Ali QANAVATI
Ali QANAVATI
خواندن ۲ دقیقه·۵ سال پیش

«هیچ‌کس» دست‌هاشو مشت نکرده!

در مقایسه با اثر مشابه خودش «یه روز خوب می‌آد»، هیچ‌کس این بار نمره قبولی نمی‌گیرد
در مقایسه با اثر مشابه خودش «یه روز خوب می‌آد»، هیچ‌کس این بار نمره قبولی نمی‌گیرد


#سروش_هیچ‌کس شاید مهم‌ترین چهره موسیقی اعتراضی امروز است. اثر آخر او «دستاشو مشت کرده» سندی تکان‌دهنده و ماندگار از وضعیت کشور و فجایع روزهای اخیر است. اما در این فضای شوک و سوگ ملی که انتظار بیش‌تری از هنر-رسانه موسیقی می‌رود، «هیچ‌کس» نمره قبولی نمی‌گیرد.

از موسیقی اعتراضی در این فضا که هنوز خون روی سنگ‌فرش‌ها خشک نشده چه انتظاری داریم؟ انتظار نداریم حتما مثل روزهای پس از پایان اعتراضات ۸۸ برایمان از «یه روز خوب می‌آد» بگوید. اما انتظار داریم چیزی بیش از آن که خودمان دیده و با گوشت و پوست و خون‌مان لمس کرده‌ایم بگوید.

این‌روزها، جز معدودی زالوی خون‌خوار خرکیف از #فتنه_بنزین_و_اینترنت (مثل بعل‌الذباب‌های #تتراپوس که پیش از این در توییتر معرفی کرده‌ام)، دست‌های همه ما از خشم مشت شده است، «هیچ‌کس» حرف تازه‌ای نمی‌گوید.

به زبان #تحلیل_رسانه، موسیقی اعتراضی در عین‌حال که حق ندارد خبرخوری کند، اگر به تکرار خبری که همه می‌دانیم بسنده کند بی‌ارزش است.

به زبان #روان‌شناسی_اجتماعی، موسیقی اعتراضی به‌عنوان زبان یک ملت، حق ندارد و نباید ما را در کام اژدهای «ترس و فلج عمومی» بیندازد. #سروش_هیچ‌کس اگر نمی‌تواند مثل ۸۸ از امید بخواند قابل درک است، اما حق ندارد ما را مجبور کند «آیه‌ی یأسو با صوت» بخونیم!

«هیچ‌کس» از مادری که مراقب است خون فرزندش هدر نرود نمی‌گوید.
«هیچ‌کس» از پدری که با گلوله‌ای در بدن باید به فکر نان باشد نمی‌گوید.
«هیچ‌کس» این‌بار از تناقض‌های سخت و واقعی پس از سوگ بزرگ نمی‌گوید.
«هیچ‌کس» تصویر لختی را که خودمان دیده‌ایم فریاد می‌زند.
هه! خودمان دیده‌ایم که!

●●●

در شورای تیتر هر روزنامه، هر روز از هم می‌پرسند تیتر فردا را «خبری» بزنیم یا «تحلیلی»؟ یعنی اگر مردم خبر را در تلویزیون و گوشی‌هایشان دیده‌اند، تکرار آن در رسانه حشو و بی‌ارزش است؛ مگر چیزی از جنس تحلیل و توضیح در دل آن جاساز کنیم.

چرا «هیچ‌کس» این‌بار نمی‌تواند رسانه باشد؟ شاید به این دلیل که ۸۸ او در ایران بود و «یه روز خوب می‌آد» را وقتی هوای خون‌آلود این‌جا را تنفس می‌کرد سرود و خواند.
اما امروز در لندن نشسته و «دستاشو مشت کرده» را از فرسنگ‌ها دورتر و با دوپینگ خون مصنوعی سروده و خوانده!

هیچ‌کس نمی‌تواند «هیچ‌کس» را برای دوری از وطن سرزنش کند، اما وقتی اهل رسانه از ایران می‌روند، چیزی از جنس صدا، که نجات می‌دهد، از گلوی ملتی درمی‌آورند و چیزی از جنس بغض، که خفه می‌کند، در آن می‌کارند.

فراری دادن امثال «هیچ‌کس» حتی بیش از این حرف‌ش که می‌گوید «پشیزی واسه ملت خرج نمی‌شه»، اثبات می‌کند که «انگار وطن مستعمره‌س»!

#بی‌رسانه_وای_بر_ما



| #پساحقیقت | #رسانه‌شناسی |

| خردخواهی | یادداشت‌های علی قنواتی | تلگرام | توییتر |

رسانه‌شناسیموسیقیسروش هیچکسپساحقیقتاعتراض
در جست‌وجوی «خِرَد»؛ با چراغ «رسانه»
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید