تتو یا خالکوبی یکی از هنرهای قدیمی است که در طول سال‌ها، جایگاه خاصی در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف به دست آورده است. اما در کشورهایی مانند ایران، تتو زدن نه‌تنها یک انتخاب هنری یا زیبایی نیست، بلکه موضوعی مرتبط با جرم و قانون است. در این مقاله به بررسی جرم تتو زدن، قوانین مرتبط با آن و تأثیرات آن بر جامعه خواهیم پرداخت.
جرم تتو زدن
در ایران، تتو زدن به‌عنوان یک موضوع جنجالی تلقی می‌شود. از دیدگاه قانونی، تتو در برخی شرایط می‌تواند به‌عنوان جرم تلقی شود، به‌ویژه زمانی که با مسائل اخلاقی، اجتماعی یا دینی در تضاد باشد. هرچند تتو زدن به طور مشخص در قانون ایران جرم‌انگاری نشده، اما در بسیاری از مواقع، به دلایل مختلفی مانند ترویج فساد یا جلب‌توجه ناپسند، می‌تواند با مجازات‌هایی همراه باشد.
مجازات تتو و خالکوبی
آیا تتو زدن به‌خودی‌خود جرم است؟
در حال حاضر، قانون مشخصی که تتو زدن را به‌عنوان جرم مستقیم تعریف کند، در قوانین ایران وجود ندارد. تتو زدن به‌خودی‌خود به‌عنوان یک هنر و ابراز شخصی شناخته می‌شود و در بسیاری از کشورها قانونی است. بااین‌حال، برخی موارد در ایران تحت‌تأثیر جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی قرار دارند و ممکن است برخوردهایی صورت گیرد که بیشتر جنبه اخلاقی یا فرهنگی داشته باشد تا قانونی.
در همین راستا ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مقرر می‌دارد:
هر کس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (74) ضربه شلاق محکوم می‌گردد و درصورتی‌که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی‌باشد؛ ولی عفت عمومی را جریحه‌دار نماید فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (74) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
نظریه مشورتی تاتو
نظریه شماره ۸۰۴/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۴/۰۵ اداره کل حقوقی قوه قضایی
استعلام: آیا خالکوبی و یا تاتو اساساً جرم است یا خیر؟ در صورت منفی بودن پاسخ چنانچه این اقدامات ظاهر اشخاص نمایان و واجد تصاویر مبتذل یا مستهجن یا بر خلاف حسنه و عفت عمومی باشد مشمول مقررات ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی است یا نه.
پاسخ:
اولاً: صرف خالکوبی در فقه امامیه حرام نیست، لیکن بنا بر فتوای اکثر فقهای معاصر، چنانچه موضوع خالکوبی عکس‌های مستهجن در مرئی و منظر دیگران یا اسامی که لمس آن بدون وضو یا غسل اشکال دارد باشد، حرام است. ثانیاً: خالکوبی در قوانین جزایی جرم شناخته نشده است، مع‌الوصف درصورتی‌که خالکوبی به نحوی انجام شده باشد که باتوجه‌به آنچه در قسمت اولاً بیان شد از نظر فقهی حرام باشد، چنانچه برابر ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ (تعزیرات) موجب جریحه‌دار شدن عفت عمومی گردد، در این حالت جرم محسوب و مرتکب قابل مجازات خواهد بود که تشخیص مصداق با مرجع رسیدگی‌کننده است.
شکایت از تتو کار بدون مجوز
درصورتی‌که تتو کار فاقد مجوز رسمی باشد، شاکی می‌تواند شکایتی مبتنی بر تتو کار غیرمجاز مطرح کند. برای انجام خدماتی مانند تتو، داشتن مجوز از مراجع مربوطه ضروری است. اگر تتو کار بدون داشتن مجوز فعالیت کند، این عمل می‌تواند به‌عنوان ارتکاب فعل حرام و تهدید علیه بهداشت عمومی تلقی شود و منجر به تعطیلی محل کار و حتی جریمه نقدی یا حبس گردد.
ارتکاب فعل حرام
ازآنجایی‌که تتو در ایران هنوز به رسمیت شناخته نشده است و مجوزهای رسمی برای آموزش و انجام این هنر وجود ندارد، بسیاری از فعالان این حوزه به‌صورت غیررسمی و زیرزمینی کار می‌کنند. در قوانین ایران، آموزش تتو و آموزش خالکوبی بر روی زنان و مردان و اشتغال به این امر، مصداق بزه ارتکاب فعل حرام تلقی می‌گردد.
تهدید علیه بهداشت عمومی
. آموزش تتو اغلب نیازمند آشنایی با نکات بهداشتی و رعایت استانداردهای پزشکی است. اگر فردی بدون رعایت این نکات به آموزش تتو بپردازد و مشکلات بهداشتی یا عفونت‌های ناشی از عدم رعایت اصول بهداشتی به وجود بیاید، ممکن است تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
برابر با ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی هر اقدامی که تهدید علیه بهداشت عمومی شناخته شود ممنوع می‌باشد و مرتکبین چنانچه طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند به حبس تا یک سال محکوم خواهند شد.
خاطرنشان می‌شود مطابق با تبصره ماده مذکور، تشخیص اقدام علیه بهداشت عمومی و همچنین اعلام این جرم حسب مورد بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان حفاظت محیط‌زیست و سازمان دامپزشکی خواهد بود.
سازمان‌هایی مانند وزارت بهداشت می‌توانند در صورت مشاهده این موارد، آموزش‌دهندگان را به دلیل تهدید سلامت عمومی مجازات کنند.
با احترام - امضا
مشاوره حقوقی با وکیل کیفری
مشاوره با وکیل متخصص کیفری در زمینه حقوقی و سلامت می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین دفاع ممکن را ارائه دهید. در صورت پیچیدگی پرونده، استفاده از کارشناسان پزشکی قانونی برای بررسی وضعیت آسیب‌دیده، کلیدی است.
سخن نهایی
تتو زدن در ایران همچنان یک موضوع جنجالی است که با چالش‌های اجتماعی، قانونی و فرهنگی همراه است. با وجود محبوبیت روزافزون آن در میان جوانان، نگرش‌های منفی و محدودیت‌های قانونی همچنان وجود دارند. شاید راه‌حل این مشکل، نه در ممنوعیت کامل، بلکه در پذیرش و تنظیم قوانین شفاف‌تر باشد.
