چند روزی ست پای در ۴۰ سالگی گذاشته ام.واقعیتش از این سن تصور خاصی نداشتم ولی همیشه نسبت به سن ۱۸ و ۴۰ سالگی دید مثبتی داشته ام.
فرصت ۱۸ سالگی در نهایت ناآگاهی گذشت ولی بنا را بر این گذاشتم تا یک سری تصمیم های مهم زندگی ام را که مدت ها به تاخیر انداخته بودم در ۴۰سالگی عملی کنم.
از جمله رهایی از دنیای کارمندی ،راه اندازی استارتاپ و کسب وکار خودم و طراحی زندگی مورد علاقه و...
قبل از این سن ،حداقل راه اندازی کسب وکار را تجربه کرده بودم ولی وقتی یک نفر در تامین نیازهای اولیه زندگی خیلی مشکلات داشته باشه ،راه اندازی کسب وکار جزء سخت ترین کارهاست.
در ایام کارمندی نگرش ارزش آفرینی داشتم و مستمر مطالعه می کردم و در رویدادهای مختلف مرتبط با کارآفرینی و ... حضور پیدا می کردم.
سعی کردم خودشناسی کنم و بدانم به چه زمینه هایی
علاقه دارم.خلاصه تجارب و مسیر زندگی ام را با مطالعه ترکیب کردم و نامش را خودآفرینی گذاشتم.
سپس شروع به طراحی زندگی مورد علاقه ام کردم.به نظر من موفقیت و....یک فرآیند است و مسیری ست که باید پیموده شود و این طور نیست که شبیه یک نتیجه باشد که اگر به آن رسیدی فکر کنی همه چیز تمام است.
من در ابتدای این مسیر هستم و با توکل،تلاش و پشتکار پیش می روم.
الان در ۴۰ سالگی بخش زیادی از این مشکلات حل شده اند و من از لحاظ تفکر هم به بلوغ فکری رسیده ام.
چهل سالگی یعنی شروع یک زندگی جدید با کلی تجربه و نگرش متفاوت به ادامه زندگی .
