دیشب که بچه ها خونه نبودند فرصتی دست داد تا نقبی بزنم به زیرخاکی ها و خیلی اتفاقی فیلم دوردستهام زمان جوانی و نوجوانی بیرون آمد برای تماشا : ... "سرب"
اگر مرحوم حاتمی سعدی و خاچیکیان هیچکاک سینمای ایران است مسعود کیمیایی با اختلاف سینمای ایران است !
سرب با آن موسیقی مسحور کننده گیتی پاشایی هنوز بخشی از شخصیت قیصر و سید رسول و رضا موتوری را چون دستش به بهروز وثوقی نمی رسد ؛ می خواهد با هادی اسلامی کتک خورده عاصی فریاد بزند .
انصافا اکت ها معرکه است ؛
نگاهی به قرارداد ۱۹۴۸ ، بازی مرحوم اسلامی در نقش خبرنگار عاشقی که زن موبورش را کشته و مرید محمد مسعود است ،
مصدق گویی و ملی نگاری اش در عهد کمیته و شلاق نوبر است ،
آن همه ریز بینی در طراحی صحنه و لباس و آکسسوار و در نگارش فیلم نامه ای با دستمایه غیرت برادرانه که رنگ سیاست بین الملل و اتفاقات روز تاریخ ایران را هم دارد.
آن همه وسواس برای چشاندن طعم دیالوگ های فیلمفارسی ..جور کردن همه اش کنار هم فقط کار خود عالی جنابش است
سینمای کیمیایی هنوز هم با سرب نفس می کشد!
و بهترین دیالوگ اش :
مرد باس گریه ام بلد باشه !
و نکته ای دارد که هر دفعه فیلم را دیدم تکانم داد :
اینا که میگن بیاین زیر کوه صیون(صیهون)
اینا از همه پرونده دارند
اینها همونان!
یهودی آلمانی ان
این اطلاعات رو از فاشیست ها گرفتند!!
