه و بازوهای بلیزر هستند.
دانش‌آموزان یا کسانی که در حال تمرین هستند، نواری روی بالشتک‌ها و بازوهای کت بلیزر دارند.
خلبانان همچنین نشانی را که نشان دهنده صلاحیت و سابقه پروازی آنهاست، بر روی خود دارند. رنگ با رنگ بند آستین مطابقت دارد و نشان می تواند یک سوزن فلزی یا یک تکه دوزی باشد. به طور کلی، نشان دارای آرم شرکت هواپیمایی در مرکز است.
خلبانان خطوط هوایی ایالات متحده به عنوان نشان خود یک ستاره دارند که در یک تاج گل در بالا قرار دارد. این خودرو شبیه به خلبانان نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) است. یک افسر اول فقط یک ستاره دارد، شبیه به یک خلبان ارشد USAF.
در طول سال ها، لباس خلبانان تغییر چندانی در لباس مهمانداران هواپیما ایجاد نکرده است. آنها به همان اندازه ظریف و هوشیار باقی ماندند و چشمان اطرافیان را به خود جلب کردند.
https://en.airlinestravel.ro/fashion-aviation-istoria-uniformei-pilotilor.html
