تصفیه آب

قسمت اول

موضوع مقاله:تصفیه آب

تصفیه آب ، فرآیندی که طی آن ترکیبات شیمیایی نامطلوب ، مواد آلی و معدنی و آلاینده های بیولوژیکی از آب حذف می شوند .

یکی از اهداف اصلی تصفیه آب، تامین آب آشامیدنی تمیز است.

تصفیه آب همچنین نیازهای کاربردهای پزشکی، دارویی، شیمیایی و صنعتی را برای آب تمیز و آشامیدنی برآورده می کند

در تصفیه آب غلظت آلاینده هایی مانند ذرات معلق، انگل ها، باکتری ها ، جلبک ها ، ویروس ها و قارچ ها را کاهش می دهد

. تصفیه آب در مقیاس های بزرگ (مثلاً برای کل شهر) تا کوچک (مثلاً برای یک خانواده) انجام می شود.

اکثر جوامع به منابع آب طبیعی به عنوان منابع جذبی برای تصفیه آب و برای استفاده روزمره متکی هستند. به طور کلی، این منابع را می توان به عنوان آب های زیرزمینی یا سطحی طبقه بندی کرد و معمولاً شامل سفره های زیرزمینی ، نهرها ، رودخانه ها و دریاچه ها می شود . با پیشرفت های تکنولوژیکی اخیر، اقیانوس ها و دریاهای آب شور نیز به عنوان منابع آب جایگزین برای آشامیدن و مصارف خانگی مورد استفاده قرار گرفته اند.

تعیین کیفیت آب

شواهد تاریخی نشان می دهد که تصفیه آب توسط تمدن های باستانی به رسمیت شناخته شده و انجام می شده است. درمان‌های اولیه برای تصفیه آب در نوشته‌های یونانی و سانسکریت ثبت شده است و مصری‌ها از 1500 سال قبل از میلاد از زاج برای تصفیه آب استفاده می‌کردند .

در دوران مدرن، کیفیت تصفیه آب معمولاً توسط سازمان‌های دولتی تعیین می‌شود

. استانداردهای دولتی چه به صورت محلی، چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی، معمولاً حداکثر غلظت آلاینده‌های مضر را تعیین می‌کنند که می‌تواند در آب سالم مجاز باشد

. از آنجایی که بررسی کیفیت آب بر اساس ظاهر تقریباً غیرممکن است، فرآیندهای متعددی مانند آنالیزهای فیزیکی، شیمیایی یا بیولوژیکی برای آزمایش سطوح آلودگی ایجاد شده است.

سطوح مواد شیمیایی آلی و معدنی مانند کلرید، مس ، منگنز ، سولفات ها و روی ، پاتوژن های میکروبی، مواد رادیواکتیو و جامدات محلول و معلق و همچنین pHبو، رنگ و طعم، برخی از پارامترهای رایجی هستند که برای ارزیابی کیفیت آب و سطوح آلودگی آنالیز می شوند.

روش‌های معمولی خانگی مانند جوشاندن آب یا استفاده از فیلتر کربن فعال می‌تواند برخی از آلاینده‌های آب را حذف کند. اگرچه این روش‌ها به دلیل استفاده گسترده و کم هزینه محبوب هستند، اما اغلب آلاینده‌های خطرناک‌تر را حذف نمی‌کنند. مثلاً آب چشمه طبیعی ازچاه‌های آرتزین از نظر تاریخی برای همه اهداف عملی تمیز تلقی می‌شدند، اما در دهه اول قرن بیست و یکم به دلیل نگرانی‌ها در مورد آفت‌کش‌ها ، کودها و سایر مواد شیمیایی از سطح ورودی به چاه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه، چاه‌های آرتزین تحت درمان و آزمایش‌هایی قرار گرفتند، از جمله آزمایش‌هایی برای انگل بود. که نشان دهنده وجود بیماری در این نوع چاه ها بود

(چاه ارتزین : گونه‌ای چاه (ساخته انسان) است که یک جریان آب دائمی را تأمین می‌کند. در چاه آرتزین، آب با فشار مربوط به موازنه آب‌های ساکن (فشار هیدروستاتیک) مجبور به بالا آمدن از دهانه چاه می‌شود بدون اینکه نیاز به وارد آوردن نیرویی دیگر باشد. این فشار به علت مخرج چاه است که در عمقی زیر سطح منبع آب قرار دارد (سطح پیزومتریک)

عمق چاه‌های آرتزین متفاوت است. گروهی از این چاه‌ها تنها چند متر عمق دارند اما ژرفای پاره‌ای از آن‌ها به صدها متر می‌رسد. چاه‌های آرتزین به ویژه برای آبیاری مناطق نیمه خشک مانند دشت‌های بزرگ ایالات متحده آمریکا و قسمت‌هایی از استرالیا با ارزش هستند.

هرگاه ارتفاع آب در داخل چاه بالاتر از سطح لایه آبدار اطراف آن باشد یا تحت فشار از چاه بیرون بریزد چاه آرتزین گویند.)

منبع www.waterfmily.ir