بدون شک خیلی‌ها رولزرویس را اشرفی‌ترین خودروی انگلستان می‌دانند. خودرویی که نه با چرم صندلی‌ها، موتور بزرگ، چوب‌کاری داخل کابین، و قیمت نجومی، بلکه با آرم مشهورش در اذهان ماندگار شده است.
نشانی بر روی درب موتور خودروهای رولزرویس جا خوش کرده است که امروزه بخشی از تاریخ رولزرویس شده است. این مجسمه‌ی کوچک با عنوان «Spirit of Ecstasy» داستانی طولانی در پشت خود دارد.
وقتی اولین خودروی رولزرویس برای نمایش در نمایشگاه پاریس عازم فرانسه شد، بر روی پیشانی خود تنها نشان دو حرف R را داشت که ابتدای نام دو مؤسس این شرکت بود.
این خودرو به‌سرعت از سوی ثروتمندان آن دوران به‌عنوان خودرویی لوکس و نماد ثروت پذیرفته شد و هر روز تقاضاهایی جدید به شرکت می‌رسید. در سال‌های آغازین عرضه‌ی اتومبیل، نصب نشان اختصاصی بر روی دماغه‌ی خودروها پدیده‌ای رایج بود، اما رولزرویس از چنین نشانی بی‌بهره بود و تنها لوگوی آشنای دو حرف R بر روی دماغه‌ی این خودرو نصب می‌شد.
لوگوی کمپانی رولزرویس به مذاق خریداران خودروهای این شرکت خوش نمی‌آمد، به‌همین‌دلیل بعضی از آن‌ها مجسمه‌های مولد علاقه‌ی خود را بر روی رولزرویس نصب می‌کردند. در این میان اما آنچه به نشان جاودان رولزرویس تبدیل شد، مجسمه‌ای بود که «کارلسون رابینسون سایکس» طراحی کرد.
او این طرح را به سفارش آقای «جان والتر مونتگ» و برای نصب بر روی رولزرویس سیلور گوست وی طراحی کرد، اما طرح این مجسمه ریشه در سال‌های دورتر داشت. مونتاگ، از خاندان اشراف انگلیس بود و یکی از علاقه‌مندان به خودرو که بعدها نیز مجله‌ای در زمینه‌ی خودرو منتشر کرد.
وی به‌شدت به دختری به نام «النور تورنتون» علاقه‌مند بود، اما به‌دلیل موقعیت خاص اجتماعی و اقتصادی‌اش، این دو امکان ازدواج نیافتند و مونتاگ به ناچار و تحت فشار خانواده‌ی خود و به‌دلیل حفظ موقعیت اجتماعی‌اش ناچار به ازدواج با دیگری شد، اما خاطره‌ی تورنتون هیچ‌گاه از یادش نرفت.
آقای مونتگ به‌همین‌دلیل از سایکس که از دوستان نزدیکش بود خواست که مجسمه‌ای کوچک با ظاهر تورنتون برای رولزرویس‌اش طراحی کند تا همیشه به یاد وی باشد. او این مجسمه را که به شکل زنی بالدار بود را بر روی رولزرویس خود نصب کرد.
روند نصب مجسمه و نشان‌های شخصی بر روی خودروهای تولیدی رولزرویس ادامه داشت، اما این نکته مدیران رولزرویس را نگران می‌کرد، چرا که هویت این خودرو را در مقابل سایر لوکس‌سازان آن دوران به‌خطر می‌انداخت. به‌همین‌دلیل یکی از مدیران رولزرویس به‌دنبال طراحی جوان و دانش‌آموخته‌ی مدرسه‌ی هنر لندن رفت تا مجسمه‌ی رولزرویس را طراحی کند و این طراح جوان بر حسب اتفاق سایکس بود. وی نیز طرح خود را مطابق آنچه پیش از این طراحی کرده بود و با تغییراتی جزئی برای رولزرویس آماده کرد و در ششم فوریه ۱۹۱۱ طرح مجسمه‌ی فرشته‌ی بالدار را به رولزرویس تحویل داد.
این نشان و البته داستانی که در پس آن است به‌سرعت از سوی اکثر خریداران مورد پذیرش قرار گرفت. هر چند در ابتدا این مجسمه به‌عنوان آپشن بر روی خودروها نصب می‌شد، اما وقتی بسیاری از خریداران آن را سفارش دادند، در دهه‌ی ۲۰ به‌صورت یک استاندارد برای رولزرویس درآمد و روی همه‌ی خودروهای تولیدی این شرکت قرار گرفت.
جنس این مجسمه در ابتدا از نقره بود، اما در سال ۱۹۱۴ برای جلوگیری از سرقت آن، مجسمه از نیکل ساخته شد. این مجسمه تنها یک‌بار در سال ۱۹۲۰ و در یک رقابت هنری در پاریس از جنس طلا ساخته شد، اما خریداران می‌توانستند مجسمه‌ی را به‌عنوان یک آپشن سفارش دهند.
این مجسمه در طول دوران حیاتش حتی یک‌بار به‌صورت زانو زده هم طراحی شد. در سال ۱۹۳۴، رولزرویس برای نشان دادن سرعت در مدل‌های اسپرتش، این مجسمه را به‌صورت زانو زده طراحی کرد تا ارتفاعش کاهش پیدا کند، اما چندی بعد با طراحی مدل‌های کوچک‌تر آن، ایده‌ی استفاده از مجسمه‌ی زانو زده کنار گذاشته شد.
این مجسمه هنوز هم بر روی خودروهای رولزرویس نصب می‌شود، اما جنس آن از فولاد است و برای مسائل ایمنی در زمان برخورد خودرو به موانع، جمع می‌شود و در بدنه جای می‌گیرد، ضمن اینکه راننده نیز می‌تواند آن را به کمک یک دکمه در داخل اتاق از جای خود خارج کند.
