● پس از ۴۰ سال نقش‌آفرینی ایران به‌عنوان «آدم‌بده» در ساختار قدرت جهانی، با تغییرات عمیق این ساختار در سال‌های اخیر، روابط ایران و آمریکا به نقطه عطف خود رسیده است. بازی‌گران جهانی می‌دانند وقت آن رسیده که یا ایران به کشوری «عادی» در ساختارهای مالی و سیاسی جهان تبدیل شود، یا با آمریکا وارد «جنگ» شود. و چون در میان شبکه‌های قدرت جهانی، جز بخشی از یک شبکه، کسی جنگ نمی‌خواهد، همه نگران نفوذ آن‌ها در کاخ ریاست‌جمهوری آمریکا هستند.
قبل از این ماجرای پهپاد و در اوج مناقشه بر سر نفت‌کش‌های دریای عمان، یک سناتور آمریکایی با نگرانی گفته بود پومپئو و بولتون، ترامپ را طوری «توی قوطی» کرده‌اند که واقعیت را درباره ایران نمی‌بیند. سندرز هم توییت کرد ترامپ در «دنیای موازی» سیر می‌کند. هر ۲ تعبیر «توی قوطی» و «دنیای موازی» به پدیده‌ای اشاره می‌کنند که در آن، فردی که در مرکز قدرت و تصمیم‌گیری است، با مدیریت و دست‌کاری ذهنی توسط اطرافیان نزدیک، ناخواسته به ابزار دست آنان تبدیل می‌شود.
●●● در میان شبکه‌های قدرت جهانی، جز بخشی از یک شبکه، کسی جنگ نمی‌خواهد، بنابراین همه نگران نفوذ آن‌ها در کاخ ریاست‌جمهوری آمریکا هستند ●●●
اما خویشتن‌داری رئیس‌جمهور آمریکا و مدیریت افکار عمومی در موضوع پاسخ‌گویی به سرنگونی پهپاد آمریکایی توسط سپاه، نشان می‌دهد او، دست‌کم تا این‌جا، هنوز بر اوضاع مسلط است. ترامپ از لحظه‌ای که فشار برای درگیری نظامی «تصادفی» بین ایران و آمریکا زیاد شد، چیزی که آبه هم نسبت به آن هشدار داد، با اطرافیان جنگ‌طلب خود هم‌راهی کرد، ولی در بزنگاه آخر ناگهان دکمه توقف عملیات را فشار داد. و البته با لذتی فراوان کل ماجرا را در توییتر روایت کرد: «دیشب مسلح کرده و آماده شلیک بودیم که ۳ سایت موشکی ایران را بزنیم. پرسیدم چند نفر می‌میرند. یکی از ژنرال‌ها پاسخ داد: ۱۵۰ نفر، قربان! ۱۰ دقیقه قبل از شلیک، عملیات را متوقف کردم!» روز بعد رئیس‌جمهور روسیه در برنامه پرسش‌وپاسخ زنده در تلویزیون حاضر شد و با تندی و صراحت کم‌سابقه‌ای با هرگونه اقدام نظامی آمریکا و حتی هرگونه تحریم آمریکا علیه ایران ابراز مخالفت کرد.
بعد از همه این اتفاقات نفس‌گیر می‌توان گفت:
●●●
افتادن صاحبان قدرت و ثروت «توی قوطی» یا به «دنیای موازی»، پدیده‌ای بسیار بسیار آشنا ست. دوروبر خود را نگاه کنید؛ نمونه‌هایی از آن را به‌راحتی می‌توانید بیابید: حتی در اداره یک شرکت کوچک خصوصی یا ساختار مدیریت یک خانواده، تا قدرت‌مندترین و ثروت‌مندترین نهادها. شناخت و درک این پدیده، کلید تحلیل بسیاری از اتفاقات بزرگ و مهم سیاسی تاریخ است! فهم دنیای #پساحقیقت نیز بدون آن ممکن نیست. در ۲ سال گذشته بارها درباره آن نوشته‌ام و آن را «فناوری منشی‌گری» نامیده‌ام.
●●● افتادن صاحبان قدرت و ثروت «توی قوطی» یا به «دنیای موازی»، پدیده‌ای بسیار آشنا ست که من آن را «فناوری منشی‌گری» نامیده‌ام. فهم دنیای #پساحقیقت بدون آن ممکن نیست ●●●
یکی به سناتورهای آمریکایی، کینگ و سندرز محبوب، بگوید تعبیر دقیق‌تر «دنیای موازی» و «توی قوطی» که می‌ترسند ترامپ در آن بیفتد همان «فناوری منشی‌گری» خودمان است. و تازه اگر فکر می‌کنند ته‌ش را دیده‌اند یک تُک پا بیایند ایران و نقاره زدن دفتر و مشاوران رئیس‌جمهور ما را روی سبیل او ببینند. بله؛ ضرب‌المثل معروف «پول بده و روی سبیل شاه نقاره بزن» به همین «فناوری منشی‌گری» از زاویه «اقتصاد سیاسی» اشاره می‌کند!
چه حکیم بوده‌ایم در تاریخ و فراموش کرده‌ایم!●
| #پساحقیقت |
